Гуга Цэлміньш

Гуга Цэлміньш
лат.: Hugo Celmiņš
прэм’ер-міністр Латвіі 19 снежня 1924 — 23 снежня 1925
Папярэднік	Валдэмарс Замуэлс
Пераемнік	Карліс Улманіс
прэм’ер-міністр Латвіі 1 снежня 1928 — 23 сакавіка 1931
Папярэднік	Пэтэрыс Юрашэўскіс
Пераемнік	Карліс Улманіс
мэр Рыгі[d] 5 мая 1931 — 1 верасня 1935
Папярэднік	Ādams Krieviņš[d]
Пераемнік	Roberts Garselis[d]
Нараджэнне	30 кастрычніка 1877(1877-10-30) Лубанская воласць[d], Маданскі павет[d], Расійская імперыя
Смерць	30 ліпеня 1941(1941-07-30) (63 гады) Масква, РСФСР, СССР
Партыя	Латышскі сялянскі саюз[d]
Адукацыя	Рыжскі політэхнічны інстытут[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гуга Цэлміньш (лат.: Hugo Celmiņš; 30 кастрычніка 1877, Лубана — 30 ліпеня 1941, Масква) — латвійскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, дыпламат, мэр Рыгі ў 1931-1935 гадах, прэм’ер-міністр Латвіі ў 1924-1925 і 1928-1929 гадах.

У 1903 годзе атрымаў вышэйшую агранамічную адукацыю ў Рызе, працягваў вучобу ў Берне. Падчас вучобы ўцягнулася ў дзейнасць латышскай карпарацыі «Талавія». У 1907—1913 гадах рэдагаваў латышскае перыядычнае выданне «Балтыйскі фермер», якое выходзіла ў Рызе.

З 1904 года — афіцэр рускай арміі, ваяваў на баку Расіі ў Першай сусветнай вайне. У 1915 годзе трапіў у нямецкі палон. У 1919 годзе ўступіў у новаствораную латышскую армію, змагаючыся з бальшавіцкай арміяй.

У красавіку 1920 годзе ад Латвійскага сялянскага саюза Карліса Улманіса быў абраны ў склад Канстытуцыйнага сходу. Ён выконваў шматлікія міністэрскія функцыі ў розных урадах: быў міністрам сельскай гаспадаркі (1920–1921) і адукацыі (1923–1924).

Узначальваў урад двойчы: першы раз з 19 снежня 1924 года па 23 снежня 1925 года, а затым з 1 снежня 1928 года па 26 сакавіка 1929 года.

Пакінуўшы Сейм у 1931 годзе стаў мэрам Рыгі. У 1935 годзе ўрад Карліса Улманіса накіраваў яго ў дыпламатычную місію ў Берлін, ён таксама быў прадстаўніком у Вене і Гаазе.

У ліпені 1940 года спрабаваў свае сілы на парламенцкіх выбарах, абвешчаных пад ціскам СССР, але ўзначалены ім спіс быў ануляваны прасавецкімі ўладамі, а сам ён у кастрычніку 1940 года быў арыштаваны НКУС СССР, прыгавораны да страты і расстраляны на палігоне «Камунарка» пад Масквой 30 ліпеня 1941 года.