Ніна Львоўна Сямізорава

Ніна Львоўна Сямізорава
Дата нараджэння	15 кастрычніка 1956(1956-10-15)[1] (68 гадоў)
Месца нараджэння	Крывы Рог, Днепрапятроўская вобласць, УССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія
Муж	Марыс-Рудольф Эдуардавіч Ліепа
Адукацыя	Кіеўскае дзяржаўнае харэаграфічнае вучылішча (1975) Расійскі інстытут тэатральнага мастацтва[d]
Прафесія	балерына, балетны педагог
Тэатр	Расійскі інстытут тэатральнага мастацтва[d] Нацыянальны акадэмічны тэатр оперы і балета Украіны імя Т. Шаўчэнкі Вялікі тэатр Крамлёўскі балет[d]
Узнагароды

Ніна Львоўна Семізо́рава^[2] (нар. 15 кастрычніка 1956, Крывы Рог, Днепрапятроўская вобласць) — савецкая ўкраінская і расійская балерына, балетны педагог. Заслужаная артыстка УССР (1977), Народная артыстка РСФСР (1985).

Нарадзілася 15 кастрычніка 1956 года ў горадзе Крывы Рог. У 1975 годзе скончыла Кіеўскае харэаграфічнае вучылішча (педагог Г. М. Кірылава). У 1975—1978 гадах выступала на сцэне Кіеўскага тэатра оперы і балета імя Т. Шаўчэнкі. У 1978—2000^[3] гадах атыстка балетнай трупы Вялікага тэатра ў Маскве. У 1989 годзе скончыла балетмайстарскі факультэт Расійскага інстытута тэатральнага мастацтва^[3]. У 2000—2008 гадах балетмайстар-рэпетытар тэатра «Крамлёўскі балет», з 2009 года — балетмайстар-рэпетытар балетнай трупы Вялікага тэатра^[3]. Пасля завяршэння сцэнічнай кар’еры Ніна Сямізорава з 1996 года^[3] выкладае на кафедры харэаграфіі Расійскага інстытута тэатральнага мастацтва^[4][3].

Танец Семізоравай адрозніваецца прыгажосцю ліній, лёгкім кручэннем і скачком, тонкім пачуццём паставы. Сярод яе лепшых партый — Фрыгія («Спартак» А. Хачатурана) і Адэта — Адылія («Лебядзінае возера» П. І. Чайкоўскага); ледзі Макбет («Макбет  (руск.) (бел.» К. Малчанава  (руск.) (бел., балетмайстар У. В. Васільеў). Гастралявала за мяжой^[5].

• 1-я прэмія і залаты медаль Міжнароднага конкурсу артыстаў балета ў Маскве (1977)^[2][3][5]
• Заслужаная артыстка УССР (1977)
• Народная артыстка РСФСР (1985)
• Прэмія Маскоўскага камсамола «За высокае выканальніцкае майстэрства і актыўную грамадскую дзейнасць» (1985)^[3]
• Прыз «За вялікі ўклад у мастацтва балета ХХ стагоддзя» на Міжнародным фестывалі «Зоркі сусветнага балета» (Данецк, 1999)^[3]
• Прыз часопіса «Балет» «Душа танца» ў намінацыі «Мэтр танца» (2007)^[3]

• Сямізорава Ніна Львоўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 348. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Зарубин В. И. Семизо́рова Нина Львовна // Балет: энциклопедия / Гл. ред. Ю. Н. Григорович. — М.: Советская энциклопедия, 1981. — С. 489. — 623 с. — 100 000 экз. (руск.)
• Семизорова Нина Львовна // Российские деятели украинского происхождения. История отношений Украины и России в лицах за 337 лет (1654—1991) [Текст]: энциклопедический справочник / А. Ф. Ткаченко. — К.: Аристей, 2005. — 604 с. — 345. ISBN 966-8458-30-3.

• Нина Семизорова (руск.) // Сайт Вялікага тэатра
• Сергей Павленко Нина Семизорова: «На балетной сцене все видно, как в зеркале» (руск.) // Сайт Краснаярскага дзяржаўнага тэатра оперы і балета
• Рибель А. А. От исполнительского к педагогисекому мастерству (тврчество Н. Л. Сезоровой) // Вестник Академии русского балета им. А. Я. Вагановой. № 4(63), 2019 (руск.)
• Нина Семизорова // Музыкальные сезоны (руск.)