Аляксандр Паўлавіч Шпакоўскі

Аляксандр Паўлавіч Шпакоўскі
Аляксандр Паўлавіч Шпакоўскі
дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь[d]
	з 2024
Нараджэнне	18 лістапада 1984 (40 гадоў); Мінск, БССР, СССР;
Партыя	Беларуская партыя свабоды; Белая Русь;
Член у	Канстытуцыйная камісія; Беларускі саюз журналістаў;
Адукацыя	гістарычны факультэт БДПУ імя М. Танка (2007); юрыдычны факультэт БДУ (2011);
Месца працы	Адміністрацыя Фрунзенскага раёна г. Мінска;
Узнагароды	За ўзаемадзеянне[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Паўлавіч Шпакоўскі (нар. 18 лістапада 1984, г. Мінск) — прапагандыст рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі^[1]^[2], пастаянны ўдзельнік расійскіх прапагандысцкіх тэлевізійных шоу^[3].

Біяграфія

Нарадзіўся 18 лістапада 1984 года ў г. Мінску^[4]. Вырас у няпоўнай сям’і. У 2007 годзе скончыў гістарычны факультэт БДПУ імя Максіма Танка па спецыяльнасці «Гісторыя і рэлігіязнаўства», у 2011 годзе — юрыдычны факультэт БДУ па спецыяльнасці «Правазнаўства»^[5]^[6]^[4].

У маладосці член Беларускай партыі свабоды^[6]. Быў актывістам «Правага альянсу», у 2006 годзе быў адным з ахоўнікаў апазіцыйнага кандыдата ў прэзідэнты Аляксандра Мілінкевіча, але, у адрозненне ад паплечнікаў, не затрымліваўся ўладамі. Яго погляды ў гэты перыяд ацэньваюцца як радыкальна апазіцыйныя^[7]. У інтэрнэце часта публікуецца здымак тых часоў, дзе Аляксандр Шпакоўскі на фоне бела-чырвона-белага сцяга пазуе з паднятай правай рукой у «рымскім салюце»^[8]^[9].

Працаваў настаўнікам гісторыі сярэдняй агульнаадукацыйнай школы; у дзяржаўных установах адукацыі і мясцовых выканаўчых органах улады^[4], у тым ліку ў адміністрацыі Фрунзенскага раёна г. Мінска. Быў адным з арганізатараў праекта «Антымак»^[10]. Выступаў, у прыватнасці, супраць легалізацыі лёгкіх наркотыкаў і заяўляў пра іх шкоду для грамадства^[6]. Па сцвярджэнні філосафа і палітолага Уладзімір Мацкевіча, кар’еры Шпакоўскага садзейнічаў кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Уладзімір Макей, пасля чаго, па яго словах, «потым гэтых людзей проста перакупілі на грошы АП РФ і Фонду Гарчакова». Таксама згадваецца пра сувязі Шпакоўскага з праўладным палітолагам Юрыем Шаўцовым^[11]. У інтэрв’ю 2012 года выступаў супраць прыцягнення ў Беларусь замежнай рабочай сілы («Мы не можам дапусціць, каб сюды прыйшлі нейкія прыхадні, усталявалі свае парадкі») і заявіў у зацікаўленасці ў ператварэнні Расіі ў «рускую дзяржаву для рускага народа»^[6]. Гісторык Аляксей Братачкін ахарактарызаваў тэарэтычны публіцыстычны артыкул Шпакоўскага як, які мае мала дачынення да сацыяльнай рэчаіснасці і падкрэсліў, што ў артыкуле Шпакоўскага «сэнсы ствараюцца пры дапамозе клішэ і лозунгаў».

У 2016 годзе Шпакоўскі і Аляксей Дзермант суправаджалі лідараў італьянскай неафашысцкай партыі «Новая сіла» і праварадыкальнай Брытанскай нацыянальнай партыі Раберта Фіёрэ і Ніка Грыфіна, якія прыехалі ў Мінск^[11]^[12].

Дырэктар Цэнтра «Актуальная канцэпцыя», удзельнік праекта Аляксея Дзерманта «Цытадэль»^[13]. Шпакоўскі разам з Пятром Пятроўскім і Аляксеем Дзермантам удзельнічаў у дзейнасці праекта «Санар-2050», што фінансуецца Адміністрацыяй Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі^[7]. Аналітычны цэнтр ISANS згадаў Аляксандра Шпакоўскага як аднаго з актыўных дзеячаў прарасійскіх арганізацый у Беларусі^[14]. У 2017 годзе невядомыя размясцілі ў адкрытым доступе дамп перапіскі нібыта паміж Шпакоўскім і меркаваным каардынатарам антыўкраінскіх акцый Аляксандрам Усоўскім^[10]. У лістападзе 2020 года праўладны Беларускі саюз журналістаў выбраў Шпакоўскага ўпаўнаважаным па пытаннях абароны правоў журналістаў^[15].