Франчэска Гвічардзіні

Франчэска Гвічардзіні
італ.: Francesco Guicciardini
Дата нараджэння	6 сакавіка 1483[1][2]
Месца нараджэння	Фларэнцыя, Фларэнційская рэспубліка[3][2]
Дата смерці	22 мая 1540[1][2] (57 гадоў)
Месца смерці	Арчэтры[d], Фларэнцыя, Фларэнційскае герцагства[3][2]
Месца пахавання	Santa Felicita[d]
Грамадзянства	Фларэнційская рэспубліка
Бацька	Piero Guicciardini[d][4]
Маці	Simona Gianfigliazzi[d][4][2]
Жонка	Maria Salviati[d][5][2]
Род дзейнасці	гісторык, палітык, пісьменнік, дыпламат, філосаф
Альма-матар	Падуанскі ўніверсітэт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Франчэска Гвічардзіні (італ.: Francesco Guicciardini; 6 сакавіка 1483, Фларэнцыя — 22 мая 1540, Арчэтры) — італьянскі гісторык, філосаф-гуманіст, палітычны дзеяч.

У 1511—1514 гг. пасол Фларэнцыі ў Іспаніі, у 1516—1534 гг. намеснік папы ў Мадэне, Раманье, Балонні. У «Гісторыі Італіі» (напісанай у 1537—1540 гг.) даў гісторыю не асобных італьянскіх дзяржаў, а ўсёй краіны як адзінага цэлага, выступаў за нацыянальнае і дзяржаўнае аб'яднанне Італіі. Асноўным рухавіком гісторыі лічыў эгаістычныя памкненні людзей.

Выступаў за ўсеагульнае развіццё чалавека, які знаходзіцца, на яго думку, ва ўмовах пастаяннай цыклічнай змены грамадства. Гвічардзіні быў праціўнікам астралогіі, у сваіх творах крытыкаваў крывадушнасць манаства, папства, царквы, прапаноўваў праект замены рэлігіі ўзаемаадносінамі добрасуседскай выгады («Нататкі палітычныя і грамадзянскія», напісаныя ў 1525—1529 гг., апублікаваныя ў 1576 годзе).

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Франчэска Гвічардзіні