Хоўрына (станцыя метро)

«Хоўрына»
02 Замаскварэцкая лінія
Маскоўскі метрапалітэн
Дата адкрыцця	31 снежня 2017 года[1]
Праектная назва	«Вуліца Дыбенкі»[2]
Раён	Хоўрына
Акруга	ПАА
Тып	калонная двухпралётная мелкага залажэння[3]
Глыбіня залажэння, м	12[4]., 14[5] або 16[6]
Тып платформаў	астраўная
Шырыня платформаў, м	12
Архітэктары	Г. Ламаносаў[4]
Узведзена	СГК-Аўтастрада (генпадрадчык) і Мостаатрад-114 (субпадрад)
Выхад да вуліц	Дыбенкі, Зеленаграцкая, Узбярэжны праезд
Пераходы на станцыі	Khovrino[d]
Наземны транспарт	А: 65, 138, 188, 200, 400Э, 559, 673, 739, 745, 958, 344, 344да, 344З, 368
Код станцыі	Хв
Суседнія станцыі	Беламорская
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Г Р П Замаскварэцкая лінія

умоўныя абазначэнні абаротныя тупікі Хоўрына Беламорская Рачны вакзал Водны стадыён зачыны пад адгалінаванне Войкаўская ЦЧ-2 «Сокал» гейт да Падмаскоўнай Сокал Аэрапорт Дынама Беларуская Маякоўская Цвярская СЗГ да Курской Тэатральная Новакузнецкая СЗГ да Кастрычніцкая СЗГ да Серпухаўская СЗГ да Павялецкая Павялецкая Аўтазаводская Тэхнапарк Каломенская Кашырская Кахоўская лінія ЦЧ-7 «Замаскварэцкае» Кантэміраўская Царыцына Арэхава Дамадзедаўская Краснагвардзейская СЗГ да Зяблікава ЦЧ-17 «Брацеева» Алма-Ацінская

«Хоўрына» — станцыя Маскоўскага метрапалітэна, паўночная канечная Замаскварэцкай лініі. Размешчана ў аднайменным раёне (ПАА), па якім атрымала назву. Адкрыта 31 снежня 2017 года ў складзе пляцоўкі «Рачны вакзал» — «Хоўрына». Калонная двухпралётная станцыя мелкага залажэння з адной астраўной платформай. Увод станцыі мяркуецца ў два этапы — на першым была адкрыта сама станцыя, на другім адкрыюць усе выхады паўночнага вестыбюля і транспартна-перасадкавы вузел.

На стадыі праектавання і будаўніцтва аб'ект насіў назва «Вуліца Дыбенкі». 24 верасня 2013 года на пасяджэнні Урада Масквы станцыя атрымала цяперашнюю назву^[7].

Падаўжэнне Горкаўскага радыуса ад станцыі метро «Сокал» планавалася яшчэ ў 1938 годзе, калі ў складзе другой чаргі метрапалітэна была адкрыта яго першая пляцоўка. Праўда, тады не агадвалася адхіленне лініі ад Ленінградскай шашы, то бок планаваная пляцоўка ішла ўздоўж шашы да праектаванай станцыі «Хімкі». Агадвалася тры станцыі пасля «Сокала» — «Братцава», «Паўночны Рачны Вакзал» і «Хімкі». Станцыя «Хоўрына» не планавалася, бо вуліцы Дыбенкі яшчэ не існавала, а раён Хоўрына, дзе яна цяпер размяшчаецца, быў далёкім маскоўскім прыгарадам. У 1947 годзе былі пацверджаны планы 1938 года адносна падаўжэння Горкаўскага радыуса^[8].

У планах 1957 года ўпершыню з'яўляецца станцыя пад назвай «Беламорская вуліца»^[9]. Падаўжэнне далей «Беламорскай» не планавалася. У 1959 годзе Савет Міністраў СССР зацвердзіў план будаўніцтва ліній Маскоўскага метрапалітэна на сямігодку (1959—1965)^[9]. Па ім Горкаўскі радыус планавалася завяршыць станцыяй «Рачны вакзал». У 1964 годзе Горкаўска-Замаскварэцкая лінія была падоўжана на поўнач з трыма станцыямі — «Войкаўская», «Водны стадыён» і «Рачны вакзал»^[10].

Па планах 1970 года планавалася ў перспектыве падоўжыць Замаскварэцкую лінію да платформы «Левабярэжная». У 1973 годзе з'явілася перспектыўная схема, на якой былі адзначаны станцыя «Вуліца Дыбенкі» і наступная за ёй «Левабярэжная»^[11].

• Пусконаладочные работы на станции метро «Ховрино» (нявызн.)(недаступная спасылка). stroi.mos.ru. Комплекс градостроительной политики и строительства города Москвы (24 снежня 2017). Архівавана з першакрыніцы 26 снежня 2017. Праверана 25 снежня 2017.
• Ольга Зеневич. Станция «Ховрино» Замоскворецкой линии метро готова на 95% (нявызн.)(недаступная спасылка). stroi.mos.ru. Комплекс градостроительной политики и строительства города Москвы (28 жніўня 2017). Архівавана з першакрыніцы 28 жніўня 2017. Праверана 28 жніўня 2017.