Валянцін Лаўрэнцьевіч Янін

Валянцін Лаўрэнцьевіч Янін
руск.: Валентин Лаврентьевич Янин
Дата нараджэння	6 лютага 1929(1929-02-06)[1]
Месца нараджэння	Кіраў, Вяцкі павет[d], Вяцкая губерня, РСФСР, СССР[1]
Дата смерці	2 лютага 2020(2020-02-02)[2] (90 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Раждзественскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР  Расія[3]
Род дзейнасці	антраполаг, археолаг, гісторык, педагог
Навуковая сфера	гісторыя[4], археалогія[4], нумізматыка[4], сфрагістыка[4] і эпіграфіка[4]
Месца працы	гістарычны факультэт МДУ[d] МДУ
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (1963)
Навуковае званне	прафесар[d] акадэмік АН СССР[d] акадэмік РАН[d]
Альма-матар	гістарычны факультэт МДУ[d] (1951)
Навуковы кіраўнік	Artemy Artsikhovsky[d], Aleksandr Sievers[d] і Ivan Spassky[d]
Вядомыя вучні	Aleksandr Khoroshev[d], Pyotr Gaydukov[d], Vladimir Zavyalov[d], Sergey Zakharov[d] і Sergey Chernov[d]
Партыя	КПСС
Член у	Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР[5]
Прэміі
Узнагароды	Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1999)

Валянцін Лаўрэнцьевіч Янін (руск.: Валенти́н Лавре́нтьевич Я́нин; 6 лютага 1929, Вятка — 2 лютага 2020, Масква) — савецкі і расійскі гісторык, археолаг. Акадэмік АН СССР (1990; членкар з 1966). Доктар гістарычных навук (1963), прафесар (1965), загадчык кафедры археалогіі МДУ (1978—2016). Кіраўнік Наўгародскай археалагічнай экспедыцыі (1962—2020).

Скончыў кафедру археалогіі гістарычнага факультэта МДУ у 1951 годзе. У 1966 годзе абраны членам-карэспандэнтам АН СССР, у 1990 годзе — сапраўдным членам РАН. З 1991 да 2001 гг. быў членам Прэзідыума РАН, з 2001 г. — дарадца Прэзідыума РАН. З 1996 г. па 2003 г. займаў пасаду старшыні Расійскага Дзяржаўнага навуковага фонду (РДНФ). У 1978—2015 гадах з’яўляўся загадчыкам кафедры археалогіі. Заслужаны прафесар Маскоўскага ўніверсітэта.

Упершыню ў расійскай гістарыяграфіі ім распрацаваны метадычныя прыёмы комплекснага крыніцазнаўства, якое абапіраецца на аналіз разнастайных крыніц: пісьмовых, археалагічных, нумізматычных і сфрагістычных матэрыялаў, помнікаў мастацтва. На аснове аналізу гэтых крыніц В. Л. Яніным узноўлены гісторыя грашова-вагавых сістэм Русі, палітычных інстытутаў і прынцыпаў фарміравання дзяржаўнага ладу Вялікага Ноўгарада, вотчыннай сістэмы Наўгародскай зямлі; распрацавана тапаграфія сярэднявечнага Ноўгарада. Першым пачаў выкарыстоўваўць берасцяныя граматы як гістарычную крыніцу.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).