မုဒိတာဘာဝနာ

မုဒိတာဘာဝနာသည် ဗုဒ္ဓဘာသာတရားတော်အရ သတ္တဝါများ၏ ချမ်းသာမှု၊ စည်းစိမ်သာယာဝပြောမှုကို မြင်တွေ့သိရှိပြီး ၎င်းတို့၏ ချမ်းသာမှုကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ပွားများအားထုတ်ရာ ကမ္မဋ္ဌာန်းတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဗြဟ္မဝိဟာရတရား (မေတ္တာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပေက္ခာ) အနက် တတိယတရားဖြစ်ပြီး၊ စိတ်ကို ဣဿာ (မနာလိုမှု) မှ ကင်းစင်စေကာ ဈာန်သမာဓိရရှိရန် အကြောင်းခံတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ မေတ္တာဘာဝနာသည် ဘေးရန်ကင်းခြင်းနှင့် ချမ်းသာခြင်းကို ရည်စူးပြီး (၄) ချက်ဖြင့် ပွားများပြီး၊ ကရုဏာဘာဝနာသည် “ဆင်းရဲဒုက္ခမှ လွတ်မြောက်ပါစေ” ဟု ပွားများသော်လည်း၊ မုဒိတာဘာဝနာသည် “ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောပါစေ” ဟု ပွားများသည်။

