Барыс Рафаілавіч Рубаненка

Барыс Рафаілавіч Рубаненка
Барыс Рафаілавіч Рубаненка
Дата нараджэння	16 (29) жніўня 1910
Месца нараджэння	Самара, Самарская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	6 мая 1985 (74 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	СССР
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (1931); Ленінградскі інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры (1934);
Працы і дасягненні
Месца працы	Маскоўскі архітэктурны інстытут; ЦНДІЭП жылля[d];
Навуковая ступень	доктар архітэктуры (1967)
Навуковае званне	прафесар; акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР[d]; акадэмік АМ СССР[d]; Член-карэспандэнт Акадэміі будаўніцтва ГДР[d];
Партыя	КПСС;
Член у	Саюз архітэктараў СССР;
Працаваў у гарадах	Масква; Ленінград; Тальяці; Набярэжныя Чаўны; Мінск
Горадабудаўнічыя праекты	Тальяці, Набярэжныя Чаўны
Прэміі
Узнагароды	; заслужаны архітэктар Казахскай ССР[d]

Барыс Рафаілавіч Рубане́нка (руск.: Борис Рафаилович Рубаненко; 29 жніўня 1910, Самара, Расійская імперыя — 6 мая 1985, Масква, СССР) — савецкі архітэктар. Народны архітэктар СССР (1980). Акадэмік Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (руск.) (бел. (1956) і Акадэміі мастацтваў СССР (1979). Член-карэспандэнт Акадэміі будаўніцтва ГДР (1975). Доктар архітэктуры (1967). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1973). Член УКП(б) з 1939 года.

Біяграфія

Барыс Рафаілавіч Рубаненка нарадзіўся 16 (29) жніўня 1910 года ў Самары, у яўрэйскай сям’і^[1].

У 1927—1931 гадах вучыўся ў Інстытуце грамадзянскіх інжынераў у А. С. Нікольскага і А. А. Оля. З 1930 года пачаў творчую практыку.

У 1932—1934 гадах у ЛІЖСА імя І. Я. Рэпіна, дзе яго выкладчыкамі былі такія прызнаныя майстры, як У. Г. Гельфрэйх, У. А. Шчука і С. С. Серафімаў. Член Саюза архітэктараў СССР з 1936 года.

Пасля зняцця блакады Ленінграда ў 1943 годзе Рубаненка пераехаў у Маскву. З 1954 года выкладчык, а з 1970 года — прафесар МАРХІ. У 1963—1985 гадах дырэктар Цэнтральнага інстытута эксперыментальнага праектавання жылля ў Маскве (ЦНДІЭП жылля) ў Маскве. У 1967 годзе прысвоена навуковая ступень доктара архітэктуры.

Творчасць

Займаючыся практычным праектаваннем і адначасова тэарэтычнымі праблемамі масавага індустрыяльнага жылля, Рубаненка ператварыўся ў першакласнага спецыяліста па масавым жыллёвым будаўніцтве ў СССР. Пад яго кіраўніцтвам быў выпушчаны шэраг каштоўных зборнікаў і манаграфій па праблемах тыпавога жылля.

Большасць прац Барыса Рафаілавіча Рубаненкі была створана ў суаўтарстве.

У Ленінградзе:

1933—1934 — жылы комплекс заводу «Электрасіла» (сумесна з Г. А. Сіманавым)
1932—1937 — комплексы «хат спецыялістаў» на Лясным праспекце (руск.) (бел. і на праспекце Стачак (1934)
1936—1941 — жылы раён на Малой Охце.
1939 — жылы комплекс у Выбаргскім раёне Ленінграда (сумесна з Т. Д. Кацэнеленбоген і інш.)
1939 — школа на Неўскім праспекце, 14 (Ленінград).
1942—1943 — працаваў на будаўніцтве абаронных рубяжоў і кіраваў працамі па маскіроўцы будынкаў Ленінграда.

Паваенныя работы насілі пераважна комплексны характар — Рубаненка выступаў як архітэктар і горадабудаўнік адначасова, пад яго кіраўніцтвам адразу ствараліся праект планіроўкі і праект забудовы.

Удзельнічаў у аднаўленні Мінска. Работы на Беларусі: ансамбль Прывакзальнай плошчы ў Мінску (1939, 1948—1956, у сааўтарстве з А. Т. Галубоўскім і А. Р. Карабельнікавым) і «Эскіз планіроўкі Мінска» (1944, у сааўтарстве).

У іншых гарадах:

1958 — перабудова Дома ўрада Казахстана ў Алма-Аце (пабудаваны ў 1930-я гг. ім жа сумесна з Р. А. Сіманавым).
1961—1964 — праект жылога раёна Трапарова, які адзначае ўезд у Маскву з боку аэрапорта Унукава.
1961—1973 — праект новай часткі горада Тальяці (сумесна з ЦНДІП горадабудаўніцтва, кір. Кутыраў).
1966—1967 — кіраўніцтва праектам планіроўкі квартала ў Ташкенце.
З 1969 года Рубаненка распрацоўваў праект забудовы і Генеральны план горада Набярэжныя Чаўны і інш.

Узнагароды і званні

Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны», медалямі. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1973). Заслужаны архітэктар Казахскай ССР і РСФСР, народны архітэктар СССР (1980).

Бібліяграфія

Ежегодник Ленинградского отделения Союза советских архитекторов. Выпуск 1-2 (XV—XVI). Ленинград. 1940 г. Стр. 256—258, 295—302.
Рубаненко Б. Р. Исследование и разработка проблемных вопросов архитектуры и типизации массового жилищного строительства в СССР. Москва, 1965
Рубаненко Б. Р. (Гл. ред.) Эстетика массового индустриального жилища. Сборник статей. М., 1985
Рубаненко Б. Р. (Гл. ред.) Жилая ячейка в будущем. М., 1982

Зноскі

↑ И. И. Кременецкий. Евреи при большевистском строе. Миннеаполис. 2000

Літаратура

Рубаненка Барыс Рафаілавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.
Рубаненко Борис Рафаилович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
Маржанаў Б. М. Рубаненка Барыс Рафаілафіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 418. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).