Пракопій Кесарыйскі

Пракопій Кесарыйскі
лац.: Procopius Caesarensis
Дата нараджэння	не раней за 490 і не пазней за 507 ці каля 500[1]
Месца нараджэння	Кесарыя, Палестына Прыма[d], Візантыя[3]
Дата смерці	каля 565[2] ці не раней за 558
Месца смерці	Канстанцінопаль, Візантыя
Грамадзянства	Візантыя
Род дзейнасці	гісторык, адвакат, пісьменнік
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пракопій Кесарійскі (грэч. Προκόπιος, лац.: Procopius; (500— памёр пасля 562) — візантыйскі познеантычны гісторык.

Нарадзіўся ў Кесарыі Палесцінскай у арыстакратычнай сям’і. Пракопій Кесарыйскі, будучы з 527 года саветнікам палкаводца Велізарыя, удзельнічаў у паходах супраць персаў, вандалаў і остготаў. Аўтар «Гісторыі войн Юстыніяна» (8 кніг, завершана ў 553), «Пра пабудовы» (553—555), апісанне будаўніцтва пры імператары Юстыніяне (482 або 483—565) і «Апошняй гісторыі» (каля 550, памфлет супраць Юстыніяна і Феадоры).

Творы Пракопія Кесарыйскага — важная крыніца па ўнутранай і знешнепалітычнай гісторыі Візантыі і суседніх дзяржаў канца 5 — 6 стагоддзя, утрымоўваюць каштоўныя звесткі пра ўсходніх і паўднёвых славян і гуна-цюркскія плямёны, грамадскі лад, гаспадарку, арганізацыю войска, побыт і г.д., падаюць гісторыю іх ўварвання на Балканы.

У кнізе «Тайная гісторыя» (550 год), якая распавядае пра скандальную хроніку імператарскага двара, упершыню ўжыў тэрмін «анекдот»^[4]

• J. Haury (Hg.): Procopii Caesariensis Opera omnia, 4 Bde., Leipzig 1905—1913. Новае выпраўленае і дапоўненае выданне: G. Wirth (Hg.), ibid. — Leipzig 1962—1964.
• Procopius. Buildings, History of the Wars, and Secret History, Ed. H. B. Dewing and G. Downey, Loeb Classical Library, 7 Vol., Cambridge/MA 1914-40. (грецькі тексти з англійським перекладом)

• Большой энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона