Кнежевство Бугарија
Кнежевство Бугарија била де факто независна вазална држава на Османлиското Царство формирана со Берлинскиот конгрес од 1878 година. ФормирањеРуско-турската војна (1877–1878)Кнежевството Бугарија било создадено како резултат на Руско-турска војна (1877-1878), во која Руската Империја победила против Османлиското Царство. По војната, на 3 март 1878 година, бил потпишан Санстефанскиот договор, кој предвидувал создавање на голема бугарска држава. Оваа држава требало да ги опфати речиси Мизија, Тракија и поголемиот дел од Македонија, протегајќи се од Црно Море до Егејско Море. Сепак, големите европски сили, особено Велика Британија и Австроунгарија, се противеле на создавањето на толку голема руска клиентска држава на Балканот, стравувајќи од нарушување на рамнотежата на силите во регионот. Берлински договор (1878)Како резултат на овие приговори, големите сили се состанале на Берлинскиот конгрес во јули 1878 година, каде што Санстефанскиот договор бил ревидиран. Берлинскиот договор го поделил предложеното бугарско кнежевство на две територии:
Овие одлуки предизвикале незадоволство кај Бугарите, кои ја сметале поделбата за неправедна, а територијата на Кнежевството за премала во споредба со Санстефанската визија. И покрај ограничувањата, Кнежевството добило право да има сопствена администрација, устав и вооружени сили, што поставило основа за развој на модерна држава. Првиот кнез: Александар I БатенбергПрвиот кнез на Бугарија бил Александар фон Батенберг, германски принц од Хесен, избран поради неговите врски со европските кралски семејства и поддршката од Русија. Тој бил крунисан на 29 април 1879 година. Неговото владеење било обележано со предизвици, вклучувајќи внатрешни политички поделби, притисок од Русија и напори за обединување со Источна Румелија. Политички развој и Трновски устав (1879) На 16 април 1879 година, Уставното собрание во Трново го усвоило Трновскиот устав, еден од најлибералните устави во Европа за тоа време. Уставот предвидувал:
Сепак, уставот не бил целосно имплементиран поради политички тензии. Александар I се соочил со поделби меѓу либералите, кои поддржувале уставот, и конзервативците, често поддржувани од Русија, кои сакале посилна кнежевска власт. Во 1881 година, Александар го суспендирал уставот и вовел т.н. Режим на полномоштва, со што ја зајакнал својата власт. Ова предизвикало незадоволство меѓу либералите и довело до политичка нестабилност. Обединување со Источна Румелија (1885)Еден од најзначајните настани во историјата на Кнежевството било Обединувањето со Источна Румелија на 6 септември 1885 година. Ова било резултат на народно движење во Пловдив, организирано од Бугарскиот таен централен револуционерен комитет. Обединувањето било прогласено без согласност на Османлиското Царство, што довело до дипломатска криза. Русија, исто така, се противела на обединувањето, што резултирало со повлекување на руските офицери од бугарската армија. Српско-бугарска војна (1885)Србија, загрижена од зајакнувањето на Бугарија, објавила војна на 14 ноември 1885 година. И покрај очекувањата за српска победа, бугарската армија, предводена од кнез Александар и капетан Анастас Бендерев, остварила одлучувачка победа во Битката кај Сливница (17–19 ноември 1885). По победата, Бугарија ја зацврстила својата позиција, а обединувањето било меѓународно признаено со Топханската спогодба во 1886 година, со која Источна Румелија формално останала под османлиски сузеренитет, но фактички била управувана од Бугарија. Абдикација на Александар IОбединувањето и војната предизвикале тензии со Русија, која го повлекла своето влијание од Бугарија. Во август 1886 година, проруски офицери извршиле пуч против Александар I, принудувајќи го да абдицира. Тој бил заменет од регентски совет предводен од Стефан Стамболов, кој одиграл клучна улога во стабилизирањето на државата. Ерата на Стефан Стамболов (1887–1894)Стефан Стамболов, познат како „бугарскиот Бизмарк“, бил премиер од 1887 до 1894 година и доминирал во политичкиот живот на Кнежевството. Неговото владеење било обележано со:
Сепак, неговите авторитарни методи предизвикале незадоволство, а неговата антируска политика довела до тензии со влијателни русофилски кругови. Во 1894 година, Стамболов бил принуден да поднесе оставка, а во 1895 година бил убиен во Софија. Владеењето на Фердинанд I (1887–1908)Во 1887 година, Фердинанд фон Сакс-Кобург-Гота бил избран за нов кнез. Неговото владеење било клучно за транзицијата на Кнежевството кон целосна независност. Фердинанд бил амбициозен владетел, фокусиран на модернизација и меѓународно признавање на Бугарија. На 5 октомври 1908 година, искористувајќи ја Младотурската револуција во Османлиското Царство, Фердинанд прогласил целосна независност на Бугарија во црквата „Св. Четириесет Маченици“ во Трново. Кнежевството станало Царство Бугарија, а Фердинанд се прогласил за цар. Оваа одлука била меѓународно призната по дипломатски преговори, со што Бугарија станала целосно суверена држава. Санстефанскиот мировен договор-byTodorBozhinov.png) Договорот од Сан Стефано од 3 март 1878 година, предложи нова држава во Бугарија, која ги сочинуваше географските области Мизија, Тракија и Македонија. Врз основа на тој датум го слават националниот ден на Бугарија секоја година. Стравувајќи од формирањето на голема руска клиентска држава на Балканот, другите големи сили, сепак, не беа подготвени да се согласат со договорот. Како резултат на тоа, Берлинскиот конгрес (1878), под надзор на Ото фон Бизмарк од Германија и Бенџамин Дизраели од Обединетото Кралство, го ревидирал претходниот договор и ја намалил предложената држава. Список на кнезови на Бугарија
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
.svg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
