Піцірым Аляксандравіч Сарокін

Піцірым Аляксандравіч Сарокін
руск.: Питирим Александрович Сорокин
Дата нараджэння	23 студзеня (4 лютага) 1889[1]
Месца нараджэння	Тур’я[d], Яранскі павет[d], Валагодская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	10 лютага 1968(1968-02-10)[2][3][…] (79 гадоў)
Месца смерці	Уінчэстэр[d], акруга Мідлсекс[d], Масачусетс, ЗША[2]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР[d]  ЗША
Дзеці	Пётр Піцірымавіч Сарокін[d] і Сяргей Піцірымавіч Сарокін[d]
Род дзейнасці	сацыёлаг, філосаф, выкладчык універсітэта, палітык, пісьменнік
Навуковая сфера	сацыялогія, крыміналогія, этнаграфія, палітычная філасофія[d], філасофія культуры[d] і культурная антрапалогія
Месца працы	Гарвардскі ўніверсітэт Мінесоцкі ўніверсітэт
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт
Вядомыя вучні	Myra Page[d][4]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Узнагароды	ганаровы доктар Нацыянальнага аўтаномнага ўніверсітэта Мексікі[d] (1951)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Піцірым Аляксандравіч Сарокін (англ.: Pitirim Alexandrovich Sorokin, руск.: Питирим Александрович Сорокин; 23 студзеня 1889— 10 лютага 1968) — расійска-амерыканскі сацыёлаг, філосаф і культуролаг.

Скончыў юрыдычны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта (1914). У 1922 годзе высланы з Расіі, жыў у ЗША. Выкладаў у розных амерыканскіх універсітэтах. Быў прэзідэнтам Амерыканскай сацыялагічнай асацыяцыі.

Разглядаў гістарычны працэс як цыклічную змену асноўных тыпаў культуры, ці «суперсістэм» (ідэацыйная культура, ідэалістычная культура, пачуццёвая культура), у аснове якіх ляжыць інтэграваная сфера каштоўнасцей, сімвалаў. Сцвярджаў, што гісторыя ўяўляе сабой сацыякультурны працэс, нормай якога з’яўляецца дынаміка каштоўнасных арыенціраў, іх змена і пастаянны пошук новых «ідэальных мэтаў». Лічыў, што сучасная культура перажывае ўсеагульны крызіс, які абумоўлены надзвычай моцным развіццём матэрыялізму і навукі. Асноўнае выйсце з гэтай тупіковай сітуацыі бачыў у развіцці рэлігійнай «ідэалістычнай культуры». Адзін з родапачынальнікаў тэорый сацыяльнай стратыфікацыі і сацыяльнай мабільнасці. Сярод яго вучняў — вядомыя амерыканскія сацыёлагі Р. Мертан, Т. Парсанс, Р. Мілз і інш. Асноўныя працы — «Сістэма сацыялогіі» (Т. 1-2; 1920); «Сацыяльная мабільнасць» (1927), «Сацыяльная і культурная дынаміка» (Т. 1-4; 1962).

• Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. ISBN 985-11-0277-6
• Адула Т. І. Сарокін Піцірым Аляксандравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 185—186. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).