Уладзімір Аляксандравіч Ганскі
Уладзімір Аляксандравіч Ганскі (нар. 2 снежня 1986, Наваполацк, Віцебская вобласць) — беларускі навуковец, доктар эканамічных навук, кандыдат гістарычных навук, дацэнт. Біяграфічныя звесткіВыпускнік гісторыка-філалагічнага факультэта Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта, дзе атрымаў кваліфікацыю гісторыка, выкладчыка гісторыі і сацыяльна-гуманітарных дысцыплін[1]. Паралельна атрымаў кваліфікацыю эканаміста-менеджэра, пасля таксама прайшоў перападрыхтоўку па культуралогіі. Скончыў аспірантуру Львоўскай камерцыйнай акадэміі Укаапсаюзу[2] ў Львове і Рэспубліканскага інстытута вышэйшай школы[3] ў Мінску. Дысертацыю на саісканне вучонай ступені кандыдата эканамічных навук па спецыяльнасці «Эканоміка і кіраванне нацыянальнай гаспадаркай», выкананую пад навуковым кіраўніцтвам прафесара Марыі Фляйчук, абараніў у 2015 годзе ў Львоўскай камерцыйнай акадэміі Укаапсаюзу. Тэма дысертацыі: «Механізм функцыянавання нацыянальнага рынку турыстычных паслуг»[4][5]. Дысертацыю на саісканне вучонай ступені кандыдата гістарычных навук па спецыяльнасці «Айчынная гісторыя», выкананую пад навуковым кіраўніцтвам прафесара Ірыны Калачовай, абараніў у 2020 годзе ў Магілёўскім дзяржаўным універсітэце імя Аркадзя Куляшова. Тэма дысертацыі: «Развіццё турызму ў Заходняй Беларусі (1921—1939 гг.)»[6][7]. 2 чэрвеня 2021 года Прэзідыум Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Рэспублікі Беларусь прысвоіў яму навуковае званне дацэнта. 20 красавіка 2021 года ў Львоўскім гандлёва-эканамічным універсітэце абараніў дысертацыю на тэму «Тэарэтыка-метадалагічныя асновы кіравання рэсурсамі спадчыны ў сістэме нацыянальнай эканомікі» на саісканне навуковай ступені доктара эканамічных навук па спецыяльнасці «Эканоміка і кіраванне нацыянальнай гаспадаркай». 29 чэрвеня 2021 года Міністэрства адукацыі і навукі Украіны загадам № 735 зацвердзіла рашэнне аб прысуджэнні яму навуковай ступені доктара эканамічных навук. Пачаў працаваць у 2006 годзе ў навукова-даследчым сектары Полацкага ўніверсітэта. У 2007—2009 гадах працаваў на прадпрыемствах турыстычнай сферы, у тым ліку экскурсаводам, дырэктарам. У 2009 годзе пачаў працаваць у аддзеле па турызме Полацкага ўніверсітэта, затым выкладаў на спартыўна-педагагічным (2010—2012) і фінансава-эканамічным (2012—2017) факультэтах ПДУ, працуючы на пасадах выкладчыка-стажора, асістэнта, старшага выкладчыка і дацэнта. З 2018 па 2024 год працаваў старшым навуковым супрацоўнікам, дацэнтам кафедры эканомікі і кіравання, дацэнтам кафедры бізнес-адміністравання і маркетынгу Інстытута прадпрымальніцкай дзейнасці ў Мінску. У 2021—2023 гадах прымаў удзел у выкананні навукова-даследчых праектаў у Інстытуце эканомікі і бізнес-адміністравання Універсітэта Цэнтральнага Кітая. Стажыраваўся ў вышэйшых навучальных установах і навуковых арганізацыях у Чэхіі, Польшчы і Літве. Навуковая дзейнасцьЗаймаецца даследаваннем тэорыі і практыкі кіравання новымі рэсурсамі ў сістэме сучаснай эканомікі, эканамічнай урбаністыкі і рэвіталізацыі, устойлівага сацыяльна-эканамічнага развіцця гістарычных паселішчаў і мясцін, пытаннямі кіравання і выкарыстання ў гаспадарчай дзейнасці аб’ектаў культурнай і прыроднай спадчыны, а таксама гісторыі, эканомікі і арганізацыі турызму, механізмаў функцыянавання нацыянальнага і міжнароднага рынкаў турыстычных паслуг і інш. Таксама займаецца гісторыка-краязнаўчым вывучэннем паўночнай і паўночна-заходняй Беларусі, пытаннямі кластарызацыі, трансгранічнага і міжнароднага супрацоўніцтва і інш. З'яўляўся сябрам рэдакцыйнай калегіі навуковага часопіса Весці Інстытута прадпрымальніцкай дзейнасці. Аўтар каля 200 навуковых публікацый, у тым ліку больш 20 манаграфій і вучэбна-метадычных выданняў, а таксама артыкулаў у беларускіх і замежных навуковых часопісах, выданнях індэксаваных у базах Scopus i Web of Science і інш. Арганізатар і суарганізатар шматлікіх міжнародных навуковых і навукова-практычных канферэнцый, прысвечаных пытанням устойлівага развіцця, бізнеса і прадпрымальніцтва, культурнай і прыроднай спадчыны, краязнаўства ў Мінску, Гданьску, Віцебску, Полацку, Наваполацку, Верхнядзвінску, Браславе і інш. Прызнанне і ўзнагароды
Зноскі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia