Гарнастаіўка (станцыя)
Гарнастаіўка[1] — чыгуначная станцыя Паўднёва-Заходняй чыгункі. Па характары асноўнай працы з’яўляецца прамежкавай, па аб’ёме выконваемай работы аднесена да 5 класа. Размешчана на тэрыторыі Чарнігаўскай вобласці Украіны побач з пасёлкам гарадскога тыпу Дабранка і за чатыры кіламетры ад аднайменнага сяла. Кантрольна-прапускны пункт украінскай мытні Гарнастаіўка-Цяруха (Беларусь) на ўчастку Паўднёва-Заходняй чыгункі Чарнігаў — Гомель. Паходжанне назвыХоць станцыя знаходзіцца паблізу пасёлка Дабранка, сваю назву станцыя атрымала ад назвы вёскі Гарнастаіўка, размешчанага ў 5 кіламетрах ад станцыі. Такая назва звязана з выхадам указа аб адмене аднолькавых назваў станцый (станцыя з назвай «Добрянка» ўжо была ў Пермская вобласці), і выкарыстанні альтэрнатыўных назваў[2]. ГісторыяСтанцыя была адкрыта ў 1930 годзе у складзе новай чыгуначнай лініі Чарнігаў-Навабеліцкая. На станцыі ажыццяўляліся прыём і выдача багажу, продаж квіткоў на цягнікі мясцовага і далёкага накіравання, прыём і выдача грузаў павагоннымі адпраўкамі адкрытага захоўвання на месцах агульнага карыстання, прыём і выдача грузаў на пад’язных шляхах[3]. Станцыя была пабудавана ў 1916 годзе, а актыўна пачала эксплуатавацца з 1928 года[крыніца?]. Па звестках, прыведзеным начальнікам станцыі Леанідам Бортнікам, да 1941 года Гарнастаіўка падпарадкоўвалася Беларускай чыгунцы. Да Вялікай Айчыннай вайны на станцыі працавалі чыгуначная бальніца і тэлеграф і яна з’яўлялася станцыяй трэцяга класа, у пасляваенны час перайшла ў чацвёрты, а затым у пяты клас станцый[2]. У савецкі час праз станцыю штодня праходзілі 8 пар дызельных цягнікоў Гомель — Гарнастаіўка, праводзіліся актыўныя пагрузачныя работы. Пасля аб’яўлення незалежнасці Украіны, груза — і пасажыраабарот станцыі зменшыліся: яна штодня апрацоўвае два грузавыя вагоны і прадастаўляе паслугі 30-50 пасажырам[2] (бо дызельныя цягнікі якія хадзілі па маршруце Гомель — Гарнастаіўка, пачалі хадзіць толькі да станцыі Краўцоўка, якая знаходзіцца на той жа чыгуначнай лініі непадалёк ад мяжы Беларусі і Украіны). Пасля распаду СССР і стварэння Садружнасці Незалежных Дзяржаў станцыя стала памежнай станцыяй Украіны, дзе пасажыры транзітных цягнікоў і грузаў, якія ідуць на Кіеў з кірункаў Санкт-Пецярбург і Мінск, праходзяць украінскі мытны кантроль[2]. Крыніцы
|
Portal di Ensiklopedia Dunia