Нацыянальны парк Нацыянальны парк — гэта тэрыторыя, дзе ў мэтах аховы навакольнага асяроддзя абмежавана дзейнасць чалавека. Нацыянальны парк з'яўляецца прыродаахоўнай тэрыторыяй катэгорыі II паводле азначэння МСАП. У адрозненне ад запаведнікаў, дзе дзейнасць чалавека практычна цалкам забаронена (забаронены паляванне, турызм і г. д.), на тэрыторыю нацыянальных паркаў дапушчаюцца турысты, у абмежаваных маштабах дапушчаецца гаспадарчая дзейнасць. Найбуйнейшым у свеце нацыянальным паркам з'яўляецца Паўночна-усходні Грэнландскі нацыянальны парк, заснаваны ў 1974 годзе. Асаблівасці  Нацыянальныя паркі звычайна размешчаны ў месцах, якія былі ў значнай ступені неразвітыя, і часта захоўваюць вобласці з роднымі жывёламі, раслінамі і экасістэмамі (асабліва тымі, што знаходзяцца ў небяспецы), біялагічнай разнастайнасці або незвычайнымі геалагічнымі асаблівасцямі. Часам, нацыянальныя паркі ствараюцца ў развітых абласцях з мэтай вяртання некаторых тэрыторый як мага блізка да іх арыгінальныя стану. У некаторых краінах, напрыклад Англіі і Уэльсе, нацыянальныя паркі ня дзікія, якія не належаць ураду, і могуць ўключаць значныя паселішчы і выкарыстоўваемыя землі, якія часта з'яўляюцца часткай ландшафту. Упраўленне паркаміНацыянальныя паркі адыгрываюць двайную ролю, і як прытулак для жывой прыроды, так і як папулярныя турыстычныя раёны. Трэба захоўваць баланс паміж гэтымі двума напрамкамі, якія, аднак, часта звязаныя - напрыклад, турысты часта прыносяць паркам даход, які можна расходавацца на праекты захавання прыроды. Паркі таксама служаць рэзервам значных прыродных рэсурсаў, напрыклад лесаматэрыялаў, мінералаў і іншых каштоўных прадуктаў. Баланс паміж расходваннем гэтых рэсурсаў і іх захаванасцю таксама важны для кіравання паркаў. Часам нацыянальныя паркі становяцца месцам незаконнай забудовы і іншага выкарыстання, часта з-за палітычнай карупцыі. Такая дзейнасць пагражае цэласнасці многіх экасістэм. Гл. таксамаЛітаратура
Спасылкі
|
|||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
