ஈநாடு (நாளிதழ்)
ஈநாடு என்பது இந்திய மாநிலமான ஆந்திராவில் அதிகம் விற்பனையாகும் தெலுங்கு மொழி நாளேடு. புதிய தொழில் நுட்பங்களும், பதிப்பு முறைகளையும் இந்த செய்தித் தாள் ஏற்றுக் கொண்டுள்ளது. நாளொன்றுக்கு 17 லட்சம் பிரதிகள் விற்கப்படுகின்றன. இந்திய மொழிகளில் வெளியாகி அதிக வாடிக்கையாளர்களைக் கொண்டுள்ள நாளேடுகளில் இதுவும் ஒன்று. இது 1974-ல் விசாகபட்டிணத்தில் ராமோஜீ ராவால் தொடங்கப்பட்டது. பதிப்புகள்சென்னை, மற்றும் ஆந்திராவின் தெலுங்கு பேசும் பகுதிகளான விசாகபட்டினம், ஐதராபாத், விஜயவாடா, திருப்பதி, அனந்தபூர், கரீம்நகர், ராஜமுந்திரி, சூரியாப்பேட்டை, குண்டூர், நெல்லூர், ஸ்ரீகாகுளம், கர்னூல், தாடேபல்லிகூடெம், வாரங்கல், கடப்பா, நிசாமாபாத், கம்மம், ஒங்கோல், மகபூப்நகர், மற்றும் பெங்களூர், மும்பை, தில்லி ஆகிய இடங்களில் ஈநாட்டின் பல்வேறு பதிப்புகள்அச்சாகிறது. வரலாறுஆரம்ப நாட்களில்விசாகப்பட்டினம் நகரில் தொடங்கப்பட்டபோது ஆரம்பத்தில், நாட்டின் விற்பனை குறைவாகவே இருந்தது. வாரத்திற்கு 3,000 பிரதிகள்கூட விற்க முடியவில்லை. ஈநாடு ஒரு தினசரி வெளியீடாக மாற போராடியது. இருப்பினும், இது அப்பகுதிகளில் பிரபலமாக இப்பாத்திக்கை இருந்தது மேலும் போட்டி ஒரு பிரச்சினையாக இருந்தது. ஈநாடு முக்கிய முடிவு எடுத்தது. அதன் நிர்வாகக் குழுவின் ஒரு பகுதியாக புதிய இயக்குநர்களை நியமித்தது, அக்குழு இப்பகுதியில் பெரும்பாலும் அதிக அளவில் புழக்கத்தில் விடப்படும் செய்தித்தாள் என்ற இன்று இருப்பதை நோக்கி அதை வழி நடத்தியது: . பிரியா ஊறுகாய் மற்றும் மார்கதர்சி நிதி நிறுவனம் போன்ற பல வெற்றிகரமான தொழில் நிறுவனங்களை நடத்தி வரும் ஒரு தொழிலதிபரான ராமோஜி ராவ் என்பவரால் 1974 ஆகஸ்ட் 10 ஆம் தேதி விசாகப்பட்டினத்தில் இருந்து ஈநாடு தொடங்கப்பட்டது. அந்த நேரத்தில், இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் குழுமத்திற்கு சொந்தமான ஆந்திர பிரபா ஒரு முன்னணி பிராந்திய செய்தித்தாளாக இருந்தது. ஈநாடு 4,000 பிரதிகள் கொண்ட அச்சு விற்பனையுடன் தொடங்கியது, வேறொரு அச்சகத்திலிருந்து வெறப்பட்ட கையால் இயற்றப்படும் அச்சகத்தைப் பயன்படுத்தி செய்தித்தாள் தயாரிக்கப்பட்டது. ஆனால் 1976 ஆம் ஆண்டில் இது தணிக்கை பணியகத்தில் சேர்க்கப்பட்ட நேரத்தில், அதன் விற்பனை ஏற்கனவே 48,000 வாசகர்களை எட்டியது. 1978 மூலம், ஈநாடு 1995 ம் ஆண்டு வாக்கில் ஆந்திர பிரபாவின் விற்பனையை முறியடித்தது, மற்ற இரண்டு போட்டியாளர்களான ஆந்திரப் பத்ரிகா மற்றும் உதயம் ஆகியவற்றையும் விற்பனையில் முந்தியது. 