Аляксей Сцяпанавіч Анішчык

Аляксей Сцяпанавіч Анішчык
Аляксей Сцяпанавіч Анішчык
	Партрэт Аляксея Анішчыка (1939).
Род дзейнасці	журналіст, мемуарыст, педагог, грамадскі дзеяч, пісьменнік, эканаміст
Дата нараджэння	19 ліпеня 1912
Месца нараджэння	Мондзіна, Навагрудскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	31 сакавіка 2007 (94 гады)
Месца смерці	Вільня, Віленскае гарадское самакіраванне, Віленскі павет, Літва;
Месца пахавання	Свята-Ефрасіннеўскія могілкі;
Грамадзянства	Беларусь;
Месца працы	Навагрудская настаўніцкая семінарыя[d]; За праўду (1944);
Альма-матар	Навагрудская гімназія; Універсітэт імя Адама Міцкевіча;
Член у	Беларуская Народная Грамада; Саюз беларускіх пісьменнікаў;

Аляксей Сцяпанавіч Анішчык (19 ліпеня 1912(1912-07-19), Мондзіна, Мінская губерня — 31 сакавіка 2007(2007-03-31), Вільня; Псеўданімы: Андрэй Чэмер; А. Шпак) — беларускі мемуарыст, педагог, журналіст, грамадскі дзеяч.

Біяграфія

Нарадзіўся 19 ліпеня 1912 года на хутары Мондзіна Навагрудскага павета Мінскай губерні.

Скончыў Навагрудскую гімназію і эканамічны факультэт Пазнаньскага ўніверсітэта; магістр эканамічных навук. Працаваў у Катавіцах, кіраваў курсамі для інжынераў і тэхнікаў. У верасні 1939 года запісаўся ў батальён, які абараняў Варшаву ад немцаў, за што пазней быў узнагароджаны медалём.

Пасля капітуляцыі [[Польшча|Польшчы]] вярнуўся ў Навагрудак, дзе выкладаў у школе беларускую мову і літаратуру. Потым на Беласточчыне быў дырэктарам школы. У 1941 годзе — выкладчык і загадчык школы ў мястэчку Уселюб Навагрудскага раёна. З 1942 года — выкладчык Навагрудскай беларускай настаўніцкай семінарыі. Публікаваўся ў газеце «За праўду», са студзеня 1944 года — яе рэдактар. У лютым — маі 1944 года — загадчык Навагрудскай друкарні, у маі—чэрвені — супрацоўнік сектара радыёперадач Беларускага культурнага цэнтра ў Мінску. Сябар падпольнай Беларускай Народнай Грамады. Удзельнік Другога Усебеларускага кангрэса.

Пры адступленні нямецкіх войск выехаў у Германію. У 1945—1946 гадах жыў у Кракаве, працаваў у газетах. Потым узначаліў ваяводскі аддзел выдавецтва «Czytelnik» ва Уроцлаве і Шчэціне.

Арыштаваны савецкімі спецслужбамі ў маі 1948 года, вывезены ў Мінск. За супрацоўніцтва з немцамі прысуджаны да расстрэлу, замененага 25 гадамі зняволення. Правёў у лагерах Запаляр’я і Мардовіі 14 гадоў. Вызвалены ў 1962 годзе. Вярнуўся на Радзіму. Працаваў эканамістам у Навагрудскім раёне і ў Лідзе. Потым пераехаў Літву (Эйшышкі). Жыў у Вільні. Узначальваў суполку віленскіх беларускіх палітвязняў. Пісаў на беларускай, рускай, польскай мовах. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў з 2000 года. Падрыхтаваў кнігу мемуараў.

Памёр 31 сакавіка 2007 года ў Вільні^[1].

Фотапартрэт Аляксея Анішчыка, пяціклясніка Наваградскай беларускай гімназіі (1926).
Партрэт Аляксея Анішчыка (1939).
Сямейнае фота трох пакаленняў сям'і Анішчык (1940).