Александар Малинов

Александар Малинов Александр Малинов
Премиер на Бугарија
На должноста 16 јануари, 1908 – 16 март, 1911
Монарх	Фердинанд I
Претходник	Петар Гудев
Наследник	Иван Гешов
На должноста 21 јуни, 1918 – 28 ноември, 1918
Монарх	Фердинанд I
Претходник	Васил Радославов
Наследник	Теодор Теодоров
На должноста 29 јуни, 1931 – 12 октомври, 1931
Монарх	Борис III
Претходник	Андреј Љапчев
Наследник	Никола Мушанов
Пратеник во бугарското собрание
На должноста 22 февруари, 1901 – 23 декември, 1901
Монарх	Борис III
Премиер	Стојан Данев
На должноста 15 јуни, 1908 – 19 мај, 1934
Монарх	Борис III
Премиер	Александар Малинов Иван Гешов Стојан Данев Васил Радославов Теодор Теодоров Александар Стамболијски Александар Цанков Андреј Љапчев Никола Мушанов
Лични податоци
Роден(а)	Александар Павлов Малинов 3 мај, 1867 Ореховка, Руско Царство
Починал(а)	20 март, 1938 (возр. 70) Софија, Царство Бугарија
Почивалиште	Централни софиски гробишта
Народност	Русин
Сопружник	Јулија Малинова
Деца	Ана, Вера, Марија, Павел и Александар
Установа	Киевскиот универзитет

Александар Малинов, роден Александар Павлов Малинов (руски: Александр Малинов; Ореховка, 3 мај 1867 — Софија, 20 март 1938) — истакнат руски политичар во Бугарија. Долгогодишен водач на Демократската партија. Тој бил премиер на Бугарија за време на нејзината 30-та, 31-та, 36-та, 37-та и 47-та влада. Тој бил претседател на 23. состав на бугарското собрание (1931 - 1934). За време на неговите мандати тој ги подобрил односите меѓу Русија и Бугарија, во различни бугарски наводи неговите дејства биле претставени како русофилски.^[1][2][3]

Роден во селото Ореховка, Бесарабија (денес дел од Украина). Александар Малинов бил ученик во јужнословенските пансион, програма од големиот русофил Тодор Минков^[4] во градот Николаев.^[5]

После неговата преселба во Бугарија тој работил како судија, обвинител и адвокат во Пловдив.

Малинов бил активен деец во Демократската партија, заради тоа тој стананал нејзин водач после смртта на Петко Каравелов во 1903 година. Малинов бил водач на владата на Демократската партија (1908 – 1911), при коешто е објавена независноста на Бугарија (22 септември 1908) и се подготвени^[6] членовите во Трновската устав од 1911, зголемувајќи дипломатските надлежности на цар Фердинанд I. Тој бил првиот премиер на Царството Бугарија.

Покрај крајот на Првата светска војна Александар Малинов предводувал две коалициски влади (1918), коишто го потпишаа Солунското примирје и го задушиле тогашното Владајско востание. За време на управувањето на Александар Стамболијски Малинов, заради неговите русофилски чувства е испратен во затвор (1922), заедно со многу други водачи на опозицијата. После државниот удар во 9 јуни, 1923 година е ослободен и се вклучува во новосоздадената Демократска алијанса, но во 1924 г. го напушта и преминува во опозиција.

Како водач на Демократската партија Александар Малинов бил еден од иницијаторите за создавањето на бугарската коалиција Народен блок, којашто победила во изборите во 1931 г. Тој е за кратко време премиер на Бугарија, но дава отставка и станува претседател на собранието. Малинов умира за време на предизборното собрание во Софија.

Александар Малинов е женет за Јулија Малинова, имале три ќерки и двајца синови: Ана, Вера, Марија, Павел и Александар.

Во негова чест еден булевар во Софија го носи неговото име.

• Гамза, Во. Подготовка болгарских элит во Южнославянском пансионе Тодора Минкова. Bulgarian Historical Review, 2017, Vol. 43, no. 3 – 4, pp. 24 – 52. ISSN 0204 – 8906
• Георгиева, Со. Промените во уставот, наметнати од обявяването на Независноста на Бугарија на 22 септември 1908 г. Научни трудови на Русенския универзитет, 2008, Т. 47, серија 5.2, со. 157 – 158
• Ташев, Т. Министрите на Бугарија 1879 – 1999. Софија: АИ „Проф. Марин Дринов“ / Изд. на МО, 1999. ISBN 978-954-430-603-8 / ISBN 978-954-509-191-9

1. ↑ Тончев, Тењо (1984). Световният пожар и България, опит върху Първата световна война. Военно изд-во. стр. 263.
2. ↑ Златарски, Александар (2006). Закъснялото завръщане в Европа. Izdatelsko atelie Ав. стр. 100. ISBN 9789547376441.
3. ↑ Караславов, Георги (1967). Христо Смирненски, биографичен очерк. Български писател. стр. 73.
4. ↑ Кираџиев, Светлин (1993). География на видните Българи. БАН. стр. 32. ISBN 9789544302184.
5. ↑ ГАМЗА, В. Подготовка болгарских элит в Южнославянском пансионе Тодора Минкова. Bulgarian Historical Review, 2017, Vol. 43, no. 3 – 4, стр. 46. ISSN 0204 – 8906
6. ↑ Георгиева, Станка. Промените в конституцията, наложени от обявяването на Независимостта на България на 22 септември 1908 г. Научни трудове на Русенския университет 2008, том 47, серия 5.2, с. 157 – 158 (достъп 21 февруари 2015)

• „150 години од раѓањето на Александар Малинов“, БНТ, Историја.bg, 15 мај 2017