Юрый Сямёнавіч Бушлякоў

Юрый (Юрась) Сямёнавіч Бушлякоў (29 мая 1973, Мінск — 4 чэрвеня 2013^[3], Мінск) — беларускі мовазнавец, журналіст і перакладчык.

Скончыў філалагічны факультэт БДУ з чырвоным дыпломам, аспірантуру. Працаваў выкладчыкам на кафедры сучаснай беларускай мовы БДУ (1999—2003), таксама выкладаў у Нацыянальным гуманітарным ліцэі ў Мінску, Карлавым універсітэце ў Празе. Адначасова займаўся журналістыкай, працаваў у тэлекампаніі «ФІТ» (1994—1995), на Радыё 101,2 (1995—1996), у штотыднёвіку «Наша Ніва» (1997), карэспандэнтам беларускай і ўкраінскай рэдакцый Польскага радыё (1997—1999), журналістам на Беларускім Радыё Рацыя (1999—2002), з 1996 года (праграма «Новае пакаленне выбірае») з перапынкамі супрацоўнічаў з «Радыё Свабода», у 2003—2004 гадах вёў там аўтарскую перадачу «Жывая мова» — нататкі з культуры беларускага маўлення. Меў сына.

Пахаваны на мінскіх Паўночных могілках.

Абараніў кандыдацкую дысертацыю (2003) на тэму «Моватворчая практыка Янкі Станкевіча (з гісторыі нармалізацыі беларускай мовы)». Кірункі навуковых інтарэсаў — феномен моўнага пурызму, пытанні нармалізацыі беларускай літаратурнай мовы, яе стылістыкі і культуры.

Адзін з сааўтараў кнігі «Беларускі клясычны правапіс» (2005, разам з В. Вячоркам, З. Санько і З. Саўкам)^[4]. Таксама займаўся перакладамі, пераклаў на беларускую мову паасобныя творы Ч. Мілаша, Э. А. По, В. Гамбровіча, З. Герберта, Я. Сейферта.

• Арлоў У. Імёны Свабоды. — 3-е выд., дап. — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2015. — 668 с.: іл. ISBN 978-0-929849-71-3

• http://buslakou.resurs.by(недаступная спасылка) — Старонка памяці Юрася Бушлякова