Ірына Андрэеўна Верашчук
Ірына Андрэеўна Верашчук (укр.: Ірина Андріївна Верещук; нар. 30 лістапада 1979, Рава-Руская, Львоўская вобласць, УССР) — украінскі дзяржаўны дзеяч, з 2021 года віцэ-прэм’ер — міністр па пытаннях рэінтэграцыі часова акупаваных тэрыторый Украіны. Народны дэпутат Вярхоўнай Рады Украіны IX склікання (з 29 жніўня 2019 па 4 лістапада 2021) ад партыі «Слуга народа» (№ 29 у спісе); прадстаўнік урада ў Вярхоўнай Радзе Украіны з 4 верасня да 15 лістапада 2019 года; член Камітэта Вярхоўнай Рады Украіны па пытаннях нацыянальнай бяспекі і абароны, кіраўнік падкамітэту па пытаннях дзяржаўнай бяспекі і абароны. У 2010—2015 гадах гарадскі галава (мэр) Равы-Рускай. БіяграфіяНарадзілася 30 лістапада 1979 года ў Раве-Рускай Несцераўскага раёна Львоўскай вобласці. Ёсць сястра[1]. У 1997 годзе скончыла Рава-Рускую сярэднюю школу-інтэрнат з залатым медалём. З 1997 па 2002 год навучалася ў ваенным інстытуце пры Нацыянальным універсітэце «Львоўская палітэхніка», які скончыла з адзнакай па спецыяльнасці «Міжнародная інфармацыя», атрымала кваліфікацыю спецыяліста па міжнароднай інфармацыі — рэферэнта-перакладчыка, афіцэра ваеннага кіравання тактычнага ўзроўню (лейтэнант[1]). Пасля заканчэння ваеннага інстытута 5 гадоў праходзіла службу на афіцэрскіх пасадах ва Узброеных Сілах Украіны (да 2007 года[1]). У 2002—2006 гадах вучылася на юрыдычным факультэце Львоўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя Івана Франко па спецыяльнасці «правазнаўства». З мая 2007 па чэрвень 2008 года працавала юрыстам гарадскога савета Равы-Рускай. З 2008 па 2010 год была слухачом у Львоўскім рэгіянальным інстытуце дзяржаўнага кіравання Нацыянальнай акадэміі дзяржаўнага кіравання пры Прэзідэнце Украіны. Па выніках навучання летам 2009 года праходзіла стажыроўку ў Сакратарыяце Кабінета Міністраў Украіны, пасля чаго была ўнесена ў кадравы рэзерв работнікаў КМУ, узнагароджана падзякай і Ганаровай граматай КМУ. З чэрвеня па кастрычнік 2010 года была намеснікам старшыні Жолкаўскай РГА па гуманітарных пытаннях і знешняй палітыцы. У тым жа годзе на грамадскіх пачатках працавала дырэктарам «Агенцтва рэгіянальнага развіцця „Жолкаўшчына — еўрапейскі дом“». 30 кастрычніка 2010 года абраная гарадскім кіраўніком Равы-Рускай. Па выніках мясцовых выбараў 2010 года Ірына Верашчук стала самай маладой жанчынай-кіраўніком горада ва Украіне[2]. 9 лістапада таго ж года прыступіла да выканання абавязкаў гарадскога кіраўніка[3]. На пасадзе гарадскога кіраўніка Равы-Рускай Ірына Верашчук неаднаразова заяўляла аб неабходнасці дэцэнтралізацыі ўлады, правядзення адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформы ва Украіне, перадачы падаткаў мясцовым суполкам[4]. У прыватнасці, мясцовае самакіраванне ва Украіне ў тым стане, у якім яно знаходзілася, называла «мясцовым самавыратаваннем»[5]. Таксама выступала за наданне памежным населеным пунктам права збіраць у мясцовыя бюджэты збор за праходжанне аўтамабіляў, якія перасякаюць мяжу[5]. Як мэр памежнага гарадка ажыццяўляла актыўнае міжнароднае супрацоўніцтва, у прыватнасці, з польскім горадам Томашаў-Любэльскі[6], гмінай Любыча-Крулеўскай, гмінай Тэлятын. Разам з войтам гміны Любыча-Крулеўская ў лістападзе 2013 года ініцыявала стварэнне пешаходна-веласіпеднага пераходу ў пункце пропуску «Рава-Руская — Грабеннае». За час яе знаходжання на пасадзе ў Раве-Рускай упершыню рэалізаваны шэраг праектаў з прыцягненнем сродкаў Еўрапейскага Саюза, у прыватнасці, з забеспячэннем цеплазабеспячэння навучальных устаноў горада. Неаднаразова падтрымлівала суполку горада ў адстойванні іх інтарэсаў. У прыватнасці, разам з работнікамі мясцовых шпалапрапітачнага, спіртавога заводаў і лясгаса пратэставала супраць змены кіраўніцтва прадпрыемстваў без узгаднення з калектывам[7]. З 2011 года праходзіла навучанне ў аспірантуры Львоўскага рэгіянальнага інстытута дзяржаўнага кіравання Нацыянальнай акадэміі дзяржаўнага кіравання пры Прэзідэнце Украіны, які скончыла з адзнакай. 