Тэнесі Уільямс

Тэнесі Уільямс
Tennessee Williams
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Томас Ланір Уільямс III-ці
Дата нараджэння	26 сакавіка 1911(1911-03-26)[1][2][…]
Месца нараджэння	Калумбус[d], акруга Лоўндэс[d], Місісіпі, ЗША[3]
Дата смерці	25 лютага 1983(1983-02-25)[1][2][…] (71 год)
Месца смерці	Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк, ЗША[4][5][…]
Пахаванне	Calvary Cemetery[d]
Грамадзянства	ЗША
Бацька	Cornelius Coffin Williams[d][6]
Маці	Edwina Estelle Dakin[d][6]
Альма-матар	Аяўскі ўніверсітэт Універсітэт Вашынгтона ў Сент-Луісе Місурыйскі ўніверсітэт Новая школа[d] University City High School[d] Soldan International Studies High School[d]
Месца працы	Новая школа[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	драматург, празаік
Гады творчасці	1930—1983
Жанр	spoken drama[d]
Мова твораў	англійская
Грамадская дзейнасць
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і літаратуры[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Прэміі	Пулітцэраўская прэмія
Узнагароды	Пулітцэраўская прэмія за найлепшую драму[d] (1948) Tony Award for Best Play[d] (1951) Пулітцэраўская прэмія за найлепшую драму[d] (1955) Зала славы дзеячоў мастацтва Фларыды[d] зорка на «Алеі драматургаў»[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэнесі Уі́льямс (англ.: Tennessee Williams, сапр. Томас Ланір Уільямс (Thomas Lanier Williams); 26 сакавіка 1914, г. Калумбус, штат Місісіпі, ЗША — 25 лютага 1983) — амерыканскі пісьменнік, драматург.

Вучыўся ва ўніверсітэтах Місуры, Сент-Луіса, Аявы (1929-38).

У раманах «Рымская вясна місіс Стоўн» (1950), «Мойсі і свет розуму» (1976), сацыяльна-псіхалагічных п’есах «Шкляны звярынец» (1945), «Трамвай „Жаданне“» (1947, экранізавана ў 1951), «Татуіраваная ружа» (1951), «Кошка на распаленым даху» (1955), «Арфей спускаецца ў пекла» (паст. 1957), «Ноч ігуаны» (1961), «Папярэджанні малым караблям» (1973), «Стары квартал» (1977), «Цудоўная нядзеля для пікніка» (1980) і інш. праблемы існавання асобы ў жорсткім свеце, адзіноты сярод людзей, сутыкнення дабра і прыгажосці з прагматызмам і чэрствасцю. Аўтар зборнікаў навел «Аднарукі і іншыя апавяданні» (1948), «Карамель» (1954), «Вандроўкі рыцара» (1967), «Восем прыстойных жанчын у стане апантанасці» (1974), зборнікаў вершаў «У зіме гарадоў» (1956), «Андраген, любоў мая» (1977), кнігі «Мемуары» (1975), шэрагу аповесцей. Паэтыка яго твораў складаная, насычана сімваламі і алегорыямі, антычнымі і біблейскімі алюзіямі, сумяшчае ў сабе тэндэнцыі экзістэнцыялізму, экспрэсіянізму, натуралізму, імпрэсіянізму з элементамі антыдрамы і «тэатра жорсткасці».

Распрацаваў канцэпцыю «пластычнага тэатра», паводле якой на сцэне важнае значэнне надаецца мастацкаму і музычнаму афармленню, сцэнаграфіі, эфектам святла.

Асобныя творы перакладзены на беларускую мову, на Беларусі яго п’есы ставіліся ў тэатрах.

• Стулаў Ю. Амерыканская драматургія на беларускай сцэне (1960—1980) // Беларусіка=Aldaruthenica. Мн., 1995. Кн. 5.