Гараўскія герба «Кораб»

Гараўскія
Кораб
Губерні, у РК якіх занесены род	Мінская
Родапачынальнік	Іван Гракала-Гараўскі
Падданства	Вялікае Княства Літоўскае
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гараўскія — вялікалітоўскі арыстакратычны род.

Паводле падання, род польскага паходжання, першы з іх — Іван Гракала-Гараўскі, за службу падчас войнаў са шведамі і туркамі атрымаў ад Жыгімонта Вазы маёнткі. Род занесены ў VI частку радаводай кнігі Мінскай губерні^[1].

Паводле Яўгена Глінскага і Юрыя Снапкоўскага, якія распрацоўвалі радавод Гараўскіх, апублікаваны ў «Гербоўніку беларускай шляхты» (т. 4, 2016), большасць звестак пра гераічных і заслужаных продкаў роду — фальсіфікацыі. Імаверны радавод пачынаецца ад Людвіка, які жыў у сярэдзіне XVIII стагоддзя. Шматлікія нашчадкі Людвіка пазней жылі ў розных месцах Ігуменскага павета. Галіна, з якой паходзяць тры браты-мастакі мела маёнткі паблізу Брадца і Барацічаў — у Наборках, Астроўках і Уборках (цяпер не існуе, урочышча за 2 км на паўночны ўсход ад Падкаменя). Гэтыя Гараўскія былі пароднены з мясцовымі шляхецкімі радамі Туміловічаў, Усціновічаў, Станкевічаў, Кудрэвічаў, Пятровічаў і іншымі.^[2]

Многія з гэтай галіны Гараўскіх былі ахрышчаны ва ўніяцкай царкве ў Брадцы. Дзед братоў-мастакоў — Францішак Гараўскі, пахаваны на могілках у Брадцы.^[2]

Бацьку мастакоў — Галірыю належала 200 га спадчынных уладанняў^[3].

Браты-мастакі Гараўскія герба «Кораб»^[4]:

• Апалінарый Гіляравіч Гараўскі (1833—1900), мастак.
• Іпаліт Гіляравіч Гараўскі (1828 — пасля 1864), мастак-пейзажыст.
• Гілярый Гіляравіч Гараўскі (1847—1874), мастак-акварэліст.

• Горавские // Белорусская ССР: Краткая энциклопедия в 5 т. (руск.) / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. Биографический справочник. — 737 с. — 50 000 экз.
• Зміцер Юркевіч Гараўскія і Шэмешы // Культура : газета. — 2023. — 17 чэрвеня — № 24. Архівавана з першакрыніцы 26 кастрычніка 2023.
• Руммель В. В. Горавские // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.