Сундско-сулавески јазици

Сундско-сулавески
	Внатрешни хесперонезиски; Западни малајско-полинезиски
Географска; распространетост:	јужен Тајланд, јужни Филипини, Брунеј, Малезија, Индонезија и Микронезија
Класификација:	австронезиски пајвански малајско-полинезиски (МП) јадрени МП сундско-сулавески; ; ; ;
Гранки:	15 гранки (провиз.)
	; Сундско-сулавеските јазици (црвено). Не е прикажан чаморскиот. Јазиците во Камбоџа, Виетнам и Хајнан се чамски јазици, а оние на крајбрежна Бурма и Тајланд се мокленски. Во неприкажаните подрачја на Малаја се говорат аслиски јазици, а оние на Борнео и Сулавеси се борнејско-филипински.

Сундско-сулавеските јазици (наречени и внатрешни хесперонезиски јазици) се претпоставена гранка на австронезиското јазично семејство според австралиските лигвисти Ф. Воук и М. Рос.^[1] Во гранката влегува најголемиот дел од јазиците на островот Сулавеси и Големите Сундски Острови, како и неколку географски поооддалечени јазици како чаморскиот и палауанскиот јазик.

Според овој предлог, претходно претпоставениот клад на западни малајско-полинезиски (ЗМП), нарчени и хесперонезиски, е разделен на „внатрешен“ клад (сундско-сулавески) и „надворешен“ клад (борнејско-филипински), додека поимот западни малајско-полинезиски е чисто географска претстава.

Најголема јазична разнообразност се среќава на Сулавеси, веројатната прататковина на јадрените малајско-полинезиски јазици. Меѓутоа, историските јазичари не ги обработуваат како група, а можно е самата сундско-сулавеска група да не претставува генеалошки клад, туку парафилетски јазици што припаѓаат на јадрените МП вон централно-источните малајско-полинезиски јазици (од претпоставка дека ова е исправна група, што не е утврдено).

Не сите јазици на Сулавеси припаѓаат на сундско-сулавеските (внатрешни хесперонезиски) јазици. Дваесетте јазици на северниот полуостров на Сулавеси и околните острови на север се членови на борнејско-филипинскиот клад (надворешни хесперонезиски).