Аляксандр Канстанцінавіч Гаравец
Аляксандр Канстанцінавіч Гараве́ц (27.02(12.03).1915, Машканы, Сенненскі раён — 6 ліпеня 1943) — ваенны лётчык, Герой Савецкага Саюза (1943), намеснік камандзіра 1-й эскадрыллі 88-га гвардзейскага знішчальнага авіяцыйнага палка (8-я гвардзейская знішчальная авіяцыйная дывізія, 5-ы знішчальны авіяцыйны корпус, 2-я паветраная армія, Варонежскі фронт) гвардыі старшы лейтэнант[1]. БіяграфіяНарадзіўся 12 сакавіка 1915 года ў вёсцы Гараўцы каля сучаснай вёскі Машканы Сенненскага раёна Віцебскай вобласці ў сялянскай сям’і. Скончыў 7 класаў сярэдняй школы. Вучыўся ў Полацкім лясным тэхнікуме (1930—1931). Працаваў у Віцебску. Скончыў Віцебскі аэраклуб. Служыў у Чырвонай Арміі з 1932 года. У 1935 годзе скончыў Ульянаўскую лётную школу. Працаваў інструктарам аэраклуба ў горадзе Шахты Растоўскай вобласці. Член КПСС з 1939 года. У Вялікую Айчынную вайну з ліпеня 1942 года[1] ў якасці намесніка камандзіра эскадрыллі служыў на Паўночна-Каўказскім і Варонежскім франтах[1]. Здзейсніў 74 баявыя вылеты, знішчыў 11 нямецкіх баявых самалётаў асабіста і 6 у групе[1][2], а таксама 40 аўтамашын, 24 павозкі з боепрыпасамі[1]. Подзвіг6 ліпеня 1943 года, на другі дзень Курскай бітвы, Аляксандр Гаравец знаходзіўся ў складзе групы Ла-5, якая выляцела на патруляванне ў раёне Уладзіміраўка — Кочатаўка — Зорынскія Двары — Альхаватка на чале з камандзірам 88-га гвардзейскага знішчальнага авіяпалка. Савецкія знішчальнікі сутыкнуліся з вялікай групай (па розных дадзеных, 20 або да 50) нямецкіх пікіруючых бамбардзіроўшчыкаў Ju-87. У паветраным баі, які адбыўся (і, магчыма, у іншых сутыкненнях з самалётамі праціўніка ў ходзе гэтага вылету), савецкія лётчыкі атрымалі дзевяць паветраных перамог[1], у тым ліку пяць над Ju-87, тры над Bf-109 і адну над Hs-126. Свае страты склалі адзін самалёт, які не вярнуўся на базу — гэта быў самалёт лейтэнанта Гараўца[3]. Паводле афіцыйнай версіі[4], Гаравец адарваўся ад групы і вёў бой адзін (меркавана з-за адмовы радыёстанцыі на яго самалёце). У ходзе гэтага бою ён збіў дзевяць Ju-87, у тым ліку адзін таранам, і сам быў збіты чацьвёркай нямецкіх знішчальнікаў пры вяртанні на базу. Як адзначаюць аўтары кнігі «Авиация в битве над Орловско-Курской дугой»[3] (Масква, 2004), гэтая версія заснавана на сведчанні наземных падраздзяленняў, якія назіралі бой адзіночнага савецкага самалёта з групай нямецкіх і якія пазней выявілі абломкі дзевяці нямецкіх самалётаў (не ўдакладняецца, дзевяці Ju-87 або дзевяці самалётаў розных тыпаў; таксама незразумела, былі яны збітыя ў адным баі або ў розных) на абмежаваным участку зямлі, з-за чаго і паўстала версія, што ўсе яны збітыя Гараўцом. Адзначаецца, што за 6 ліпеня лётчыкі адной толькі 8-й гвардзейскай знішчальнай авіядывізіі, у якой служыў Гаравец, заявілі пра знішчэнне 16-18 Ju-87 (без уліку 9 перамог, пасля запісаных Гараўца), у той час як па нямецкіх дадзеных, 4-ы паветраны флот, які дзейнічаў у гэтым раёне, за дзень страціў 10 Ju-87 збітымі і пашкоджанымі. Паказанні палонных нямецкіх лётчыкаў таксама не пацвярджаюць афіцыйную версію подзвігу. З улікам гэтых абставінаў аўтары кнігі выказваюць сумнеў у тым, колькі самалётаў Гаравец збіў на самай справе. Аляксандр Гаравец з’яўляецца адзіным савецкім лётчыкам, які атрымаў столькі паветраных перамог у адным баі[5]. У іншых краінах аналагічнага выніку дамагліся некалькі лётчыкаў, у прыватнасці, Эрых Рудорфер (Люфтвафэ, 13 паветраных перамог у адным вылеце) і Дэвід Мак-Кэмбел (ВМС ЗША, 9 паветраных перамог у адным баі). Аляксандр Гаравец быў пахаваны ў вёсцы Зорынскія Двары[1] Іўнянскага раёна Белгародскай вобласці. Узнагароды
Памяць
Зноскі
Літаратура
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
