Puègserguièr

Puègserguièr; Puisserguier
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Vista generala de Puègserguièr.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 22′ 07″ N, 3° 02′ 29″ E
Superfícia	28,27 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 205 m; 87 m; 39 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 341	Besièrs;
Canton; 3406	Sant Ponç de Tomièiras (Cabestanh abans 2015);
Intercom; 243400686	CC de Sud Erau (residéncia);
Cònsol	Jean-Noël Badenas ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	2 974 ab. Evolucion de la populacion; 3 023 ab.
Densitat	100,57 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	34620
Còde INSEE	34225

Vila d'Occitània

Puègserguièr (Puisserguier en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Puègserguièr**
Cebasan	Casadarnas	Càsols de Besièrs
Creissa
Cranta	Cabestanh	Maurelhan

Toponimia

La prononciacion es [petʃe'rje] ^[1].

Las fòrmas ancianas son : castello de Podio Surignano [legir -guario] en 1146, de Podio Sorigario, de castro et honore Podii Soriguerii, ecclesie de Podio Soriguer, castrum de Podio Soriger en 1168, apud Podium surigarium en 1168, de Podio Suriguario en 1171, de Podio Soriguerio en 1172, de Podio Sorigerio en 1212, Podiisorigariio en 1222, ecclesia de Podio Surigario en 1347-1375, lieu de Puysurguier, Puisurguyer en 1395, rector de Podiosoyrigario al sègle XIV, lieu de Puisserguier en 1561, Puiserguier en 1585, Puysserguier en 1607, Puicerguier en 1643, Puisserguier en 1708 e en 1770-72 (mapa de Cassini)^[2].

Segon Dauzat e Rostaing, lo nom vendriá de puèg, del latin podium, e del mot derivat del latin sericarius, « que fa de sarga » ^[3] (teissut); mas pels Féniés, seriá un nom de persona, *Suricarius ^[4]; segon Hamlin, seriá l'ancian occitan soriguer « moisset ros » utilizat coma escais-nom d'òme^[2]. Jean-Pierre Chambon ajusta una solucion possibla, PODIU *SOR(I)CĀRIU (cf. FEW 12, 300a). Comparar catalan Puig Xoriguer, Es Puig Soriguer (OnCat 7, 162-3)^[1].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Jean-Noël Badénas	PS	viticultor, conselhièr general (2004-2015)
març de 2001	2008	Jean-Claude Jany	sense etiqueta	emplegat de banca
març de 1989	2001	Francine Sénégas		comerçanta
	1989
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Cabestanh; es ara del canton de Sant Ponç de Tomièiras.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2843, totala: 2894

1 218

1 175

1 266

1 314

1 610

1 670

1 745

1 850

1 828

1 990

2 200

2 365

2 574

2 806

2 997

3 091

3 516

3 759

3 754

3 506

3 526

3 560

3 451

3 501

3 271

2 601

2 512

2 387

2 385

2 197

2 219

2 432

2 482

2 631

2 706

2 767
2 813

2009

2010

2 827
2 874

2 853
2 897

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 2974 abitants e la densitat èra de 105,2 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Loís Roquièr (1863-1939), escrivan occitan e cònsol de Levallois-Perret.
Carles Guilhaumon (1876-1950), politician occitan que foguèt deputat d'Erau.
Goulamas'k, grop de musica occitana.

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 et ^1,1 https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf
↑ ^2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 300
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 522
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 250