Юзаф Твардоўскі

Юзаф Твардоўскі
Юзаф Твардоўскі
	польск.: Józef Twardowski; руск.: Осип Петрович Твардовский
Дата нараджэння	1786
Дата смерці	1840
Грамадзянства	Расійская імперыя;
Бацька	Пётр Антоні Твардоўскі
Маці	Тэліма з Ордаў[d]
Жонка	Тэафілія з Мікульскіх[d]
Дзеці	Марыя з Твардоўскіх[d], Эдвард Твардоўскі[d] і Казімір Твардоўскі[d]
Род дзейнасці	матэматык
Навуковая сфера	чыстая матэматыка[d] і матэматыка
Месца працы	Імператарскі Віленскі ўніверсітэт;
Навуковае званне	прафесар[d];
Альма-матар	Імператарскі Віленскі ўніверсітэт (1807);
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Юзаф (Восіп Пятровіч) Твардоўскі (польск.: Józef Twardowski; руск.: Осип Петрович Твардовский; 1786—1840) — матэматык, прафесар і рэктар Імператарскага Віленскага ўніверсітэта у 1823—1824 гг.; надворны саветнік.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Твардоўскіх герба «Агоньчык». Нарадзіўся ў сям’і генерал-маёр Пятра Антонія Твардоўскага.

Скончыў Віленскі ўніверсітэт у 1807 годзе са ступенню доктара філасофіі. У канцы 1822 года саветам Віленскага ўніверсітэта па прапанове князя Адама Чартарыйскага ён быў выбраны (у пачатку 1823 года зацверджаны) на пасаду рэктара і зроблены ардынарным прафесарам чыстай матэматыкі.

Да свайго абрання Твардоўскі стаяў убаку ад акадэмічнага жыцця і жыў у сваім багатым маёнтку Велясніца, займаючыся матэматыкай. Быў віцэ-маршалкам шляхты Пінскага павета Мінскай губерні. Знаходжанне Твардоўскага на пасадзе рэктара прыпала на час працэсу філаматаў, які паслужыў нагодай да закрыцця ўніверсітэта. З мэтай барацьбы з гэтым рухам Твардоўскі распрацаваў «Правілы для слухачоў універсітэта», якімі быў уведзены ўзмоцнены нагляд за студэнтамі ў сценах і па-за ўніверсітэтам. Аднак меры, прадпрыманыя ўніверсітэцкім начальствам, не прывялі да жаданых вынікаў, 17 мая 1823 года Твардоўскі нават быў арыштаваны, але неўзабаве вызвалены. Калі ж у 1824 годзе Навасільцаў заявіў Твардоўскаму, што ўрад не давярае ўніверсітэту і вымушаны будзе рэарганізаваць яго, ён, бачачы сваё бяссілле, падаў у адстаўку і вярнуўся ў свой маёнтак.

Узнагароды

Кавалер ордэна Святой Ганны 2-й ступені.

Сям’я

У 1812 годзе ажаніўся з Тэафіліяй з Мікульскіх (1784/1785 — 24.03.1878). Меў дзяцей:

Казімір (1813—1886). Ажаніўся з Міхалінай з Валовічаў^[3], дачкой Юзафа Валовіча. Атрымаў у спадчыну ад бацькі маёнтак Велясніца.
Эдвард. Ажаніўся з Геленай са Стравінскіх, дачкой Адама Стравінскага, суддзі Слонімскага павета^[4]. Міравы пасрэднік у Ваўкавыскім павеце. За ўдзел у паўстанні 1863 года сасланы ў Нарым Томскай губерні, але, верагодна, па просьбе жонкі, па стане здароўя быў пакінуты ў Томску. Памёр 22 чэрвеня 1866 года ад інсульту (напэўна, не ў Томску, бо яго там не пахавалі)^[5].
Марыя (1840-?), у шлюбе з Генрыкам Скірмунтам з Моладава.

Жонка Тэафілія пахаваная на Старых могілках у Пінску.

Працы

«Zagajenie posiedzenia publicznego cesarskiego universytetu Wilenskiego» (Wilno);
«О terazniejszym stanie oswiecenia pospolstwa tadziez o szkolach. parafialnych i o funduszach na ubogich uczniów w gubernii Minskiéj» (Wilno 1819).
«Kniaze Adam Czartoryski i Jósef Twardowski korrespondenza 1822—1824»