Барыс Абрамавіч Забораў

Барыс Абрамавіч Забораў
Дата нараджэння	16 кастрычніка 1935(1935-10-16)[1]
Месца нараджэння	Менск, БССР, СССР[1]
Дата смерці	20 студзеня 2021(2021-01-20)[2][1] (85 гадоў)
Месца смерці	XVIII акруга Парыжа, Парыж, Вялікі Парыж, Францыя[1]
Месца пахавання	Крэматорый-калумбарый Пер-Лашэз[d]
Грамадзянства	Францыя[3]
Бацька	Абрам Забораў
Дзеці	Кірыл Забораў[d]
Род дзейнасці	мастак, мастак-гравёр, скульптар
Жанр	партрэт, пейзаж, сюжэтна-тэматычная карціна
Вучоба	Маскоўскі дзяржаўны акадэмічны мастацкі інстытут імя В. І. Сурыкава[d] Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Мастацкі кірунак	рэалізм
Член у	Саюз мастакоў БССР (1979) Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Барыс Абрамавіч Забораў (16 кастрычніка 1935, Мінск ― 20 студзеня 2021, Францыя^[4]) — беларускі і французскі жывапісец і графік, сын мастака Абрама Заборава.

З 1949 па 1954 год вучыўся ў Мінскім мастацкім вучылішчы, потым ў Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна Акадэміі мастацтваў СССР. У 1956 годзе перавёўся ў Маскоўскі дзяржаўны мастацкі інстытут імя В. І. Сурыкава, скончыў яго ў 1961 г. па спецыяльнасці «мастак тэатра».

Быў сябрам Саюза мастакоў БССР (1962 —1979).

Жыў у г. Мінску, у 1979 годзе эмігрыраваў, жыў у Францыі (Парыж).

Памёр 20 студзеня 2021 года^[5].

Працаваў у галіне кніжнай графікі і ў розных жанрах станковага жывапісу.

Займаўся мастацкім афармленнем кніг. Сярод іх зборнік вершаў балгарскіх паэтаў «Ад круч балканскіх», «Вей, ветрык» Яна Райніса, «Гамлет» і «Санеты» У. Шэкспіра, аповесць-казку «Кароль Мацюсь Першы» Я. Корчака, кнігі беларускіх аўтараў «Выбраная лірыка» Я. Купалы, «Раскідач» Р. Барадуліна, «Аўтограф» Ю. Свіркі і інш. Зрабіў ілюстрацыі да твораў Ф. Дастаеўскага («Пакорлівая»), А. Пушкіна («Казка аб царэ Салтане»), О. Уайльда «Казкі». У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь захоўваецца каля 50 графічных аркушаў Б. Заборава.

Выканаў 7 кніжных знакаў (экслібрысаў)^[6].

У калекцыі Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь знаходзяцца 5 жывапісных палотнаў 1960 — 1970-х гадоў: партрэты Уладзіміра Маякоўскага і эстонскай мастачкі Імры Арэк, карціны «Палескія музыкі» (1968) і «Зімовае свята», апошняе да эміграцыі палатно «Рамантычны пейзаж» (1977). 17 лютага 2009 г. мастак перадаў музею карціну «Гумно» (2008)^[7].

З 27 кастрычніка па 10 снежня 2010 года творы Барыса Заборава экспанаваліся ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь^[8].

Дзве карціны Заборава захоўваюцца ў карпаратыўнай калекцыі Белгазпрамбанка ў Мінску^[9].

З 2014 года расейскі літаратурна—мастацкі часопіс «Знамя» пачаў друкаваць біяграфічнае апавестваванне Б. Заборава «То, што нельга забыць»^[10]. У 2018 годзе гэты твор надрукаваны аддзельнай кнігай з малюнкамі аўтара^[11].

• Дакументальны фільм «Мастак Барыс Забораў» (1996; рэжысёр — Валер Рубінчык)^[12].

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — С. 488. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
• Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 317. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Художники Советской Белоруссии / редкол.: В. И. Версоцкий, Н. И. Гончаров, Н. Т. Гутиев и др. — Мн.,: Беларусь, 1976. — С. 133. — 400 с. — 18 000 экз.
  • Zaborov : monographie / Mikhail German, Pascal Bonafoux, Béatrice Picon-Vallin. — Paris : ACATOS Publishing, 2006. — 496 С. — ISBN 2-940332-34-7.

• «Гістарычная і генетычная памяць праявілі сябе ў яго карцінах» // Звязда, 2023, 31 сакавіка 2023.