မုဒိတာဘာဝနာ ပွားများနည်း

မုဒိတာဘာဝနာကို အောင်မြင်စွာ ပွားများရန် အောက်ပါအဆင့်များဖြင့် အားထုတ်ရသည်-

၁။ ရှေးဦးစွာ အာရုံပြုရမည့် ပုဂ္ဂိုလ်  
  • မုဒိတာဘာဝနာကို ပွားများလိုသော ယောဂါဝစရပုဂ္ဂိုလ်သည် သုခိတသတ္တဝါဖြစ်သည့် အလွန်ချစ်ခင်မြတ်နိုးအပ်သော အပေါင်းအဖော် သူငယ်ချင်း၊ လိင်တူ၊ အသက်ရှင်ဆဲဖြစ်သော အတိပ္ပိယသဟာယကပုဂ္ဂိုလ်ကို ရွေးချယ်ပါ။
  • ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ဝမ်းသာမှု၊ ရွှင်လန်းမှုကို အများဆုံး ဖြစ်စေနိုင်သူဖြစ်ရမည်။
၂။ သမာဓိထူထောင်ခြင်း  
  • ဩဒါတကသိုဏ်း (အဖြူရောင်ကသိုဏ်း) သို့မဟုတ် အာလောကကသိုဏ်း (အလင်းရောင်ကသိုဏ်း) ကို အာရုံပြု၍ စတုတ္ထဈာန်သမာဓိကို ဝင်စားပါ။
  • လင်းရောင်ခြည်စွမ်းအင်များ အားကောင်းလာသောအခါ၊ အထက်ပါ သုခိတသတ္တဝါဖြစ်သည့် အတိပ္ပိယသဟာယကပုဂ္ဂိုလ်ကို လှမ်းအာရုံယူပါ။ လက်နှိပ်မီးဖြင့် ထိုးစိုက်ကြည့်နေသကဲ့သို့ ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ ချမ်းသာနေမှုကို မြင်အောင် ကြည့်ရှုပါ။
၃။ မေတ္တာ၊ ကရုဏာမှ မုဒိတာသို့ ကူးပြောင်းခြင်း  
  • ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကို အာရုံပြု၍ မေတ္တာဈာန်ကို ဝင်စားပါ။ ထိုနောင် ကရုဏာဈာန်ကို ဝင်စားပါ။
  • ကရုဏာဈာန်မှ ထ၍ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကိုပင် အာရုံပြု၍ “အယံ သပ္ပုရိသော ယထာလဒ္ဓသမ္ပတ္တိတော မာဝိဂစ္ဆတု (ဤသူတော်ကောင်းသည် ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောပါစေသတည်း)” ဟူ၍ မုဒိတာဘာဝနာကို စီးဖြန်းပါ။
  • တတိယဈာန်သို့ ဆိုက်အောင် ကြိမ်ဖန်များစွာ ထပ်ကာထပ်ကာ ပွားများပါ။
၄။ မုဒိတာဘာဝနာ၏ လွယ်ကူမှု  
  • ရှေးရှေးသော မေတ္တာ၊ ကရုဏာဘာဝနာသမာဓိတို့၏ အားကြီးသော ဥပနိဿယသတ္တိ (မှီရာအကြောင်းစွမ်းအား) ဖြင့် မုဒိတာဘာဝနာသည် လွယ်ကူချောမောစွာ ပွားများနိုင်သည်။
  • ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ အတိတ်က ချမ်းသာခဲ့သည့်ပုံ၊ ပစ္စုပ္ပန်၌ ချမ်းသာနေဆဲပုံ၊ အနာဂတ်၌ ချမ်းသာလတ္တံ့ပုံတို့ကို အာရုံယူ၍ ဝမ်းမြောက်စွာ ရှုပွားနိုင်သည်။
၅။ ပုဂ္ဂိုလ်အစဉ်အလိုက် ပွားများခြင်း  
  • မေတ္တာကမ္မဋ္ဌာန်း၌ ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း ပိယပုဂ္ဂိုလ် (ချစ်ခင်လေးစားအပ်သောပုဂ္ဂိုလ်)၊ မဇ္ဈတ္တပုဂ္ဂိုလ် (မချစ်မမုန်း အလယ်အလတ်ပုဂ္ဂိုလ်)၊ ဝေရီပုဂ္ဂိုလ် (ရန်သူပုဂ္ဂိုလ်) ဟူသော ပုဂ္ဂိုလ်များကို အစဉ်အတိုင်း အာရုံပြု၍ မုဒိတာဘာဝနာကို ဖြစ်စေပါ။
  • ဥပမာ- “ဤပိယပုဂ္ဂိုလ် ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောပါစေ၊ ဤမဇ္ဈတ္တပုဂ္ဂိုလ် ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောပါစေ၊ ဤဝေရီပုဂ္ဂိုလ် ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောပါစေ” စသည်ဖြင့် မုဒိတာဈာန်ရရှိအောင် ကြိုးစားအားထုတ်ပါ။
၆။ သီမာသမ္ဘေဒ ပြုခြင်း  
  • မေတ္တာကမ္မဋ္ဌာန်း၌ ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း အတ္တ (မိမိကိုယ်တိုင်)၊ ပိယ၊ မဇ္ဈတ္တ၊ ဝေရီဟူသော ပုဂ္ဂိုလ်လေးမျိုးတို့၌ မုဒိတာစိတ် ညီမျှသွားအောင် အကြိမ်များစွာ ပွားများပါ။
  • ပုဂ္ဂိုလ်အပိုင်းအခြား ကင်းစင်သွားပြီး သီမာသမ္ဘေဒဖြစ်သောအခါ၊ ထိုသတ္တဝါများ၏ ပညတ်နိမိတ်ကို မှီဝဲ၍ မုဒိတာအပ္ပနာဈာန်ကို ပထမဈာန်ဒုတိယဈာန်တတိယဈာန်သို့ ဆိုက်အောင် တိုးပွားအောင် အားထုတ်ပါ။

မုဒိတာဖြန့်ကြက်ခြင်း

သီမာသမ္ဘေဒရရှိပြီးနောက်၊ အနန္တစကြဝဠာ၌ တည်ရှိကြသော အနန္တသတ္တဝါတို့ကို အာရုံပြု၍ မုဒိတာကို အောက်ပါအတိုင်း ဖြန့်ကြက်ပွားများနိုင်သည်-

