Оскар Шлемер

Оскар Шлемер
Оскар Шлемер
	ням.: Oskar Schlemmer
Род дзейнасці	скульптар, мастак, лялечнік, лібрэтыст, выкладчык універсітэта, фатограф, дызайнер, графік, сцэнограф, дызайнер касцюмаў, харэограф
Дата нараджэння	4 верасня 1888[…]
Месца нараджэння	Штутгарт, Каралеўства Вюртэмберг[d], Германская імперыя;
Дата смерці	13 красавіка 1943[…] (54 гады)
Месца смерці	Бадэн-Бадэн, Рэспубліка Бадэн[d], Германскі рэйх;
Месца пахавання	Штутгарцкія лясныя могілкі[d];
Грамадзянства	Германская імперыя; Веймарская рэспубліка; Трэці рэйх;
Дзеці	Karin Schlemmer[d] і Ute-Jaïna Schlemmer[d]
Месца працы	Акадэмія прыгожых мастацтваў імя Эўгеніюша Геперта ва Уроцлаве[d]; Баўгауз;
Альма-матар	Штутгарцкая дзяржаўная акадэмія выяўленчага мастацтва;
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна;
Аўтограф
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Оскар Шлемер (ням.: Oskar Schlemmer; 4 верасня 1888, Штутгарт — 13 красавіка 1943, Бадэн-Бадэн) — нямецкі мастак, скульптар, харэограф і тэатральны афарміцель, дзейнасць якога звязаная са школай Баўгауз.

Біяграфія

Мастацкія працы Шлемера ахопліваюць велізарны дыяпазон розных мастацкіх стыляў і кірункаў XX стагоддзя, ад формаў геаметрычнай абстракцыі і кубізму да класіцызму ў партрэце ці пейзажы. Прыблізна ў 1913 годзе фармуецца асноўная тэма яго палотнаў — выява чалавечых фігур, якія выкананыя ў геаметрычна абстрактнай манеры, выглядаюць на паверхні карціны як мудрагелісты арнамент. У створаных мастаком у 1914 годзе для Прамысловай выстаўкі ў Кёльне творах насценнага жывапісу адчуваецца ўплыў экспрэсіянізму.

Эмблема Баўгауза, створаная Оскарам Шлемерам, 1922

У 1920 годзе Оскар Шлемер атрымаў запрашэнне ў Веймар, у Баўгауз, дзе спачатку кіраваў майстэрняй металічных вырабаў, а затым, з 1922 года — майстэрняй скульптуры. З 1923 года яго мастацкі стыль падвяргаецца моцнаму ўздзеянню метафізічнага жывапісу (Pittura Metafisica). Колькасць чалавечых фігур на яго карцінах памяншаецца, яны размешчаны на выразна падзеленай паверхні палатна ў харэаграфічнай пабудове, што ёсць адлюстраваннем універсальнай гармоніі. Пасля набыцця ў гэты перыяд шэрагу работ мастака берлінскай Нацыянальнай галерэяй і музеем Фолькванг у Эсэне да Шлемера прыходзяць прызнанне і вядомасць. У Баўгаузе ён таксама вядомы як афарміцель сцэны і пастаноўшчык балетаў. З 1929 па 1932 год Шлемер працуе прафесарам у Брэслаускай Акадэміі. Пасля прыходу да ўлады нацыянал-сацыялістаў у 1933 годзе кантракт з Берлінскай Аб’яднанай школай мастацтваў быў скасаваны. У гэты перыяд змяняецца і мастацкі стыль майстра — фармат твораў паменшаны, фігуры на іх размешчаны бліжэй адна да адной, формы становяцца мякчэйшымі і больш круглявымі, намаляваныя цёплымі, часта цёмнымі фарбамі.

У 1937 годзе Шлемеру было забаронена ўдзельнічаць у мастацкіх выстаўках, а 5 яго карцін былі выстаўлены на выставе «Дэгенератыўнае мастацтва». Церпячы фінансавыя цяжкасці, мастак працуе рамеснікам у Штутгарце. Апошняя яго праца, серыя «Аконныя карцінкі» — 18 маленькіх акварэляў. Памёр ад сардэчнага прыступу ў шпіталі Бадэн-Бадэна 13 красавіка 1943 года^[7].