Геліяцэнтрычная арбіта

Геліяцэнтрычная арбіта — эліптычная траекторыя руху нябеснага цела вакол Сонца. Адзін з двух фокусаў эліпса, па якім рухаецца нябеснае цела, супадае з цэнтрам Сонца.

Пры руху нябеснага цела пад дзеяннем сілы прыцягнення зоркі яго поўная энергія E і момант імпульсу L адносна гэтай зоркі захоўваюцца:

${\displaystyle E={\frac {mv^{2}}{2}}-G_{N}{\frac {Mm}{r}}=const}$

дзе v — хуткасць цела, r — радыус-вектар, праведзены з цэнтра зоркі да цела, M — маса зоркі, m — маса нябеснага цела. У палярнай сістэме каардынат гэтыя ўраўненні маюць выгляд:

${\displaystyle E={\frac {m}{2}}{\dot {r}}^{2}+{\frac {m}{2}}r^{2}\varphi ^{2}-G_{N}{\frac {Mm}{r}}}$,

${\displaystyle L=mr^{2}{\dot {\varphi }}}$

дзе выкарыстаныя наступныя прадстаўлення для хуткасці і моманту імпульсу:

${\displaystyle v=v_{r}+v_{\varphi }={\dot {r}}e_{r}+r{\dot {\varphi }}e_{\varphi }}$

${\displaystyle L=m(r\times v_{r})+m(r\times v_{\varphi })=mr^{2}{\dot {\varphi }}e_{z}}$

${\displaystyle e_{r},e_{\varphi },e_{z}}$ — адзінкавыя орты.

• Законы Кеплера руху нябесных цел
• Геацэнтрычная арбіта
• Чацвёртая касмічная хуткасць