Васіль Антонавіч Лявонаў

Васіль Антонавіч Лявонаў
Дата нараджэння	11 (23) красавіка 1889
Месца нараджэння	Варонеж, Варонежская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	4 верасня 1972(1972-09-04) (83 гады)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР[d]  СССР
Род дзейнасці	урач, палітык, педыятр, выкладчык універсітэта, ваенны ўрач, загадчык кафедры
Навуковая сфера	Педыятрыя
Месца працы	Смаленскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт[d] БДУ Мінскі медыцынскі інстытут Прыволжскі даследчы медыцынскі ўніверсітэт[d] Новасібірскі медыцынскі інстытут Сектар геранталогіі АН БССР
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук[3] (1921)
Навуковае званне	акадэмік Акадэміі навук Беларускай ССР (1941)[3] прафесар (1924)[3]
Альма-матар	Імператарская медыка-хірургічная акадэмія[d] (1914)[4]
Вядомыя вучні	Марына Іванаўна Лягенчанка[1], Маіна Пятроўна Паўлава[2]
Узнагароды

Васіль Антонавіч Лявонаў (23 красавіка 1889, Варонеж, Расійская імперыя — 4 верасня 1972) — беларускі вучоны ў галіне педыятрыі. Адзін з заснавальнікаў педыятрыі ў Беларусі. Доктар медыцынскіх навук (1924). Прафесар (1924). Акадэмік Акадэміі навук БССР (1941). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1939).

Скончыў Ваенна-медыцынскую акадэмію (1914). У 1914—1918 гг. — ваенны ўрач, у 1918—1921 — клінічны ардынатар, затым асістэнт дзіцячай клінікі Варонежскага ўніверсітэта. У 1921—1924 гг. — прафесар кафедры дзіцячых хвароб медыцынскага факультэта Смаленскага ўніверсітэта. З 1924 г. прафесар, загадчык кафедры дзіцячых хвароб медыцынскага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, затым Мінскага медыцынскага інстытута, у 1931—1940 гг. дэкан і намеснік дырэктара Мінскага медыцынскага інстытута. У 1940—1947 гг . віцэ-прэзідэнт АН БССР. Адначасова ў 1941—1944 гг. загадчык кафедры Горкаўскага і Новасібірскага медыцынскіх інстытутаў. З 1944 г. зноў загадчык кафедры дзіцячых хвароб Мінскага медыцынскага інстытута, адначасова ў 1957—1971 гг. загадчык Сектара геранталогіі АН БССР. У 1947—1956 гг. член Прэзідыума АН БССР. У 1946—1954 гг. дэпутат Вярхоўнага Савета БССР .

Адзін з заснавальнікаў педыятрыі ў Беларусі. Даследаванні прысвечаны умоўным следавым рэфлексам ў дзяцей, пранікальнасці сценак сасудаў галаўнога мозгу, ўзбагачэнню мікраэлементамі прадуктаў харчавання расліннага і жывёльнага паходжання, эпідэмічнага і сухотнага менінгіту дзяцей.

Заснавальнік і першы кіраўнік Таварыства дзіцячых урачоў БССР (1932—1972). Заснавальнік і першы кіраўнік кафедры дзіцячых хвароб медыцынскага факультэта БДУ, затым Мінскага медыцынскага інстытута (1924—1968). Заснавальнік і першы дэкан факультэта аховы мацярынства і дзяцінства Мінскага медыцынскага інстытута (1931—1940). Заснавальнік і першы загадчык Сектара геранталогіі АН БССР (1958—1972).

Аўтар больш 110 навуковых прац, 4 манаграфій. Асноўныя працы:

• Материалы к изучению условных следовых рефлексов у детей. 1926.
• Условные рефлексы у детей-рахитиков. 1928.
• О содержании кобальта в крови и некоторых органах у детей. 1953.
• Некоторые вопросы патологии детского возраста : [сборник статей] / Белорус. о-во дет. врачей. 1967.
• Цинк в организме человека и животных. 1971 (совм. с Т. Л. Дубиной).

• Васіль Антонавіч Лявонаў у базе даных «История белорусской науки в лицах» Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі (руск.)