Валянціна Ігнатаўна Гапава

Валянціна Ігнатаўна Гапава
Валянціна Ігнатаўна Гапава
Дата нараджэння	3 студзеня 1923
Месца нараджэння	Малая Чэрніца[d], Сенненскі павет, Віцебская губерня, РСФСР, СССР;
Дата смерці	14 студзеня 2003 (80 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Месца пахавання	Паўночныя могілкі;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Дзеці	Алена Ільінічна Гапава[d]
Род дзейнасці	вучоная, літаратуразнаўца
Навуковая сфера	літаратуразнаўства
Месца працы	ЛДУ; Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя Максіма Горкага; Інстытут літаратуразнаўства НАНБ;
Навуковая ступень	кандыдат філасофскіх навук
Альма-матар	ЛДУ (1946);

Валянціна Ігнатаўна Га́пава (3 студзеня 1923, в. Малая Чэрніца, Віцебскі раён — 14 студзеня 2003, Мінск) — літаратуразнавец, педагог, даследчыца беларуска-польскіх і беларуска-рускіх літаратурных сувязяў. Кандыдат філасофскіх навук (1953).

Біяграфія

Нарадзілася ў вёсцы Малая Чэрніца Віцебскага павета Віцебскай губерні (у сучасным Віцебскім раёне Віцебскай вобласці Беларусі). Удзельніца абароны Ленінграда ў час Вялікай Айчыннай вайны ў якасці медыцынскай сястры^[1]. У 1946 годзе скончыла Леніградскі ўніверсітэт і вучылася ў аспірантуры на кафедры славянскіх літаратур. З 1949 года выкладала польскую літаратуру ў Ленінградскім універсітэце, у 1955—1957 гг. рускую літаратуру ў Мінскім педагагічным інстытуце. З 1959 года ў Інстытуце літаратуры Акадэміі навук БССР, дзе працавала старшым навуковым супрацоўнікам да выхаду на пенсію ў 1986 годзе^[1].

Памерла 14 студзеня 2003 года ў Мінску. Пахаваная на Паўночных могілках Мінска^[2] (П-1, 78/5/2)^[3].

Творчасць

Выступала ў друку з 1951 г. Адна з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры, 1941—1980» (Мінск, 1983). Аўтарка кніг «Эліза Ажэшка: жыццё і творчасць» (Мінск, 1969), «Зменлівае і спрадвечнае: Вопыт тыпалагічнага даследавання беларускай і польскай „вясковай прозы“» (Мінск, 1975), «Пімен Панчанка (да 60-годдзя з дня нараджэння)» (Мінск, 1977), «Белорусско-русское поэтическое взаимодействие» (Минск, 1979), «Перачытваючы „Спадчыну“ Янкі Купалы» (Мінск, 1983)^[2].

Памяць

У 1984 годзе польская літаратурная энцыклапедыя прысвяціла В. І. Гапавай асобны артыкул^[1].

Бібліяграфія

Выступала ў друку з 1951 года. Адна з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры»

Сярод апублікаванага:

Эліза Ажэшка: жыццё і творчасць, [пер. з рус. мовы У. Дамашэвіч] — Мінск: Беларусь, 1969. — 230, [2] с. — На франтыспісе партрэт Э. Ажэшка.
Пімен Панчанка (Да 60-годдзя з дня нараджэння), 1979.
Белорусско-русское поэтическое взаимодействие [Текст] / В. И. Гапова. — Минск : Наука и техника, 1979. — 158 с.
Перачытваючы «Спадчыну» Янкі Купалы // Акадэмія навук БССР, Інстытут літаратуры імя Я. Купалы; [рэд. А. А. Лойка, д-р філал. навук] — Мінск: Навука і тэхніка, 1983. — 133, [2] c.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Прыдзвінскі край — Пісьменнікі, паэты, літаратары — Гапава В. І. (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 10 студзеня 2019. Праверана 22 чэрвеня 2018.
↑ ^а ^б Гапава Валянціна – Белліт (бел.) (23 жніўня 2023). Праверана 3 жніўня 2024.
↑ Брэская — Гарэцкі – Белліт (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 3 жніўня 2024.

Літаратура

Лецка Я. Р. Гапава Валянціна Ігнатаўна // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т., Т. 2. Габой — Карціна / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 2. — С. 35. — 702 с. — 9 500 экз.
Беларускія пісьменнікі: біябібліяграфічны слоўнік: у 6 т. / рэдкал.: І. Э. Багдановіч [і інш.]. — Мн., 1993. — Т. 2. — С. 114—115.