ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ

ਕ਼ੁਤਬ ਮੀਨਾਰ
ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਕ਼ੁਤਬ ਮੀਨਾਰ, ਭਾਰਤ
ਸਥਿਤੀ	ਦਿੱਲੀ ਭਾਰਤ  ਭਾਰਤ
ਉਚਾਈ	72.5 metres (238 ft)
ਬਣਾਇਆ	1192 ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ, ਇਲਤੁਤਮਿਸ਼, ਅਤੇ ਫੀਰੋਜਸ਼ਾਹ ਤੁਗਲਕ ਨਿਰਮਾਣ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ 26 ਮਾਰਚ, 1676[1][2]
UNESCO World Heritage Site
ਅਧਿਕਾਰਤ ਨਾਮ	12$4
ਕਿਸਮ	ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ
ਮਾਪਦੰਡ	(iv)
ਅਹੁਦਾ	1993 (17ਵਾਂ session)
ਹਵਾਲਾ ਨੰ.	233
ਦੇਸ਼	ਭਾਰਤ
ਮਹਾਂਦੀਪ	ਏਸ਼ੀਆ
Lua error in ਮੌਡਿਊਲ:Location_map at line 522: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/।ndia" does not exist.

ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ ਦਿੱਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮਹਿਰੌਲੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ, ਇੱਟ ਨਾਲ ਬਣੀ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਮੀਨਾਰ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਉਚਾਈ 72.5 ਮੀਟਰ (237.86 ਫੀਟ) ਅਤੇ ਵਿਆਸ 14.3 ਮੀਟਰ ਹੈ, ਜੋ ਉੱਤੇ ਜਾ ਕੇ ਸਿਖਰ ਉੱਤੇ 2.75 ਮੀਟਰ (9.02 ਫੀਟ) ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਮੂਲ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੱਤ ਮੰਜਿਲ ਦਾ ਸੀ ਲੇਕਿਨ ਹੁਣ ਇਹ ਪੰਜ ਮੰਜਿਲ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ 379 ਪੋੜੀਆਂ ਹਨ। ਮੀਨਾਰ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਬਣੇ ਆਹਾਤੇ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਕਲਾ ਦੇ ਕਈ ਉੱਤਮ ਨਮੂਨੇ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਨੇਕ ਇਸਦੇ ਉਸਾਰੀ ਕਾਲ ਸੰਨ 1193 ਜਾਂ ਪੂਰਵ ਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਰਿਸਰ ਯੁਨੇਸਕੋ ਦੁਆਰਾ ਸੰਸਾਰ ਅਮਾਨਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੰਜੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਭਾਰਤੀ ਪੁਰਾਤਤਵ ਸਰਵੇਖਣ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਸਦੀ ਉਸਾਰੀ ਪੂਰਵ ਇੱਥੇ ਸੁੰਦਰ 20 ਜੈਨ ਮੰਦਰ ਬਣੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧਵਸਤ ਕਰਕੇ ਉਸੀ ਸਾਮਗਰੀ ਨਾਲ ਵਰਤਮਾਨ ਇਮਾਰਤਾਂ ਬਣੀ। ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ, ਜਮ ਮੀਨਾਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾਲ, ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸ਼ਾਸਕ ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ, ਨੇ ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਸੰਨ 1193 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਵਾਈ, ਪਰ ਕੇਵਲ ਇਸਦਾ ਆਧਾਰ ਹੀ ਬਣਵਾ ਪਾਇਆ। ਉਸਦੇ ਵਾਰਿਸ ਇਲਤੁਤਮਿਸ਼ ਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਮੰਜ਼ਿਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ, ਅਤੇ ਸੰਨ 1368 ਵਿੱਚ ਫੀਰੋਜਸ਼ਾਹ ਤੁਗਲਕ ਨੇ ਪੰਜਵੀਂ ਅਤੇ ਅਖੀਰਲੀ ਮੰਜਿਲ ਬਣਵਾਈ। ਐਬਕ ਤੋਂ ਤੁਗਲਕ ਤੱਕ ਰਾਜਗੀਰੀ ਅਤੇ ਵਾਸਤੁ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ, ਇੱਥੇ ਸਪਸ਼ਟ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੀਨਾਰ ਨੂੰ ਲਾਲ ਰੇਤਲੇ ਪੱਥਰ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਕੁਰਾਨ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਫੁਲ ਬੇਲਾਂ ਦੀ ਬਰੀਕ ਨੱਕਾਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਪੁਰਾਤਨ ਦਿੱਲੀ ਸ਼ਹਿਰ, ਢਿੱਲਿਕਾ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਿਲੇ ਲਾਲਕੋਟ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਉੱਤੇ ਬਣਿਆ ਹੈ। ਢਿੱਲਿਕਾ ਅਖੀਰ ਹਿੰਦੂ ਰਾਜਿਆਂ ਤੋਮਰ ਅਤੇ ਚੌਹਾਨ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸੀ।^[3] ਇਸ ਮੀਨਾਰ ਦੇ ਉਸਾਰੀ ਉਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੁਵੱਤ-ਉਲ-ਇਸਲਾਮ ਮਸਜਦ ਵਲੋਂ ਅਣਜਾਣ ਦੇਣ, ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਜਾਂ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਦਿੱਲੀ ਉੱਤੇ ਫਤਹਿ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਣੀ।

ਇਸਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਵਾਦ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਪੁਰਾਤਤਵ ਸ਼ਾਸਤਰੀਆਂ ਦਾ ਮਤ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਰਕੀ ਸੁਲਤਾਨ ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਪਇਆ, ਉਥੇ ਹੀ ਕੁੱਝ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਬਗਦਾਦ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਤ ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਬਖਤਿਆਰ ਕਾਕੀ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਹੈ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਕਰਨ ਆਏ ਸਨ। ਇਲਤੁਤਮਿਸ਼ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਨੂੰ ਇਹ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸਦੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਸਦੀ ਮਰੰਮਤ ਤਾਂ ਫਿਰੋਜ ਸ਼ਾਹ ਤੁਗਲਕ ਨੇ (1351–88) ਅਤੇ ਸਿਕੰਦਰ ਲੋਧੀ ਨੇ (1489–1517) ਕਰਵਾਈ। ਮੇਜਰ ਆਰ.ਸਮਿਥ ਨੇ ਇਸਦਾ ਸੁਧਾਰ 1829 ਵਿੱਚ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ।

ਸੱਤ ਅਜੂਬਿਆਂ ’ਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੁਤੁਬ ਮੀਨਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਕਾਰਨ ਲਾਲੀ ਫਿੱਕੀ ਪੈ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਦਾ ਵਧਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇਸ ਲਈ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸਾਬਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।^[4]