Дыялекталагічны атлас беларускай мовы
«Дыялекталагічны атлас беларускай мовы» (ДАБМ) — сістэматызаваны збор лінгвістычных карт, якія пры дапамозе ўмоўных знакаў адлюстроўваюць размяшчэнне разнастайных асаблівасцей беларускай народнай мовы на тэрыторыі Беларусі; першы атлас асобнай нацыянальнай мовы сярод славянскіх народаў. Гісторыя стварэнняНа Першай рэспубліканскай дыялекталагічнай канферэнцыі ў АН БССР (1948) быў прыняты агульны план стварэння дыялекталагічнага атласа беларускай народнай мовы. Меркавалася сабраць звесткі пра гаворкі жыхароў прыкладна 1500 вёсак Беларусі раўнамерна на адлегласці 10-15 км адна ад адной. На пачатку 1950 года АН БССР была выдадзена «Праграма па вывучэнні беларускіх гаворак і збіранні звестак для складання дыялекталагічнага атласа беларускай мовы», якая стала канчатковай асновай па збіранні матэрыялаў для ДАБМ. Яны былі сабраны ў асноўным на працягу 1950—1955 гадоў шляхам экспедыцыйных выездаў дыялекталагічных атрадаў, у склад якіх уваходзілі вучоныя-дыялектолагі, выкладчыкі-філолагі вышэйшых навучальных устаноў рэспублікі, спецыяльна падрыхтаваныя да гэтай работы студэнты. Збіральніцкай працай кіравалі Н. Т. Вайтовіч, М. А. Жыдовіч, Ю. Ф. Мацкевіч. Літаратура
Спасылкі |
Portal di Ensiklopedia Dunia