၁။ အနောဓိသောဖရဏာ မုဒိတာ (အကန့်အသတ်မရှိ ဖြန့်ကြက်ခြင်း - ၅ မျိုး)  
  • “သဗ္ဗေ သတ္တာ (သတ္တဝါအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ ပါဏာ (အသက်ရှူသတ္တဝါအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ ဘူတာ (ကံကြောင့်ဖြစ်သော သတ္တဝါအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ ပုဂ္ဂလာ (ပုဂ္ဂိုလ်အားလုံး)၊ သဗ္ဗေ အတ္တဘာဝပရိယာပန္နာ (ခန္ဓာကိုယ်ရှိ သတ္တဝါအားလုံး) ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောကြပါစေသတည်း” ဟူ၍ ပွားပါ။
  • ဤတွင် (၅) မျိုးရှိပြီး၊ မုဒိတာစိတ်မှာ တစ်ချက်တည်းဖြစ်သဖြင့် (၅) မျိုးသာဖြစ်သည်။
၂။ ဩဓိသောဖရဏာ မုဒိတာ (အကန့်အသတ်ဖြင့် ဖြန့်ကြက်ခြင်း - ၇ မျိုး)  
  • “သဗ္ဗာ ဣတ္ထိယော (အမျိုးသမီးအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ ပုရိသာ (အမျိုးသားအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ အရိယာ (အရိယာအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ အနရိယာ (ပုထုဇဉ်အားလုံး)၊ သဗ္ဗေ ဒေဝါ (နတ်အားလုံး)၊ သဗ္ဗေ မနုဿာ (လူအားလုံး)၊ သဗ္ဗေ ဝိနိပါတိကာ (အပါယ်သားအားလုံး) ရရှိပြီးသော စည်းစိမ်ချမ်းသာမှ မရွေ့လျောကြပါစေသတည်း” ဟူ၍ ပွားပါ။
  • ဤတွင် (၇) မျိုးရှိပြီး၊ မုဒိတာစိတ်တစ်ချက်တည်းဖြင့် (၇) မျိုးသာဖြစ်သည်။
  • အနောဓိသောဖရဏာ (၅) မျိုးနှင့် ဩဓိသောဖရဏာ (၇) မျိုးပေါင်းလျှင် (၅ + ၇ = ၁၂) မျိုးဖြစ်သည်။
၃။ ဒိသာဖရဏာ မုဒိတာ (အရပ်ဆယ်မျက်နှာ ဖြန့်ကြက်ခြင်း - ၁၀ မျိုး)  
  • အရပ် (၁၀) မျက်နှာ (အရှေ့၊ အနောက်၊ မြောက်၊ တောင်၊ အရှေ့တောင်၊ အနောက်မြောက်၊ အရှေ့မြောက်၊ အနောက်တောင်၊ အထက်၊ အောက်) သို့ ဖြန့်ကြက်၍ ပွားပါ။
  • အရပ် (၁၀) မျက်နှာတွင် အနောဓိသော (၅) မျိုးနှင့် ဩဓိသော (၇) မျိုးကို ဖြန့်ကြက်ရသဖြင့် (၁၂) မျိုးရှိပြီး၊ အရပ် (၁၀) ဖြင့် မြှောက်လျှင် (၁၂ × ၁၀ = ၁၂၀) မျိုးဖြစ်သည်။
၄။ စုစုပေါင်း အရေအတွက်  
  • အနန္တစကြဝဠာ၌ ပွားများပြီးသော အနောဓိသောဖရဏာ (၅) မျိုး + ဩဓိသောဖရဏာ (၇) မျိုး + ဒိသာဖရဏာ (၁၂၀) မျိုး = (၁၃၂) မျိုး ဖြစ်သည်။

[]

ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန်

ကိုးကား

  1. နိဗ္ဗာနဂါမိနိပဋိပဒါ - ပဉ္စမတွဲ - ဖားအောက်တောရဆရာတော်
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya