Баніфацый I Манферацкі

Баніфацый I Манферацкі
«Баніфацый у Суасоне абіраецца лідарам Чацвёртага паходу (1200)». Гістарычная карціна Анры Дэкена, пачатак 1840 гг., зала Крыжовых паходаў, Версаль.
маркіз Манферата[d] 1192 — 1207
Папярэднік	Конрад Манферацкі[d]
Пераемнік	Вільгельм VI Манферацкі[d]
Нараджэнне	1150[1][2][…] ці каля 1150 П’емонт, Італія
Смерць	4 верасня 1207(1207-09-04)[3][2] Масінопаль[d], Iasmos Municipality[d], Rhodope Regional Unit[d], Усходняя Македонія і Фракія, дэцэнтралізаваная адміністрацыя Македонія і Фракія[d], Грэцыя
Род	Алерамічы[d]
Бацька	Вільгельм V Стары[d][4][5]
Маці	Юта фон Бабенберг[d][4][5]
Жонка	Elena di Bosco[d][6][7][…], Jeanne of Antioch[d][6], Маргіт Венгерская[d][4][7] і Eleonora di Savoia[d]
Дзеці	Вільгельм VI Манферацкі[d][4][5], Дзімітрый Манферацкі[d][8] і Агнеса Манферацкая[d]
Званне	рыцар
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Баніфацый I Манферацкі (1150 — 4 верасня 1207) — лідар Чацвёртага крыжовага паходу, першы кароль Фесалонікі.

Паводле паходжання — маркграф Манферацкі, сын Вільгельма V Старога і Юдзіфы Аўстрыйскай, брат Вільгельма па мянушцы Доўгі Меч і Конрада Манферацкага.

У 1191—1193 гадах ваяваў на боку імператараў Фрыдрыха I і Генрыха VI супраць Ламбардскай лігі, у 1194 годзе — супраць Сіцыліі. У 1201 годзе ў Суасоне быў абраны правадыром Чацвёртага крыжовага паходу, які скончыўся ўзяццем і рабаваннем Канстанцінопаля.

Падчас крыжовага паходу Баніфацый трымаўся ў цені венецыянскага дожа Энрыка Дандала, які фінансаваў экспедыцыю на ўсход. Тым не менш пры заснаванні Лацінскай імперыі ён разлічваў заняць імператарскі трон і ажаніўся з імператрыцай-удавой Марыяй. Венецыянцы заблакавалі абранне яго імператарам, асцерагаючыся празмернага ўзмацнення Манферацкай дынастыі. У Канстанцінопалі стаў валадарыць Балдуін I Фландрскі, а яго брат і спадчыннік Генрых I Фландрскі ажаніўся з дачкой Баніфацыя. У якасці кампенсацыі Баніфацыю былі перададзены візантыйскія вобласці на ўсходзе ад Басфора, а таксама востраў Крыт. Сваёй сталіцай ён абраў другі па велічыні горад імперыі — Фесалонікі. Так узнікла Фесаланікская дзяржава.

Быў забіты ў бітве з балгарамі (4 верасня 1207 года) у паўднёвай частцы Радопаў. Яго галава была адрэзана і паслана да цара Калаяна ў Тырнава. У Фесалоніках яго спадчыннікам стаў 2-гадовы сын ад шлюбу з Марыяй Венгерскай — Дзімітрый, а Манферат атрымаў старэйшы — Гульельма.

1. Прыкладна ў 1170 годзе яго жонкай стала Алена дзі Боска (Helene di Bosco; пам. каля 1204). Трое дзяцей:
   • Гульельма VI, маркграф Манферацкі
   • Беатрыса, другая жонка Энрыка II дэль Карэта, маркграфа Савоны
   • Агнэса (каля 1180 — 1208), жонка Генрыха Фландрскага, імператара Лацінскай імперыі
2. Элеанора Савойская (пам. 1202), дачка графа Умберта III Савойскага;
3. У 1204 годзе ажаніўся з Маргарытай/Марыяй Венгерскай (1175 — пасля 1223), дачкой Белы III, удавой Ісака II Ангела
   • Дзімітрый, кароль Фесалонікі

• Linskill, Joseph (1964). The Poems of the Troubadour Raimbaut de Vaqueiras.
• Magoulias, Harry J. (transl.) (1984). O City of Byzantium, Annals of Niketas Choniates. ISBN 0-8143-1764-2.
• Vaqueiras, Raimbaut de. The Epic Letter (external link to bilingual text)
• Villehardouin, Geoffrey de (1963). "The Conquest of Constantinople". Chronicles of the Crusades. ISBN 0-14-044124-7.
• Жоффруа Виллардуэн. ЗАВОЕВАНИЕ КОНСТАНТИНОПОЛЯ
• Рембо де Вакейрас. Письмо Бонифацию I де Монферрат Архівавана 15 снежня 2005.
• Brand, Charles M. (1968). Byzantium Confronts the West. ISBN 0-7512-0053-0.
• Goria, Axel (1970). "Bonifacio di Monferrato". Dizionario Biografico degli Italiani, vol. XII. Rome. pp. 118–124.{{cite book}}: Папярэджанні CS1: месца без выдавецтва (спасылка)[1] Архівавана 5 лістапада 2006.
• Haberstumpf, Walter (1995). Dinastie europee nel Mediterraneo orientale. I Monferrato e i Savoia nei secoli XII–XV. Torino.{{cite book}}: Папярэджанні CS1: месца без выдавецтва (спасылка)
• Queller, Donald E.; Thomas F. Madden (1999). The Fourth Crusade: The Conquest of Constantinople'. ISBN 0-8122-1713-6.
• Runciman, Steven (1951–1954). A history of the Crusades. Cambridge: Cambridge University Press.
• Usseglio, Leopoldo (1926). I Marchesi di Monferrato in Italia ed in Oriente durante i secoli XII e XIII.

• Елена Сизова. Фридрих II Гогенштауфен и его династия в зеркале литературы (нявызн.). Историко-искусствоведческий портал "Монсальват". Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2011. Праверана 20 кастрычніка 2013.