Армянская мова

Армянская
Армянская
Саманазва	Հայերեն
Краіны	Арменіі, Расіі і іншых краінах свету
Рэгіёны	Каўказ
Афіцыйны статус	Арменіі
Арганізацыя, якая рэгулюе	—
Агульная колькасць носьбітаў	9 мільёнаў
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
	Індаеўрапейскія мовы Армянская
Пісьменнасць	Армянскі алфавіт
Моўныя коды
ДАСТ 7.75–97	арм 055
ISO 639-1	hy
ISO 639-2	hye і arm
ISO 639-3	hye
WALS	arz
Ethnologue	hye
Linguasphere	57-AAA-a
ABS ASCL	4901
IETF	hy
Glottolog	arme1241 і nucl1235
	Вікіпедыя на гэтай мове

Армянская мова (арм.: Հայերեն) уваходзіць у фрыгійска-армянскую падгрупу грэка-фрыгійска-армянскай групы палеабалканской галіны індаеўрапейскай сям’і моў. Сярод іх з’яўляецца адной з старажытнапісьменных.

Афіцыйны статус і выкарыстанне

Мова армян, дзяржаўная мова Арменіі. Агульная колькасць носьбітаў па ўсім свеце — каля 9 мільёнаў чалавек.

Сучасная літаратурная мова мае 2 варыянты: усходні (дзяржаўная мова Арменіі) і заходні (сродак зносін армян за мяжой).

Пісьменства

Армянскі алфавіт створаны Месропам Маштоцам у 405—406 гг.

Лінгвістычнае апісанне

Фанетыка багатая зычнымі — 30 фанем; 6 галосных. Самая развітая і багатая граматычная катэгорыя — дзеяслоў.

Гісторыя

Гісторыя літаратурнай мовы падзяляецца на 3 лерыяды: старажытнаармянская мова вядома з часу стварэння армянскага пісьма (V ст.), вусны яе варыянт выйшаў з ужытку ў ХІ ст., пісьмова-літаратурная (грабар) існавала да канца ХІХ ст.; сярэдні лерыяд — XII—XVI ст.; з XVII ст. фарміруецца новая літаратурная армянская мова.

Гл. таксама

Літаратура

Армянская мова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).