Юлія Георгіеўна Паеўская
Юлія Георгіеўна Паеўская (укр.: Юлія Георгіївна Паєвськапсеўда: «Тайра»; нар. 19 снежня 1968, Кіеў, УССР) — украінская ваеннаслужачая, парамедык, валанцёрка і добраахвотніца; камандзірка падраздзялення «Анёлы Тайры» і эвакуацыйнага аддзялення 61-га ваеннага мабільнага шпіталя (2018—2020); дызайнер, прэзідэнт Федэрацыі айкідо «Мутокукай-Украіна». З 2014 года ў якасці парамедыка ўдзельнічала ў Еўрамайдане і вайне на ўсходзе Украіны. 16 сакавіка 2022 года падчас аблогі Марыупаля трапіла ў расійскі палон, была вызвалена праз тры месяцы 17 чэрвеня 2022 года. Узнагароджана адзнакай Прэзідэнта Украіны «За гуманітарны ўдзел у антытэрарыстычнай аперацыі», ордэнам «Народны Герой Украіны», медалямі «За садзейнічанне Узброеным сілам Украіны» і «Абаронцу Айчыны», нагруднымі знакамі «Знак Пашаны» і «За заслугі перад Узброенымі сіламі Украіны». БіяграфіяРаннія гады і адукацыяНарадзілася 19 снежня 1968 года ў Кіеве. Юлію выхоўвалі бабуля і дзядуля — ветэран Другой сусветнай вайны Канстанцін Чубукоў. З 1-га класа ў школе вучылася рабіць перавязкі і накладваць джгуты: яе вучыла школьная медсястра, якая была санінструктарам падчас Другой сусветнай вайны. З шасці гадоў займалася спортам. Скончыла Нацыянальны універсітэт фізічнага выхавання і спорту Украіны[1]. Замужам за Вадзімам Пузанавым[2], маюць дачку Ганну-Сафію[1]. Да 2014 года прафесійна займалася дызайнам (кніжная графіка, рэклама) і мастацкай керамікай[3][1]. Займаецца спортам, мае 5-й дан айкідо. Узначальвае Федэрацыю айкідо «Мутакукай Украіна» і выкладала айкідо больш за 20 гадоў[2]. Вайна на ўсходзе Украіны (з 2014)Падчас Еўрамайдана з першага дня супрацьстаянняў на Грушэўскага 19 студзеня стала медыкам Еўрамайдану. Усе свае навыкі атрымала «у полі», калі дапамагала параненым. Тады ж стала вядомая пад псеўданімам «Тайра»: так у старажытнай Японіі клікалася група родаў, якія мелі імператарскае паходжанне і пазбаўленых статусу прынцаў, аднак хутка пераўтвораных у самураяў — з-за пастаяннага выканання ваенных задач[4]. З пачаткам расійска-ўкраінскай вайны ў сакавіку 2014 года знаёмы Юліі Аляксей Арастовіч прапанаваў ёй выкладаць тактычную медыцыну. Яна склала уласны курс па матэрыялах амерыканскіх, еўрапейскіх і натаўскі інструктараў і выкладала яго ў праектах «Народны рэзервіст» і «Абарона Патрыётаў». Навучанне праводзіла на палігоне і на базах добраахвотнікаў, а ўжо ў красавіку 2014 года паехала на Данеччыну медыкам. Першапачаткова дзейнічала самастойна як парамедык. Паступова ўжо на фронце сабрала сваю эвакуацыйную каманду пад назвай «Анёлы Тайры». Ратавала байцоў на Светладарскай дузе (2016), каля вёскі Шырокінэ (2020).  Вясной 2016 года «Анёлы Тайры» пачалі супрацоўніцтва з камандай ASAP Rescue. У 2018 годзе «Анёлы Тайры» выйшлі са складу ASAP, калі Юлія падпісала кантракт са Узброенымі Сіламі Украіны і ўзначаліла ўласнае падраздзяленне[4] эвакуацыйнае аддзяленне 61-га мабільнага ваеннага шпіталя ў Марыупальі[5]. Па стане на лістапад 2019 года Юлія навучыла тактычнай медыцыне каля 8 тысяч чалавек, а яе падраздзяленне выратавала больш за 500 байцоў УСУ[1][6]. Падчас выканання адной з баявых эвакуацый Юлія Паеўская атрымала траўмы тазасцегнавых суставаў: «Загружаючы ў машыну параненага самавітай камплекцыі, Я нязграбна павярнулася, звалілася і не змагла ўстаць. Прыйшлося замяняць абодва тазасцегнавых сустава. Паставілі адзін тытанавы эндапратэз, а пасля — другі. Выконваючы прызначэнні лекараў, праходзіла на мыліцах два месяцы, хоць ужо гатовая была саскочыць з іх раней»[1]. Расійскае ўварванне ва Украіну (2022)Пачатак расійскага ўварвання 2022 года сустрэла ў Марыупалі. Аказала дапамогу сотням параненых байцоў і цывільным[1]: дастаўляла людзей у шпіталь і накіроўвала іх да лекараў у залежнасці ад пашкоджанняў і ступені паразы[7]. 