Андрэй Міхайлавіч Пінчук

Андрэй Міхайлавіч Пінчук
Андрэй Міхайлавіч Пінчук
Дата нараджэння	27 ліпеня 1913
Месца нараджэння	Рассвет, Чэрнінская воласць[d], Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	24 снежня 1944 (31 год)
Месца смерці	Венгрыя;
Месца пахавання	Балта;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	танкавыя войскі
Гады службы	1935—1938, 1941—1944
Званне	Маёр
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Андрэй Міхайлавіч Пінчук (27 ліпеня 1913, в. Рассвет, Акцябрскі раён^[1]^[2], Гомельская вобласць — 24 снежня 1944) — савецкі ваеннаслужачы, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Герой Савецкага Саюза (28 красавіка 1945 года) (пасмяротна)^[1].

Біяграфія

Пінчук А. М., беларус па нацыянальнасці, нарадзіўся ў вёсцы Рассвет ў сялянскай сям’і^[1]. Пасля заканчэння сямі класаў Парычскай сярэдняй школы працаваў загадчыкам магазіна, а затым старшыной сельпо Кастрычніцкага райспажыўсаюза^[3]. У Чырвонай Арміі служыў у 1935—1938 гадах і зноў з чэрвеня 1941 года.

Удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне з чэрвеня 1941 года. Ваяваў на Заходнім, Паўднёва-Заходнім, Паўднёвым, Варонежскім і 2-м Украінскім франтах^[3]. У 1944 годзе скончыў 2 курсы Ваеннай акадэміі бранятанкавых і механізаваных войскаў і вярнуўся на фронт.

Гвардыі маёр Пінчук камандаваў танкавым батальёнам 27-й гвардзейскай асобнай танкавай брыгады (руск.) (бел. (27-я армія (руск.) (бел.) на 2-м Украінскім фронце^[1]. 20 жніўня 1944 г. падчас Яска-Кішынёўскай аперацыі яго падраздзяленне прарвала абарону праціўніка на паўночны захад ад горада Ясы, адкрыўшы тым самым шлях для наступу 6-й танкавай арміі (руск.) (бел..

Перайшоўшы праз Паўднёвыя Карпаты, танкавы батальён Пінчука ў ходзе Дэбрэцэнскай (руск.) (бел. і Будапешцкай (руск.) (бел. аперацый выйшаў на подступы да Будапешту. 5 снежня 1944 года танкісты прарвалі абарону ворага на паўночным усходзе ад венгерскай сталіцы, і, пераадолеўшы цяжкапраходную мясцовасць, выйшлі да Дунаю. За перыяд з 5 па 24 снежня батальён пад камандаваннем гвардыі маёра А. М. Пінчука нанёс ворагу вялікія страты як у баявой тэхніцы, так і ў жывой сіле: было знішчана 8 танкаў, 77 гармат, 195 кулямётаў, 64 мінамёта^[3]. 24 снежня 1944 года Пінчук загінуў у баі. 28 красавіка 1945 года Пінчуку А. М. было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза (пасмяротна)^[1].

Першапачаткова А. М. Пінчук А. М. пахаваны ў горадзе Ясберэнь на плошчы Апонь^[1]. Пазней быў перапахаваны ў горадзе Балта Адэскай вобласці^[3].

Памяць

Імем Пінчука А. М. была названая вуліца ў яго роднай вёсцы Рассвет^[2]. У Парычах на будынку сярэдняй школы была ўстаноўлена мемарыяльная дошка^[3].

Узнагароды

Герой Савецкага Саюза (28 красавіка 1945 года).
Ордэн Леніна.
Тры ордэны Чырвонага Сцяга.
Ордэн Айчыннай вайны 1 ступені.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
↑ ^а ^б Гарады і вёскі Беларусі / Рэдкал. Г. П. Пашкоў і інш.. — Мінск: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2005. — Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць. — С. 53. — 632 с. — ISBN 985-11-0303-9.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Гомельская вобласць. — Мн.: БелСЭ, 1985. — С. 88. — 371 с. — 8 000 экз.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12). — С. 376.
Навечно в сердце народном. — Мн., 1984. — С. 411—412.