Аляксей Мікалаевіч Ермалаеў

Аляксей Мікалаевіч Ермалаеў
Аляксей Мікалаевіч Ермалаеў
Дата нараджэння	10 (23) лютага 1910
Месца нараджэння	Цвярская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	12 снежня 1975 (65 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Увядзенскія могілкі[d];
Грамадзянства	СССР;
Адукацыя	Акадэмія рускага балета імя А. Я. Ваганавай;
Прафесія	харэограф, балетмайстар, артыст балета, танцор
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь;
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксей Мікалаевіч Ермалаеў (руск.: Алексе́й Никола́евич Ермола́ев; 1910 — 1975) — савецкі артыст балета, балетмайстар і педагог. Народны артыст СССР (1970). Лаўрэат трох Сталінскіх прэмій (1946, 1947, 1950).

Біяграфія

Аляксей Ермалаеў нарадзіўся 10 (23) лютага 1910 года ў сялянскай сям’і, якая пражывала ў Цвярской губерні (па іншых крыніцах — у Санкт-Пецярбургу).

З 1920 года вучыўся ў Петраградзе ў балетнай школе А. Л. Валынскага, дзе яго педагогам быў М. Г. Легат, а з 1921 па 1926 гады — у Петраградскай балетнай школе (з 1937 — Ленінградскае харэаграфічнае вучылішча, цяпер Акадэмія рускага балета імя А. Я. Ваганавай), дзе за шэсць гадоў прайшоў усю школьную праграму ў класе У. І. Панамарова.

У 1926 годзе быў залічаны салістам у балетную трупу Ленінградскага тэатра оперы і балета (цяпер Марыінскі тэатр). У 1930 годзе яго запрасілі ў Маскву ў Вялікі тэатр, у якім працаваў да канца сваіх дзён.

З імем А. Ермалаева звязана стварэнне новага кірунку ў мужчынскім танцы, якое адказвала агульным тэндэнцыям гераізацыі балета, павышэння гульнявога, драматычнага складніка, увядзення ў практыку класічнага балета элементаў народнага танца. А. Ермалаеў валодаў віртуознай тэхнікай танца, пастаянна яе удасканальваючы і ўскладняючы класічныя элементы. Ствараючы рознахарактарныя ролі, ён сцвярджаў у балеце мужны і валявы вобраз. У гэтым жа кірунку дзейнічалі і выбітныя балетмайстры, якія працавалі з ім — В. І. Вайнанен і Л. М. Лаўроўскі.

А. Ермалаеў працаваў над тэхнікай танца на мяжы магчымасцяў, але гэты кірунак яго творчасці быў абмежаваны сур’ёзнай траўмай. Пачынаючы з 1939 года ён засяроджваецца на ролях, якія патрабуюць не бравурнай выканальніцкай тэхнікі, а драматычнага майстэрства, пантамімы.

У 1939 годзе выступіў як балетмайстар. Ставіў таксама балеты ў Беларускім тэатры оперы і балета (Мінск).

З 1960 года і да канца сваіх дзён працаваў педагогам і балетмайстрам-рэпетытарам у Вялікім тэатры. Пад яго кіраўніцтвам займаліся «зоркі балета» — М. Ліепа, М. Лаўроўскі, В. Васільеў, А. Гадуноў, Б. Акімаў, Н. Фёдараў і інш.

Разм з Ю. І. Сланімскім паставіў балет «Салавей» М. Крошнера (1939)^[1].