Нацыяналістычная партыя вылучылася з Антырэфармісцкай партыі, закладзенай Фартунатам Міці ў 1883 годзе, выступаючы супраць палітыкі падаткаабкладання брытанскіх уладаў, а таксама захадамі па развіцці адукацыйных і судовых сістэм за часам перыяду абмеркавання моўнага пытання ў краіне[13]. У першай палове XX стагоддзе, як мяркуецца, партыя прыхільна ставілася да Франсіска Франка і фашысцкага ўрада Беніта Мусаліні. Партыя падтрымлівала правы чалавека, але пакуль яны адпавядалі рымска-каталіцкаму стаўленню да іх. У далейшым партыя рушыла на больш цэнтрысцкія пазіцыі і стала больш прагрэсіўнай. Нацыяналістычная партыя выступала супраць увядзення разводаў на Мальце ў 2011 годзе[14]. Аднак з таго часу змяніла свой пункт гледжання на пазіцыю падтрымкі больш ліберальных ідэй. Розныя фракцыі ў Нацыяналістычнай партыі выступаюць супраць ЛГБТ, але большасць яе парламенцкіх груп прагаласавала за ўхваленне аднаполых шлюбаў у 2017 годзе[15]. За 2010-я гады партыя стала вельмі разнастайнай, а яе ідэалогія больш размытай.
.svg){kind=small}
