Balaruc Vièlh

Balaruc Vièlh; Balaruc-le-Vieux
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Vista generala de Balaruc Vièlh.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 27′ 41″ N, 3° 41′ 07″ E
Superfícia	5,92 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 196 m; 15 m; 0 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 343	Montpelhièr;
Canton; 3412	Frontinhan;
Intercom; 243400827	Seta Aglopòl Mediterranèa;
Cònsol	Norbert Chaplin ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	2 631 ab. Evolucion de la populacion; 2 672 ab.
Densitat	429,73 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	34540
Còde INSEE	34024

Vila d'Occitània

Balaruc Vièlh (Balaruc-le-Vieux en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Toponimia

La prononciacion es [baladœk]. Las fòrmas ancianas son : alode de Balarug en 961, ecclesiam... S. Martini de Casello quod vocatur Ballaruc en 1083, castrum de Baladuco (varianta : Balasuco), parrochia S. Mauricii de Baladuc (varianta : Balasuco) en 1120, lo castel de Balazuc en 1129, castro de Balazuc en 1129, in Bazaluc (varianta : Bazaluch en 1130), castrum Baladuc, cap a 1140, in Balazuc en 1145, apud Bazalucum en 1166, de Baladuco, castellum Baladuci en 1169, castelli de Baladuco, de Balazuco en 1169, castelli Bazaluci en 1170, ecclesiam S. Mauricii de Baladuc, cap a 1182, castrum de Badaluco en 1210, fòrmas nombrosas Bazaluco, Baladuco, Badaluco en 1226, de Balazuco en 1286, castrum de Balasuco en 1303, Galhardus de Balazuco en 1347, de Balaruco en 1392, Balaruc en 1526, de Bellaruco, Balaruco en 1529, de Balaruco en 1550, Beliculus oppidum, Balerucum, Baleruc en 1579, Ballerut en 1622, Balaruc en 1626, Baleruc en 1643, cap a 1683, Balaruc en 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[1].

Segon Dauzat, Balaruc es un nom escur; un ligam amb Balasuc es pauc probable^[2] (sic); segon Hamlin, « es evident » (sic) que la fòrma modèrna rebat las fòrmas ancianas e frequentas : un nom prelatin *balaruco-, que justifica pas l'explicacion suggerida per Longnon, lo gallic *baladunum, d'etimologia escura [pel primièr element]. Lo passatge de -r- intervocalica a -d- es normal dins l'airal. L'etimologia de Negre, vada luci, « gas del bòsc » (TGF, l , p. 364) es impossibla, perqué la diferéncia entre b e v es mantenguda plan après lo sègle X^[1]. Delamarre fa pas de Baladuc un derivat de dunon^[3].

Istòria

La comuna se creèt lo 11 de decembre de 1886 a partir dels Banhs de Balaruc^[1].

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2026	Norbert Chaplin	divèrs drecha	retirat
març de 1989	2014	Max Serres	divèrs esquèrra
junh de 1954	1989	Lucien Assié	sense
decembre de 1919	junh de 1954 (mòrt en foncions)	Marcel Pradel	SFIO	conselhièr d'arrondiment (1928-1940), conselhièr general (1951-1954)
	1919
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2544, totala: 2595

595

-

-

890

-

-

530

-

475

533

521

701

1 065

1 802

2 024

2 031

2 026
2 056

2009

2010

2 046
2 089

2 069
2 113

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 2631 abitants e la densitat èra de 444,43 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 26, 27
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 48
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012 (nom absent de la p. 327)