Мікалай Мікалаевіч Анічкаў

Мікалай Мікалаевіч Анічкаў
Мікалай Мікалаевіч Анічкаў
Дата нараджэння	3 лістапада 1885
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Дата смерці	7 снежня 1964 (79 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Багаслоўскія могілкі;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Род дзейнасці	ваенны ўрач, выкладчык універсітэта, патолагаанатам, палітык
Навуковая сфера	медыцына і паталагічная анатомія
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне	спіс правадзейных членаў АН СССР[d]; прафесар[d];
Альма-матар	Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава[d]; Імператарская медыка-хірургічная акадэмія[d];
Вядомыя вучні	Vladimir Garshin[d], Vladimir Nagornev[d], Іаакім Раманавіч Пятроў, Q4109751? і Q48800094?
Член у	Акадэмія навук ГДР[d]; Леапальдзіна; Расійская акадэмія навук; Акадэмія навук СССР;
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Мікалаевіч Анічкаў (руск.: Николай Николаевич Аничков; 3 лістапада 1885(1885-11-03), Санкт-Пецярбург — 7 снежня 1964(1964-12-07)^[1], Ленінград) — савецкі патамарфолаг. Акадэмік АН СССР (1939), АМН СССР (1944).

Біяграфія

Скончыў Ваенна-медыцынскую акадэмію ў Пецярбургу (1909). У 1920—46 гадах прафесар гэтай акадэміі, адначасова з 1920 года ў Інстытуце эксперыментальнай медыцыны АМН СССР. У 1946—53 прэзідэнт АМН СССР.

Навуковыя працы па эксперыментальнай паталогіі і патафізіялогіі, якія стварылі аснову сучасных уяўленняў пра атэрасклероз, аўтаінфекцыю, рэтыкула-эндатэліяльную сістэму.

Ганаровы член АН Румыніі (1948), член АН ГДР (1962).