Ёнас Стаўгайціс

Ёнас Стаўгайціс
Ёнас Стаўгайціс
	літ.: Jonas Staugaitis
	2 чэрвеня 1926 — 18 снежня 1926
Прэзідэнт	Казіс Грынюс
Пераемнік	Аляксандрас Стульгінскіс
	17 снежня 1926 — 18 снежня 1926
Папярэднік	Казіс Грынюс
Пераемнік	Аляксандрас Стульгінскіс
Нараджэнне	20 мая 1868; Амянцішкей[d], Вількавішкаўскі павет[d], Сувалкаўская губерня, Царства Польскае, Расійская імперыя;
Смерць	18 студзеня 1952 (83 гады); Коўна, Ковенскае гарадское самакіраванне[d], Ковенская вобласць[d], Літоўская ССР, СССР;
Месца пахавання	Пятрашунскія могілкі;
Партыя	Літоўскі сялянскі саюз
Адукацыя	Варшаўскі ўніверсітэт;
Прафесія	урач
Дзейнасць	дырэктар бальніцы ў Каўнасе (1920—1926);; галоўны рэдактар часопіса «Medicina» (1922—1940);; дэпутат Сейма Літвы з 1920;; намеснік старшыні партыйнай фракцыі (1920—1922);; член медыцынскага савета Літоўскай ССР (1945—1949);; урач санітарна-эпідэміялагічнай станцыі, менеджар дому санітарнай асветы (1949—1951)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ёнас Стаўгайціс (літ.: Jonas Staugaitis, 20 мая 1868, Амянцішкей каля Вілкавішкіса — 18 студзеня 1952, Каўнас) — літоўскі палітык.

Біяграфія

Ёнас Стаўгайціс скончыў гімназію ў Марыямпале і Варшаўскі ўніверсітэт (1887—1893), дзе атрымаў медыцынскую адукацыю. У далейшым працаваў урачом у Шакеі і займаўся грамадскай дзейнасцю.

У 1919 пасля абвяшчэння незалежнасці Літвы пераехаў у Каўнас, быў прызначаны начальнікам медыцынскага аддзела Міністэрства аховы здароўя. У 1920—1926 — дырэктар бальніцы, у 1922—1940 галоўны рэдактар часопіса ”Medicina” (літ.) (бел..

У 1920 Стаўгайціс быў абраны ў Сейм Літвы ад Літоўскага сялянскага саюза (літ.) (бел., у 1920—1922 быў намеснікам старшыні партыйнай фракцыі, 2 чэрвеня 1926 абраны старшынёй Сейма.

Ваенны пераварот у Літве (1926)

Пасля адстаўкі прэзідэнта Казіса Грынюса 17 снежня 1926 у час перавароту, якім кіраваў Антанас Смятона, паводле канстытуцыі стаў выканаўцам паўнамоцтваў прэзідэнта, на наступны дзень сам сышоў у адстаўку, перадаўшы паўнамоцтвы Аляксандрасу Стульгінскісу, і вярнуўся да навуковай дзейнасці.

З усталяваннем камуністычнага рэжыму не быў закрануты рэпрэсіямі.

У 1945—1949 працаваў у музеі гігіены, быў членам медыцынскага савета Літоўскай ССР.

У 1949—1951 — урач санітарна-эпідэміялагічнай станцыі, менеджар дома санітарнай асветы ў Каўнасе.

Пахаваны на Пятрашунскіх могілках у Каўнасе.