Карэн Сяробавіч Дземірчан

Карэн Сяробавіч Дземірчан
арм.: Կարեն Սերոբի Դեմիրճյան
дэпутат Нацыянальнага сходу Арменіі[d] 1999 — 27 кастрычніка 1999
Старшыня Нацыянальнага сходу Рэспублікі Арменія[d] 11 чэрвеня 1999 — 27 кастрычніка 1999
Нараджэнне	17 красавіка 1932(1932-04-17)[1] Ерэван, Армянская ССР, СССР[1]
Смерць	27 кастрычніка 1999(1999-10-27) (67 гадоў) Ерэван, Арменія
Месца пахавання	grave of Karen Demirchyan[d] Пантэон імя Камітаса[d]
Дзеці	Сцяпан Карэнавіч Дземірчан[d]
Партыя	КПСС (1991)[1] People's Party of Armenia[d]
Член у	ЦК КПСС
Адукацыя	Нацыянальны політэхнічны ўніверсітэт Арменіі (1954)[1] Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС (1961)[1]
Аўтограф
Прыналежнасць	СССР
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карэн Дземірчан (арм.: Կարեն Սերոբի Դեմիրճյան; 17 красавіка 1932, Ерэван — 27 кастрычніка 1999, тамсама) — савецкі і армянскі партыйны і дзяржаўны дзеяч.

У 1998 годзе стварыў і ўзначаліў Народную партыю Арменіі, якая ў складзе выбарчага блока «Адзінства» перамагла на парламенцкіх выбарах у чэрвені 1999 года, пасля чаго быў абраны старшынём Нацыянальнага сходу Арменіі.

У 1949—1954 гадах вучыўся ў Ерэванскім політэхнічным інстытуце. Інжынер-механік.

У 1954—1955 гадах — інжынер-канструктар у Ленінградскім навукова-даследчыцкім інстытуце.

У 1955—1966 гадах працаваў на Ерэванскім электратэхнічным заводзе ад майстра да дырэктара.

З 1966 — сакратар, потым першы сакратар Ерэванскага гаркама КП Арменіі.

1972—1974 — сакратар, а ў 1974—1988 — першы сакратар ЦК КП Армянскай ССР.

1988—1991 — Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС. Быў дэпутатам Савета Саюза Вярхоўнага Савета СССР 10-11 скліканняў (1979—1989) ад Армянскай ССР^[2][3], Вярхоўнага савета Армянскай ССР. Член ЦК КПСС (1976—1989).

У 1988 годзе, калі пачаўся «Карабахскі рух» у Арменіі, ЦК КПСС вырашыў вызваліць Карэна Дземірчана ад пасады, спасылаючыся на «дрэннае здароўе». Пасля абвяшчэння незалежнасці Армянскай рэспублікі Дземірчан у 1991—1999 гадах быў генеральным дырэктарам і старшынём савета ЗАТ «Армэлектрамашына» — аднаго з найбуйнейшых заводаў Арменіі.

У 1998 годзе быў кандыдатам у прэзідэнты Арменіі.

З красавіка 1999 года — старшыня блока «Адзінства».

30 мая 1999 года абраны дэпутатам парламента, а з 10 чэрвеня 1999 года — спікер парламента Арменіі. Старшыня-заснавальнік Народнай партыі.

27 кастрычніка 1999 года ў час тэрарыстычнага акта ў будынку парламента Арменіі быў забіты разам з прэм’ер-міністрам Арменіі Вазгенам Саркісянам.

Пахаваны ў пантэоне парка імя Камітаса.

• Узнагароджаны дзвюма ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1966, 1971) і ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1976), медалямі «За адзнаку ў ахове дзяржаўнай мяжы СССР», «У памяць 1500-годдзя Кіева».
• 27 снежня 1999 — указам прэзідэнта Арменіі за выбітныя заслугі перад радзімай пасмяротна ганараваны найвышэйшага звання «Нацыянальны Герой Арменіі».

• Біяграфія (арм.)