Уладзіслаў Міцкевіч
Уладзіслаў Юзаф Міцкевіч (польск.: Władysław Józef Mickiewicz; 23 чэрвеня 1838, Парыж — 9 чэрвеня 1926, Парыж) — польскі кнігар, бібліятэкар, публіцыст і дзеяч эміграцыі. БіяграфіяСтарэйшы сын і другое дзіця Адама Міцкевіча і Цэліны, народжанай Шыманоўская. У яго былі дзве сястры Марыя і Гелена і тры браты: Юзаф, Аляксандр і Ян. У 1862 годзе ажаніўся са сваёй стрыечнай сястрой Марыяй, народжанай Малеўскай[4] (іх маці былі роднымі сёстрамі), дачкой Францішка Малеўскага[5]. У 1863 годзе падчас паўстання 1863—1864 гадоў удзельнічаў у экспедыцыі ў Жамойцію[6]. У эміграцыі заснаваў часопіс «L’Espérance», які павінен быў абараняць справу народаў, якія знаходзіліся ў няволі. Публікаваў пераклады польскай літаратуры, у тым ліку: Кнігі польскага пілігрымства яго бацькі, Улана Юзафа Ігнацы Крашэўскага, фрагменты «Мемарыялы старога шляхціца літоўскага» Генрыка Жэвускага, «Гісторыя Вацлава» Стэфана Гарчынскага і інш. Распаўсюджваў свой часопіс на тэрыторыі былой Рэчы Паспалітай і ў іншых месцах. У 1864 годзе заснаваў знакамітую ў той час Кнігарню Люксембурга, якая мела на мэце прапаганду польскіх твораў і польскіх твораў на французскай і польскай мовах. Яе галоўным пачынаннем было стварэнне Польскай народнай бібліятэкі, якая стала ўзорам для пазнейшых выдавецтваў польскіх эмігрантаў. У 1903 годзе заснаваў Музей Адама Міцкевіча ў Парыжы, размешчаны ў будынку Польскай бібліятэкі на востраве Сент-Луі. Падчас Першай сусветнай вайны жыў у Швейцарыі, дзе ўдзельнічаў (у тым ліку з Генрыкам Сянкевічам і Ігнацыем Масціцкім) у працы Швейцарскага галоўнага камітэта дапамогі ахвярам вайны ў Польшчы. 19 кастрычніка 1924 года ў Парыжы ўзнагароджаны ганаровай граматай Польскага корпуса ветэранаў і патройным Крыжам Мужнасці[7]. Зноскі
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
