Аляксандр Сцяпанавіч Казлоўскі

Аляксандр Сцяпанавіч Казлоўскі
Дата нараджэння	27 студзеня 1923(1923-01-27)
Месца нараджэння	Вялікія Труханавічы, Сенненскі павет, Віцебская губерня, РСФСР, СССР
Дата смерці	8 снежня 2011(2011-12-08) (88 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Вучоба	Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна Імператарская Акадэмія мастацтваў
Уплыў на	Васіль Мітрафанавіч Ткачук
Узнагароды

Аляксандр Сцяпанавіч Казлоўскі (27 студзеня 1923, в. Вялікія Труханавічы, Чашніцкі раён, Віцебская вобласць — 8 снежня 2011) — беларускі мастак, Заслужаны работнік культуры Беларускай ССР (1975)

Скончыў інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя Рэпіна ў Ленінградзе (1956). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1925 годзе яго сям’я пераехала ў Ленінград. Аляксандр наведваў студыю Палаца піянераў Васілеастроўскага раёна. Затым працягнуў вучобу ў сярэдняй мастацкай школе пры Усерасійскай Акадэміі мастацтваў.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны Аляксандр Сцяпанавіч прымаў удзел у баях на Ленінградскім фронце. Пасля дэмабілізацыі аднавіў вучобу ў мастацкай школе, затым працягнуў навучанне ў Ленінградскім інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна Акадэміі мастацтваў СССР.

У 1956 годзе пераехаў у Мінск на пастаяннае месца жыхарства, дзе і пачаў педагагічную дзейнасць у Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце. З 1961 па 1986 гады загадваў кафедрай. Сярод яго выхаванцаў — народны мастак Беларусі Г. Паплаўскі, заслужаныя дзеячы мастацтваў Л. Дударэнка, М. Казакевіч, Д. Алейнік, Л. Асецкі, М. Назаранка і многія іншыя.

Удзельнічае ў мастацкіх выстаўках з 1956 года. Працуе ў жанры тэматычнай карціны і пейзажу. Тэматыка твораў — рэвалюцыйныя падзеі, Вялікая Айчынная вайна, сучаснасць. Сярод карцін: «На работу ў вёску» (1956), «Ленін у Шушанскім» (1967), «Мужнасць» (1969), «Блакітная песня» (1972), «Красавіцкі вечар» (1975), «Над возерам» (1977), «9 Мая» (1978), «Успамін» (1980), «Снегіры», «Горад прачынаецца», «Дума аб Радзіме» (усё 1982), «Аўтапартрэт. Год 1941» (1984).

З 1957 года Аляксандр Сцяпанавіч — удзельнік рэспубліканскіх, усесаюзных і замежных мастацкіх выстаў, у тым ліку ў Расіі, Украіне, Румыніі, Фінляндыі, Літве. У 1958 годзе ўступіў у члены Саюза мастакоў СССР (БССР).

У 1975 годзе яму прысвоена ганаровае званне «Заслужаны работнік культуры БССР».

Творы Аляксандра Сцяпанавіча захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, фондах Беларускага саюза мастакоў, Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва ў Мінску, Валагарадскім мастацкім музеі ім. П. Масленікава, а таксама ў прыватных калекцыях.

• Дзеячы культуры і навукі — ураджэнцы Чашніччыны // Гістарычна-краязнаўчы курс «Наша Чашніччына». Чашніказнаўства / В. В. Грыбко. — Мінск : Медисонт, 2007. — С. 138—149.
• Мишулкова, М. Александр Степанович Козловский / М. Мишулкова // Чырвоны прамень (Чашнікі). — 2018. — 8 снеж. — С. 5.
• Торбина, И. Художник и война / И. Торбина // Чырвоны прамень (Чашнікі). — 2016. — 7 мая. — С. 1, 5.
• Фатыхава, Г. Ціхая паэзія пейзажаў / Г. Фатыхава // Літаратура і мастацтва. — 2013. — 29 лістап. — С. 13.