11 лістапада 2015 года абараніла дысертацыю на тэму: «Арганізацыйна-прававы механізм удасканалення адміністрацыйна-тэрытарыяльнага ўладкавання Украіны» (па прыкладу правядзення рэформаў у Польшчы) і атрымала ступень кандыдата навук па дзяржаўным кіраванні. Пасля аб’явы ўрадам Азарава адмовы ад падпісання Пагаднення аб асацыяцыі з ЕС, на наступны дзень ад імя абшчыны Равы-Рускай звярнулася да Еўрапейскага саюзу з заклікам падпісаць пагадненне аб асацыяцыі асобна з Равай-Рускай, лічачы афіцыйную пазіцыю ўладаў Украіны аб прыпыненні еўраінтэграцыі не адпаведнай інтарэсам тэрытарыяльных абшчын. У красавіку 2014 года запісала відэазварот да матак Расіі з заклікам не дапусціць вайны[8]. Балатавалася ў народныя дэпутаты на датэрміновых выбарах 26 кастрычніка 2014 года, прайграўшы ў першым туры Уладзіміру Парасюку[9]. У красавіку 2015 года выступіла адным з ініцыятараў і арганізатараў сацыяльнай платформы «Важны кожны», аўтарам прапаноў сацыяльна-арыентаваных рэформаў, у яе складзе прэзентавала праграму рэформаў у розных гарадах Украіны[10][11]. У 2015—2016 гадах была стыпендыятам праграмы імя Лэйна Кіркланда польска-амерыканскага фонду Свабоды. Падчас праходжання стажыроўкі працягнула даследаванні вопыту рэформаў дэцэнтралізацыі ў Польшчы. Паспяхова абараніла дыпломную працу ў цэнтры ўсходнееўрапейскіх даследаванняў Варшаўскага ўніверсітэта на тэму: «Удзел грамадзян у ажыццяўленні прадстаўнічай улады ў Польшчы. Рэкамендацыі для Украіны» і атрымала дыплом з адзнакай. У ліпені 2016 года атрымала дыплом Нацыянальнай школы дзяржаўнага кіравання (польск.: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej).  Са студзеня 2016 года прэзідэнт Міжнароднага цэнтра балтыйска-чарнаморскіх даследаванняў і кансенсусных практык[12][13]. Мэта і стратэгія цэнтра палягае ў тым, каб на сучаснай міждысцыплінарнай навукова-гуманітарнай аснове выявіць і сфарміраваць новыя кансэнсусныя практыкі, канструктыўныя формы і спосабы ўзаемаадносін паміж краінамі Балтыйска-Чарнаморскага рэгіёна, заснаваныя на дыялогу, даверы, згодзе і ўзаемаразуменні. Арганізацыйная структура цэнтра складаецца з двух прафесійных блокаў: савета старэйшын, а таксама другога блока экспертаў, навукоўцаў, якія супрацоўнічаюць з саветам старэйшын. У склад савета старэйшын уваходзяць прэзідэнты Украіны, Польшчы, Беларусі, Балгарыі, Румыніі, Малдовы, Літвы, Латвіі, Эстоніі і Славеніі, якія ў розныя гады ўзначальвалі гэтыя дзяржавы, а таксама Генадзь Бурбуліс, Дзяржаўны сакратар РСФСР у 1991—1992 гадах. Асноўная мэта Савета — выпрацоўка стратэгіі і тактыкі папярэджання і ўрэгулявання сучасных сістэмных канфліктаў. У 2016—2017 гадах цэнтрам быў праведзены шэраг міжнародных форумаў і прэзентацый на розных міжнародных платформах. У лютым 2016 года атрымала запрашэнне і прыняла ўдзел у малітоўным сняданку з прэзідэнтам ЗША ў Вашынгтоне. З верасня 2017 года Ірына Верашчук з’яўляецца дацэнтам кафедры паліталогіі Нацыянальнага педагагічнага ўніверсітэта імя М. П. Драгаманава. 16 ліпеня 2020 года Ірына Верашчук перамагла ў праймерыз партыі «Слуга народа» на ўдзел у выбарах гарадскога кіраўніка Кіева з вялікім адрывам ад іншых кандыдатаў. 11 снежня 2020 года стала адной з 849 грамадзян Украіны, супраць якіх расійскім урадам уведзеныя санкцыі[14]. 3 лістапада 2021 года фракцыя кіруючай партыі «Слуга народа» вылучыла Ірыну Верашчук на пасаду Віцэ-прэм’ера — Міністра па пытаннях рэінтэграцыі часова акупаваных тэрыторый Украіны[15]. УзнагародыУзнагароджана падзякай і Ганаровай граматай Кабінета Міністраў Украіны, ордэнам Св. Варвары, ордэнам Св. Пачаеўскай Божай Маці і ордэнам Св. Мікалая Цудатворца. Указам Прэзідэнта Украіны № 1093/2011 ад 1 снежня 2011 года ўзнагароджана юбілейным медалём «20 гадоў незалежнасці Украіны»[16]. Асабістае жыццё
Зноскі
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
