Карла Барамеа

Карла Барамеа
Карла Барамеа
	італ.: Carlo Borromeo
	Партрэт Карла Барамеа працы Джавані Амброджа Фіджына (1548—1608)
Архібіскуп міланскі
	7 лютага 1560 — 3 лістапада 1584
Папярэднік	Джавані Анджэла Медычы
Пераемнік	Гаспарэ Вісконці
Камерленга Калегіі кардыналаў
	1575 — 1576
Папярэднік	Уберта Гамбара
Пераемнік	Альфонса Джэзуальда
Вялікі пенітэнцыярый
	1565 — 1572
Папярэднік	Рануча Фарнезэ
Пераемнік	Джавані Альдабрандзіні
Дзяржаўны сакратар; Святога Прастола
	21 снежня 1560 — 1565
Папярэднік	Джыралама Дандзіні
Пераемнік	Таламеа Галіа
Кардынал-святар; Святой Пракседы
	17 лістапада 1564 — 3 лістапада 1584
Папярэднік	Крыстафора дэль Монтэ
Пераемнік	Нікола дэ Пелевэ
Кардынал-святар; Сан-Марціна-ак-Монці
	4 чэрвеня 1563 — 17 лістапада 1564
Папярэднік	сам, як кардынал-дыякан
Пераемнік	Філібер Бабу Лабурдэзьер
Кардынал-дыякан; Сан-Марціна-ак-Монці
	4 верасня 1560 — 4 чэрвеня 1563
Папярэднік	Дыямід Карафа
Пераемнік	сам, як кардынал-святар
Кардынал-дыякан; Санці-Віта-і-Мадэста
	14 лютага 1560 — 4 верасня 1560
Папярэднік	Карла Карафа
Пераемнік	Карла Вісконці
Адукацыя	Павійскі ўніверсітэт;
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі дыякан, архіепіскап, дыпламат, inquisitor, прапаведнік, святар
Нараджэнне	2 кастрычніка 1538; Арона[d], Міланскае герцагства;
Смерць	3 лістапада 1584[…] (46 гадоў); Мілан, Міланскае герцагства;
Пахаванне	Міланскі сабор;
Дынастыя	House of Borromeo[d]
Бацька	Giberto II Borromeo[d]
Маці	Margherita Medici[d]
Дыяканская хіратонія	21 снежня 1560
Прэсвітарская хіратонія	4 верасня 1563
Епіскапская хіратонія	7 снежня 1563
Кардынал з	31 студзеня 1560
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карла Барамеа, або Карл Барамей (італ.: Carlo Borromeo, лац.: Carolus Borromeus; 2 кастрычніка 1538, Арона, П’емонт — 3 лістапада 1584, Мілан) — кардынал і святы каталіцкай царквы. Адзін з самых выдатных дзеячаў Контррэфармацыі, ініцыятар рэформы манаскіх ордэнаў.

Жыццё і дзейнасць

Карла Барамеа нарадзіўся 2 кастрычніка 1538 года ў радавым замку ў Ароне пры возеры Лага-Маджорэ^[5]; паходзіў з італьянскага дваранскага роду Барамеа і, як і кардынал Альтэмпс, быў пляменнікам Папы Пія IV. З 1554 вывучаў права ў Павіі. Быў закліканы ў Рым Піем IV. У 1560 стаў кардыналам, у 1563 — архібіскупам міланскім.

Актыўна ажыцяўляў пастановы Трыдэнцкага сабору, у тым ліку браў удзел у распрацоўцы новага катэхізіса. Высока шанаваў багаслоўскія трактаты Луіса дэ Гранады, хадатайнічаў перад Папам пра іх апраўданне (яны былі ўнесены ў Індэкс забароненых кніг, 1559).

Удзельнічаючы ў рэформе ордэнаў і кляштароў і барацьбе за маральнае абнаўленне царквы, дамагаўся строгай дысцыпліны, што прывяло да незадавальнення шэрагу клірыкаў (ордэн гуміліятаў) і замаху на яго ў 1569. Падчас эпідэміі чумы 1575—1578 клапаціўся аб тых, хто паміраў і здзяйсняў абрады над памерлымі. У 1578 годзе заснаваў ордэн аблатаў Св. Амвросія. Прыняў актыўны ўдзел у распрацоўцы набажэнскіх кніг амврасіянскага абраду. Змагаўся з пратэстанцтвам у Швейцарыі. Карла Барамеа быў таксама заступнікам кампазітара Палестрыны.

У 1602 быў беатыфікаваны, у 1610 — кананізаваны. Гэта адзіны кардынал-пляменнік, прылічаны да ліку святых (калі не лічыць Ансельма з Лукі, які жыў у XI стагоддзі).

Выява ў мастацтве

Св. Карла Барамеа малявалі смуглым мужчынам арыстакратычнай знешнасці ў кардынальскім аблачэнні. Яго атрыбутамі былі распяцце, чэрап, вяроўка грэшніка, які каецца, і пацір.

Гіганцкая статуя святога ўзведзена па загаду яго брата, кардынала Федэрыка Барамеа у г. Арона (Навара). Працы — па малюнку Джавані Батысты Крэспі, — былі скончаны ў 1698.