செஞ்சி நாயக்கர்கள் (Nayaks of Gingee) தமிழ்நாட்டின்செஞ்சி நகரத்தை தலைநகராகக் கொண்டு கி பி 1508 முதல் 1649 முடிய ஆட்சி செய்த தெலுங்கு மரபினர் ஆவர்.[1] முன்னர் விஜய நகரப் பேரரசின் செஞ்சி, தஞ்சாவூர் மற்றும் மதுரை போன்ற பகுதிகளின் ஆளுநர்களாக விளங்கினர். துவக்கத்தில் வடக்கே நெல்லூர் முதல் கொள்ளிடம் ஆறுவரையிலான பகுதிகள் செஞ்சி நாயக்கர்களின் ஆட்சியில் இருந்தது. பின்னர் விஜய நகர பேர்ரசின் ஆரவீடு மரபினர் வேலூரை தலைமை இடமாக கொண்டு ஆளத் தொடங்கியதும். செஞ்சி நாயக்கரின் ஆட்சி எல்லையானது வாட்டகே பாலாறு, தெற்கே கொள்ளிடம் ஆறு இவற்றுக்கு இடைபட்ட பகுதியில் சுருங்கியது. விஜயநகரப் பேரரசின் வீழ்ச்சிக்குப் பின்னர் மதுரை நாயக்கர்கள் மற்றும் தஞ்சை நாயக்கர்கள் தன்னாட்சியுடன் ஆட்சி புரிந்ததைப் போன்று செஞ்சி நாயக்கர் கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் 1509 முதல் தன்னாட்சியுடன் ஆட்சி செய்து வந்தார். பின்னர் இவரது வழித்தோன்றல்கள் செஞ்சியை கி பி 1649-இல் செஞ்சியை பிஜப்பூர் சுல்தான் கைப்பற்றும் வரை ஆண்டனர்.
செஞ்சி நாயக்கர் தோற்றம்
செஞ்சி நாயக்க அரசை நிறுவியவர் துப்பகுல கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் ஆவார்.[2] இவர் கி.பி 1509 தொடக்கம் 1521 வரையான காலப்பகுதியில் ஆட்சிப்பொறுப்பில் இருந்தார். இவர் விஜயநகரத்துப் பேரரசர் கிருஷ்ணதேவராயரின் படைதளபதியான வையப்ப நாயக்கரின் மகனாவார்.[3]
செஞ்சி ஆட்சி செய்த சூரப்ப நாயக்கரின் சகோதரான கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் என்பவர் கருநாடக மாநிலத்தில் பேளூர் நகரத்தை தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தார்.[4] இவரின் வம்சாவளிகள் விசயநகரப் பேரரசின் வீழ்ச்சிக்கு பின்னர் பேளூர் நாயக்கர்கள் என்ற பெயரில் தற்கால ஹாசன், குடகு பகுதிகளை சுதந்தரமாக ஆண்டனர்.[5]
செஞ்சி நாயக்கர்களின் மரபு
திருக்கோயிலூர் வீரப்பாண்டி கரிவரதராஜ பெருமாள் கோவில் கல்வெட்டின் படி (கி.பி. 1568) செஞ்சி நாயக்க வம்சத்தை நிறுவிய கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர், கவரை சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.[6]செஞ்சி ஆட்சியாளர் வேங்கடபதி நாயக்கர் கவரை சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று சமண கைபீது குறிப்பிடுகிறது.[7]
Sonti Venkata Suryanarayana Rao, ed. (1999). Vignettes of Telugu Literature: A Concise History of Classical Telugu Literature. Jyeshtha Literary Trust. p. 55. After the fall of the Vijayanagara empire, Tanjore, Jinji (also known as Gingee or Chenji) and Madura became political and cultural centres under the Telugu Naik kings.
Pran Nath Chopra, ed. (1992). Encyclopaedia of India: Tamil Nadu. Vol. 28. Rima Publishing House. p. 70. ...17th century, Tamilnad came to be ruled by a number of Telugu speaking Nayaks in Tanjore, in Gingee and in Madurai ( or Tiruchy ).
↑Annual Report on South Indian Epigraphy 1934-1935. Archaeological Survey of India. 1938. p. 73. No. 240 dated in Saka 1490 and No. 262 dated in Saka 1510 in the reign of Venkata I both from the South Arcot district make mention of а Kavarai Nayaka residing at Virapandyanallur by name Vaiyappa Nayakkar ayyan and his son Nalam Krishnappa Nayakkar. In the earlier inscription he is referred to as having presented Virapandyanallur to his maternal uncle's son Kondama Nayaka, who in his turn made a gift of some taxes, etc., accruing there from to the temple of Kariya Perumal at Adichchanallur. The latter record states that Vaiyappa Krishnappa Nayaka gave Tirukkovallur Sirmai as an umbilikkai to his son-in-law Virupparasar. The latter's wife Achyutamman, the daughter of Krishnappa, is stated to have built a shrine of Krishna, the Vaikuntha vasal, and the gopura in the Vishnu temple at Tirukkoyilur, and endowed for the merit of her father a village named Kolliyur for worship to the deity. This Krishnappa was evidently the founder of the Gingee line of chiefs, who tried to assert his independence towards the close of Venkata's reign.
B. S. Baliga, ed. (1962). Madras District Gazetteers: South Arcot. Vol. 3. p. 458. One of the Mackenzie manuscripts mentions a Venkatapathi of Venkatampettai, a Kavarai by caste, as ruling over the Gingee (Senji) country about 1478 A.D. and vigorously persecuting the Jains round about.
Edgar Thurston, ed. (1909). Castes and Tribes of Southern India. Vol. 2. p. 429. The following story connected with this latter occurs in one of the Mackenzie Manuscripts, and is supported by existing tradition. In 1478 A.D., the ruler of Gingee was one Venkatampettai, Venkatapati, who belonged to the comparatively low caste of the Kavarais.
