Еўраінаўскі летапіс

Еўраі́наўскі ле́тапіс — помнік беларуска-літоўскага летапісання, спіс 2-га беларуска-літоўскага летапіснага зводу 3-й, поўнай рэдакцыі.

Збярогся ў гістарычным зборніку канца 17 ст. рускага паходжання, які ў пачатку 19 ст. належаў П. Еўраінаву.

Рукапіс зберагаецца ў Расійскім дзяржаўным архіве старажытных актаў^be_ru у Маскве. Апублікаваны ў «Поўным зборы рускіх летапісаў» (т. 35, 1980).

Летапіс пачынаецца з легендарнай гісторыі Літвы ад Палемона да Гедзіміна, падзеі 14 — 1-й палавіны 15 ст. выкладзены паводле Беларуска-літоўскага летапісу 1446. У заключнай арыгінальнай частцы змешчаны пагадовыя запісы, прысвечаныя палітычнай гісторыі ВКЛ з сярэдзіны 15 ст. да 1548 года ўключна. Зместам гэта частка блізкая да Пазнанскага спіса «Хронікі Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага».

Характэрная асаблівасць Еўраінаўскага летапісу — наяўнасць у ім гістарычна-літаратурных матэрыялаў (напрыклад, аповесць пра паходы Альгерда на Маскву і іншае), якія ёсць толькі ў Хроніцы Быхаўца.

• Еўраінаўскі летапіс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. С. 398.