Д’Эўэс Коўк

Д’Эўэс Коўк
Д'Эўэс Коўк са сваёй жонкай і яго стрыечны брат Дэніэл Коўк (мужчына, які сядзіць)
Род дзейнасці	філантроп, прэсвітар
Дата нараджэння	1747
Месца нараджэння	Mansfield Woodhouse[d], Mansfield[d], Нотынгемшыр[d], Нотынгемшыр, Англія, Каралеўства Вялікабрытанія
Дата смерці	12 красавіка 1811(1811-04-12)
Месца смерці	Бат, Бат і Паўночна-Усходні Сомерсет[d], Сомерсет, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Грамадзянства	Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Веравызнанне	англіканства
Бацька	George Coke[d][1]
Маці	Элізабет
Жонка	Анна
Дзеці	D'Ewes Coke[d]
Альма-матар	каледж Святога Джона[d] школа Рэптан[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Д’Эўэс Коўк (англ.: D'Ewes Coke; 1747 — 12 красавіка 1811 г., Бат) — парафіяльны пастар Пінкстана і Паўднёвага Нормантона ў Дэрбішырэ, уладальнік вугальнай шахты і філантроп.

Быў жанаты на Анне (Hannah), спадкаёмцы Джорджа Гейвуда Брымінгтанскага (George Heywood).

Нарадзіўся ў Мэнсфілдскім Вудхаўсе (Mansfield Woodhouse) у 1747 годзе; быў адзіным сынам у сям’і Джорджа Коўка (1725—1759) і яго жонкі Элізабэт. Сам Джордж Коўк быў сынам іншага Д’Эўэса Коўка (пам. 1751) і яго першай жонкі Фрэнсіс Коўк і быў адзіным з трох дзяцей, хто выжыў у дзяцінстве. Бацька Коўка памёр у 1759 годзе, калі яго сыну было толькі дванаццаць гадоў^[2].

Імя Д’Эўэс прыйшло ад прабабулі Коўка, Элізабэт Д’Эўэс (Elizabeth d’Ewes), якая была маці першага Д’Эўэса Коўка. Быўшы дачкой сэра Вілубі Д’Эўэса (Willoughby d’Ewes), барона Стоўлендтафт-Хола (Stowlangtoft Hall), яна была жонкай прадзеда Коўка, Хейгама Коўка (Heigham Coke). Яе дзедам быў сэр Сімондс Д’Эўэс (Simonds d’Ewes)^[3][4].

Спадчынныя карані сям’і Коўка дасягаюць XV стагоддзя і ўключаюць такіх выдатных людзей, як Джордж Коўк, біскуп Херэфорд, і сэр Джон Коўк, дзяржаўны сакратар пры каралю Карле I^[2].

Сям’я Коўка валодала вугальнымі шахтамі ў Пінкстане, дзе Коўк пазней прафінансаваў будаўніцтва школы^[5].

Коўк быў стрыечным братам Даніэля Коўка (1745—1825), адваката і парламентарыя^[2].

Коўк атрымаў адукацыю ў Рэптанскай школе і Каледжы св. Джона ў Кембрыджы, дзе ён быў вымушаны аплачваць пражыванне і навучанне. Па атрыманні духоўнага сану ў 1770 годзе Коўк быў пасвечаны ў дэканы 23 Верасень 1770 і ў святары 15 снежня 1771 г. У 1771—1811 быў парафіяльным пастарам у Пінкстане і Паўднёвым Нормантане^[6].

Ён ажаніўся з Ганнай, дачкі Джорджа Хейвуда (пам. 1818) з Брымінгтан-Хола (Brimington Hall), дзе Коўк правёў свае апошнія гады^[7]. У іх было тры сына, старэйшага з якіх назвалі Д’Эўэс Коўк (1774—1856), які быў спадчыннікам сям’і Коўкаў і стаў адвакатам. Другі сын таксама заняўся юрыспрудэнцыяй і стаў сэрам Уільямам Коўкам (1776—1818), суддзёй на Цэйлоне. Трэцім іх сынам быў Джон Коўк (пам. 1841), які служыў старэйшым шэрыфам Нотынгемшыра ў 1830 годзе^[2]. Джон Коўк таксама спрыяў стварэнню Пінкстанскай фарфоравай фабрыкі. Трое сыноў адыгралі сваю ролю ў адкрыцці чыгункі «Mansfield and Pinxton Railway», якая адкрылася ў 1819 годзе^[8].

Фамільны партрэт Коўка, які захоўваецца ў Музеі і мастацкай галерэі Дэрбі^[9], у 1782 годзе намаляваў англійская мастак Джозэф Райт, неўзабаве пасля таго, як Коўк са сваёй жонкай атрымалі ў спадчыну Брукхіл-Хол (Brookhill Hall) каля Пінкстана^[10]. Яны намаляваныя побач са стрыечным братам Даніэлем Коўкам, які сядзіць за сталом на адкрытым паветры пад шырокім дрэвам. Цэнтрам кампазіцыі і аб’ектам дыскусій з’яўляецца ліст паперы, які трымае Даніэль Коўк. Райт паставіў Д’Эўэса Коўка на вяршыні сямейнага трыкутніка, і ён глядзіць у бок сваёй жонкі. Сэнсавае напаўненне кампазіцыі Райта было згублена^[11].

Коўк стаў членам Філасофскага таварыства Дэрбі, якое ўтварылася пасля пераезду ў горад Эразма Дарвіна.

Коўк памёр у Баце 12 красавіка 1811 і быў пахаваны ў Пінкстане^[6].

Па яго апошняй волі ў Пінкстане была заснавана добраахвотная арганізацыя, у якую з прыбытку ад вугальных шахт залічалася пяць фунтаў у год, што дазволіла набываць кнігі бедным дзецям^[12].