Ігнацы Масціцкі

Ігнацы Масціцкі
Ігнацы Масціцкі
	польск.: Ignacy Mościcki
	; Слепаўрон
Прэзідэнт Польшчы
	4 чэрвеня 1926 — 30 верасня 1939
Папярэднік	Станіслаў Вайцяхоўскі
Пераемнік	Уладзіслаў Рачкевіч на эміграцыі
Нараджэнне	1 снежня 1867; Межанова[d], Цеханоўскі павет[d], Плоцкая губерня, Царства Польскае, Расійская імперыя;
Смерць	2 кастрычніка 1946 (78 гадоў); Версуа[d], Жэнева, Швейцарыя;
Месца пахавання	сабор Святога Яна Хрысціцеля ў Варшаве;
Род	Масціцкія[d]
Жонка	Міхаліна Масціцкая; Марыя Масціцкая
Нацыянальнасць	паляк
Веравызнанне	каталік
Партыя	Пралетарыят[d]; Нацыянальна-дзяржаўны саюз[d];
Член у	Польскае навуковае таварыства ў Львове[d]; Венгерская акадэмія навук;
Адукацыя	Рыжскі тэхнічны ўніверсітэт; Рыжскае політэхнічнае вучылішча[d];
Прафесія	хімік
Дзейнасць	палітыка і хімія
Месца працы	Львоўская палітэхніка; Варшаўская палітэхніка; Львоўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Івана Франко;
Аўтограф
Узнагароды	Мальтыйскі ордэн Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[d] (30 лістапада 1933) Honorary Medal of the Polish Red Cross[d] (1935) ганаровы доктар Універсітэта Парыж IV Сарбона[d] (1929) ганаровы доктар Страсбургскага ўніверсітэта[d] (1937)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ігнацы Масціцкі (польск.: Ignacy Mościcki; 1 снежня 1867, Межанова каля г. Плоцк, Польшча — 2 кастрычніка 1946) — польскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, вучоны-хімік. Акадэмік Акадэміі навук Польшы ў Кракаве (1928 г.).

Біяграфія

Скончыў Рыжскі палітэхнікум (1892 г.). У час вучобы удзельнічаў ў польскіх сацыялістычных арганізацыях. У 1892—1897 гг. у эміграцыі ў Вялікабрытаніі і Швейцарыі, дзе пазнаёміўся з Ю.Пілсудскім. У 1912—1922 г. прафесар Львоўскага політэхнічнага інстытута. Пасля ваеннага перавароту ў маі 1926 г. па рэкамендацыі Юзафа Пілсудскага 4 чэрвеня 1926 г. абраны Прэзідэнтам Польскай Рэспублікі, рэалізоўваў яго палітычную лінію, якую падтрымліваў і шэраг дзеячаў нацыянальна-вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі. Быў прыхільнікам памяркоўнага ўмяшання дзяржавы ў эканоміку. У пачатку Другой сусветнай вайны інтэрніраваны ў Румынію (верасень 1939 г.), дзе 30 верасня аб’явіў пра сваю адстаўку. Са снежня 1939 г. у эміграцыі ў Швейцарыі.

Аўтар больш як 60 навуковых прац і патэнтаў у галіне хімічных тэхналогій, арганізатар хімічнай прамысловасці ў Польшчы. Распрацаваў прамысловы метад атрымання азотнай кіслаты з паветра.

Візіт Масціцкага ў Гродна

26 лістапада 1933 года ў Гродне прэзідэнт Масціцкі ўдзельнічаў у святкаванні 400-годдзя караля Стэфана Баторыя. Мерапрыемства адбывалася на плошчы Баторыя (сённяшняя Савецкая плошча) і ў Старым замку. На замку прэзідэнт паўдзельнічаў у адкрыцці памятнай табліцы, пасля чаго адбылося пасяджэнне Камітэту адбудовы замка, які вырашыў правесці рэстаўрацыю палаца да гадавіны смерці Баторыя ў 1936 годзе.

Паводле гарадской легенды, якую пераказваў пісьменнік Аляксей Карпюк, з прэзідэнтам у час візіту пагаварыў выкладчык гімназіі імя Адама Міцкевіча Ян Каханоўскі, у выніку чаго Масціцкі дапамог у пашырэнні гродзенскага заапарка^[4].