Печорско Море Печорско Море (руски: Печо́рское мо́ре) — море во северозападна Русија, во југоисточниот дел на Баренцовото Море. На запад се граничи со островот Колгуев, на исток со островот Вајгач и Југорскиот Полуостров, а на север со јужниот крај на Нова Земја. Морето е прилично плитко, со просечна длабочина од само 6 м (најдлабокото место е -210 м). Во јужниот дел тече Колгуевската струја, во источен правец. Недалеку од брегот се сместени неколку острова, од кои најголем е Долги. Од ноември до јуни, Печорското Море е покриено со пловечки мраз. Најголема река што се влева во него е Печора. ИсторијаИсториски, Печорското Море го носело своето име пред да биде наречено соседното Баренцово Море. Остатокот од морската површина дотогаш се нарекувал Мурманско Море. Печорското Море било поаѓалиште за истражување на непознатите ледените мориња на исток. Првата позната пловидба по Печорското Море низ протокот Југорски Шар ја направил истражувачот Улеб од Нижни Новгород, кој преминал во Карското Море во 1032 г. Почнувајќи од XI век, Печорското Море и крајбрежјето на Нова Земја почнало да се истражува и подоцна населува од руското население наречено Помори, кое живее крај Белото Море. Во подоцнежниот дел на XVI век почнал да се користи првиот арктички трговски пловен пат од Белото Море до реката Об и Енисејскиот Залив. Со ова се отворил пат кон богатите ресурси на Сибир и се користел сè до 1619 г., кога е затворен од военостратешки и политички причини, стравувајќи од можно навлегување на европските земји во Сибир. ЕкологијаРиболовот во Баренцовото Море, особено на бакаларот, е од голема важност за Норвешка и Русија. На дното на Печорското Море разновидна фауна.[1] Покрај тоа, околу морето живеат генетски посебни бели мечки.[2] Таканаречената „карска група“ на белуги се селат во Печорското Море за да презимат.[3] Разни видови како моржовите се загрозени од можни загадувања[4][5] поради експлоатацијата на нафта во морето.[6] Наводи
Литература
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