1975 ஆம் ஆண்டில் ஈநாடு ஐதராபாத்திற்கு தன்து அலுவலகத்தை விரிவாக்கிய போது, அது நகரத்தை இலக்கு பகுதிகளாகப் பிரித்து, வினியோகம் செய்யும் சிறுவர்களை மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பே பணியில் சேர்த்துக் கொண்டது மற்றும் ஒரு வாரத்திற்கு செய்தித்தாள்களை இலவசமாகக் கொடுத்தது. 1980 களில், தொழில்நுட்பத்தால் இயக்கப்பட்ட ஈனாடு முக்கிய நகரங்களைத் தவிர பெரிய பகுதிகளிலும் பரவியது. முன்னதாக, 1970 களின் மூன்று பதிப்புகளை (விசாகப்பட்டினம், விசயவாடா மற்றும் ஐதராபாத் பதிப்புகள்) கூட நிர்வகிப்பது கடினம், ஏனென்றால் அந்த நேரத்தில் வெளியீட்டிற்கு கிடைத்த ஒரே தகவல் தொடர்பு வசதிகள் தந்தி, தொலைபேசி மற்றும் டெலிபிரிண்டர் மட்டுமே. ஆனால் ஆஃப்செட் அச்சிடுதல், புகைப்ப்டங்களை இணைத்தல் போன்றவற்றிக்குமென்பொருள் மற்றும் கணினிகள் அறிமுகப்படுத்தப் பட்டதன் மூலம், ஈநாடு 1982 இல் திருப்பதி போன்ற சிறிய நகரங்களில் கூட பதிப்புகளைத் தொடங்க முடிந்தது. 1980 களில் இருந்து, ஈநாட்டின் செய்தி ஆசிரியர், தனது ஐதராபாத் அலுவலகத்திலிருந்து, உள்ளூர் அடிப்படையிலான செய்தி சேகரிப்பு மற்றும் பரப்புதல் அமைப்பை மேற்பார்வையிட்டார். இருப்பினும், 1980 களின் முடிவில், கணிசமான ஆறு தெலுங்கு நாளிதழ்கள் இயங்கி வந்தன, மேலும் வணிகம் மிகவும் போட்டித்தன்மையுடன் இருந்தது. ராஜமுந்திரி, கரீம்நகர், குண்டூர் மற்றும் ஆதிலாபாத் போன்ற மாவட்ட நகரங்களுக்கு மட்டுமல்லாமல், தாலுகா நகரங்களான சூர்யாபேட்டை மற்றும் ததேபள்ளிகுட போன்ற இடங்களுக்கும் அதன் இருப்பைக் கொண்டு செல்ல 1989 ஆம் ஆண்டில் ஈநாடு "மாவட்ட நாளிதழ்களை" ( செய்தித்தாள் வடிவம்) அறிமுகப்படுத்தியது. ஒவ்வொரு வெளியீட்டு மையத்திற்கும் அதன் அச்சகங்களை இயக்க நாற்பது பொறியாளர்கள் தேவை பட்டனர். ஈநாடு மாவட்டத்தில் நாளிதழ் வாசகர்களின் புதிய குழுக்கள் உருவாக்கவும் மற்றும் விளம்பர வருவாய் ஊக்கமளிக்கவும் சந்தை ஆராய்ச்சி அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தன. தற்போது, மாவட்ட நாளிதழ்கள் இப்பகுதியில் உள்ள ஒவ்வொரு முக்கிய இடங்களுக்கும் உள்ளூர் செய்திகளை அச்சிடுகின்றன, இதன்மூலம் எந்தவொரு தனி உள்ளூர் தினசரி தேவையையும் மறுக்கின்றன. வாரத்தின் ஒவ்வொரு நாளும் சில சிறப்பு பிரிவுகள் வெளியிடப்படுகின்றன. மேற்கோள்கள்வெளியிணைப்புகள் |
Portal di Ensiklopedia Dunia