16 сакавіка Юлію і кіроўцу рэанімабіля Сяргея, з якім яна працавала, затрымалі на блокпосце ў пасёлку Мангуш недалёка ад Марыупаля[8]. Яны трапілі ў палон да расійскіх ваенных, калі ехалі так званым зялёным калідорам, арганізаваным для выезду цывільных у Запарожжа[7][9][10]. 17 чэрвеня 2022 года Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі паведаміў, што Юлію вызвалілі пасля трох месяцаў палону: «Атрымалася вызваліць з палону „Тайру“, Украінскага парамедыка Юлію Паеўскую. Яна ўжо дома. Будзем працаваць і далей, каб забраць усіх»[11]. 23 ліпеня 2022 года Юлія прыняла ўдзел у Другім саміце першых лэдзі і джэнтльменаў, які праходзіў у Кіеве, і заклікала на ім прыкладаць максімум намаганняў, каб вярнуць усіх палонных дадому[12]. 15 верасня 2022 года Юлія сведчыла перад Камісіяй па бяспецы і супрацоўніцтве ў Еўропе пра жахі рускага палону. Як адзначыла Пасол Украіны ў ЗША Аксана Маркарава, «гэта было вельмі магутнае выступленне з праўдай пра жахі расійскай блакады Марыупаля і пра трохмесячнае знаходжанне ў нечалавечых умовах у палоне акупантаў, нічым не абмежаванай жорсткасці расійскіх захопнікаў-тэрарыстаў; [Юлія] заклікала нашых амерыканскіх сяброў павялічыць дапамогу Украіне, павялічыць ціск на Расію, дапамагчы нам абараніць не толькі Украіну, але і ўвесь цывілізаваны свет»[13]. Юлія адзначыла, што важна збіраць паказанні для прыцягнення Расіі да адказнасці за ваенныя злачынствы і нарошчваць намаганні для вызвалення ўсіх абаронцаў і цывільных, якія сталі закладнікамі Расіі і якіх незаконна ўтрымлівае краіна-агрэсар, што парушае ўсе міжнародныя нормы[13]. Пазаваенная дзейнасць2015 год — кандыдат у дэпутаты Кіеўскага гарадскога савета ад партыі «Грамадзянскі рух „Агульная справа“» на мясцовых выбарах у Кіеве[14]. У 2019 годзе балатавалася ў народныя дэпутаты Украіны ад партыі «Голас» на парламенцкіх выбарах, № 79 у спісе, беспартыйная[15]. Кандыдат у дэпутаты Кіеўскага гарадскога савета ад партыі «Дэмакратычная Сякера» на выбарах у Кіеве 2020 года, № 2 у спісе[16]. Камісар па рэабілітацыі камбатантаў у «Дэмакратычнай Сякеры»[17]. У 2018 годзе Юлія прымала ўдзел у міжнародных спартыўных спаборніцтвах «Гульні непакораных 2018» ў Сіднэі і заваявала залаты медаль у спаборніцтвах па плаванні і бронзу па стральбе з лука[1]. У 2020 годзе была адзінай жанчынай у нацыянальнай зборнай Украіны на «Гульнях непакораных 2020», якія праходзілі ў Гаазе[3][4]. У 2018 годзе прыняла ўдзел у этнапаказе работ айчынных майстроў «Украінскія Амазонкі»[18]. У 2020 годзе падарыла Нацыянальнаму музею Рэвалюцыі Годнасці каску, арафатку і сцяг з надпісам «Тайра»[4], а ў лістападзе 2022 года перадала некалькі асабістых рэчаў, звязаных з падраздзяленнем «Анёлы Тайры», у Нацыянальным музеі гісторыі Украіны ў Другой сусветнай вайне іх выкарыстоўваюць у экспазіцыі, прысвечанай барацьбе ўкраінцаў супраць Расіі[19]. У ліпені 2022 года, пасля вызвалення з палону, хрысцілася; яе хросным бацькам стаў даўні сябар Дзмітрый Карчынскі[20]. Відэа з нагруднай камеры2021 года прынц Гары, заснавальнік «Гульняў непакораных», перадаў Юліі нагрудную камеру, каб яна зняла матэрыялы для будучага фільма ад Netflix пра людзей, якія матывуюць[21]. Пачынаючы з поўнамаштабнага ўварвання 2022 года і да траплення ў палон Юлія зняла 256 ГБ відэа сваёй працы ў Марыупалі. За дзень да палону Юлія схавала карту памяці у ватным тампону і перадала яе супрацоўніку паліцыі, які, у сваю чаргу, перадаў карту журналістам «Асашыэйтэд Прэс», каб яны маглі вывезці гэтыя матэрыялы з-пад акупаванага горада і апублікаваць[22][23]. Журналісты праехалі 15 расійскіх блокпастоў, перш чым трапіць на падкантрольную Украіне тэрыторыю. 19 мая выданне апублікавала частку відэа[22]. У першы ж тыдзень пасля вызвалення Юліі з палону прынц Гары патэлефанаваў ёй і выказаў падтрымку[12]. УзнагародыДзяржаўныяМіжнародныя
Ведамасныя
ВаланцёрскіяЗноскі
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
